ขอคำปรึกษาหน่อยครับ

เรื่องนี้ก็จะยาวหน่อยนะครับ ผมเกิดมาอยู่ใครอบครัวที่สมบรูณเเบบมากเเม่ของผมนั้นได้ไปทำงานอยู่ที่ กทม เเล้วฝากผมไว้กับป้า เเม่ผมได้สร้างบ้านทิ้งไว้ไห้ผมเเล้วก็ผ่านไปกี่ปีก็ไม่รู้นะครับเเม่ผมก็ได้กลับมาเค้าก็คุยกันว่าจะขายบ้านหลังนี้ทิ้งเเล้วเเยกย้ายกันอยู่เเม่ของผมจึงพาผมย้ายมาอยู่ที่โคราชตอนป4เเล้วช่วงนั้นเเม่ผมคงติดยาเสพติดเงินจึงไม่มีจะใช้จึงพากันย้ายกลับมาอยู่บ้านเกิดมาเช่าห้องอยู่เเต่เเม่ผมก็ยังไม่เลิกเเม้ผมจะขอเเม่ไห้เลิกก็เเล้วเเต่ท่านเคยเลิกได้สักพักก็กลับมาติดอีกเพราะบ้านเกิดผมยาเสพติดเยอะมากผมก็ไม่รู้จะทำยังไงผมเลยไปขอป้าอยู่ด้วยท่านก็ให้อยู่ด้วยเเล้วป้าของผมได้เลิกกับเเฟนของเค้าป้าผมหนีเเฟนของป้าเช่าห้องอยู่ ผมเรียกเเฟนป้าว่าลุงนะครับผมก็ได้อยู่กับลุงเเล้วก็ลูกชายของเเกเป็นรุ่นพี่ผมผมเลยตัดสินใจออกจากโรงเรียนตอนม4เพราะไม่รู้จะเอาตังไหนไปเรียน ลุงเเกก็ถามผมว่าผมจะอยู่กับไครละหว่างป้ากับลุงผมก็บอกอยู่กับลุงเพราะป้าเเกน่าจะมีเเฟนใหม่ผมไม่กล้าไปอยู่ด้วย ลุงเเกก็บอกผมว่างั้นเองก็โทรขอตังพ่อเองมาเเล้วบอกว่าเองอยู่กับลุง ผมก็หาวิธีติดต่อพ่อผมก็ไม่ได้เงินมาผมก็ไปบอกลุง ลุงเเกก็ทำเหมือนไม่พอใจเท่าไหร่ ผมก็ได้นอนไปพอตอนเช้าลุงเเกก็คุยกับลูกชายของเเกว่าเดี๋ยวจะไห้ผมเก็บเสื้อผ้าเเล้วไปอยู่กับเเม่ผม ผมได้ยินรู้สึกเสียใจมากจึงหนีออกมาเเล้วตอนนี้ผมได้หนีมาอาศัยวัดในหมู่บ้านอยู่ เเต่ผมก็เจอเเม่ผมบ้างดูเหมือนท่านก็น่าจะเลิกยาได้เเล้วละเห็นท่านมีงานทำผมก็สบายใจ เเต่ผมอายุยังน้อยผมเป็นคนรักการเล่นฟุตบอลมากผมพยายามฝึกซ้อมทุกวันผมคิดอยู่ในหัวอยู่ตลอดว่าผมจะเป็นนักบอลอาชีพให้ได้เเต่นั้นก็เป็นเพียงเเค่ฝันตอนนี้ผมมันก็เเค่เด็กวัดคนนึง ผมขอคำปรึกษาหน่อยครับผมไร้บ้านไร้ครอบครัวไร้คนช่วยเหลือผมยังจะมีอนาคตอยู่หรือป่าวครับผมกลัวผมโตขึ้นไปแล้วผมจะเป็นแค่คนข้างถนนคนนึงช่วยบอกทางออกให้หน่อยนะครับผมสมองผมมืดไปหมดเเล้ว