เชื่อว่าทุกๆออฟฟิศคงจะมี คนบางคนที่ไม่สุงสิงกับใคร ชอบความเป็นส่วนตัว ไม่อยากยุ่งกับคนอื่น ชอบนั่งทำงานเงียบๆคนเดียว มาทำงานเงียบๆ ไม่ทักทายใคร ไม่ชวนคนอื่นคุย คนอื่นคุยด้วยก็ไม่ค่อยคุยตอบ ใครชวนไปไหน ก็ไม่ไป เลิกงานก็กลับบ้านแบบไม่ร่ำลาใคร
เวลาที่ทำงานมีกิจกรรม มีคนแต่งงาน ก็ไม่ไปร่วมงาน มีงานวันเกิดใคร ก็ไม่มา Happy Birthday ไม่มาถ่ายรูปร่วมกัน มีคนในออฟฟิศเข้าโรงพยาบาลก็ไม่เคยไปเยี่ยม เหตุผลคือไม่อยากยุ่งกับคนอื่น ชอบอยู่คนเดียว โอเค ฟังดูก็แปลกๆอยู่ แต่ว่าก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ชอบใช้ชีวิตแบบนี้ แล้วสบายใจ ก็ไม่มีปัญหา
แต่เราก็มารู้สึกแปลกๆ ตะหงิดๆ ตรงที่ว่า เวลาปกติ คนพวกนี้บอกว่าอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากยุ่งกับคนอื่น แต่พอตัวเองเดือดร้อน ต้องการความช่วยเหลือขึ้นมา ทีนี้ กลับมาขอความช่วยเหลือจากคนอื่น ดันไม่อยากอยู่คนเดียว แก้ปัญหาคนเดียวซะงั้น เช่น พอรถเสีย สตาร์ทไม่ติด ก็มาขอให้คนช่วยลงไปดูให้ ช่วยดู ช่วยพ่วงแบตเตอรีให้ หรือทำงานโปรแกรมคอมพิวเตอร์ ไม่เป็นบางอย่าง ก็มาขอให้คนอื่นช่วยสอนให้ ทีอย่างนี้ พูดกับคนอื่นได้
แน่นอนว่า คนในออฟฟิศทุกคนก็ยินดีช่วยเหลือ แต่พอช่วยเสร็จปุ๊ป เขาก็จะกลับเข้าโหมตเดิมทันที ไม่คุยกับใครต่อ อยากอยู่คนเดียวเหมือนเดิม เวลาเดินผ่านคนที่เคยช่วยเหลือ ก็ไม่พูดจาทักทายอะไรด้วย
เราก็เริ่มรู้สึกว่าทำตัวแบบนี้เหมือนเป็นคนที่ไม่ค่อยแฟร์เท่าไร แน่นอนว่าการทำงานในออฟฟิศมันต้องมีการพึ่งพากันอยู่เรื่อยๆ ดังนั้นต้องสร้างสัมพันธ์ที่ดี พูดคุย ทักทาย มีไมตรี มีน้ำใจกับเพื่อนร่วมงานด้วย ไม่ใช่ไม่ยุ่งกับใคร แล้วบอกว่าเป็นคนชอบอยู่นเดียว แต่เวลามีปัญหาอะไรก็มาพึ่งพาคนอื่น มันดูแปลกๆ
เคยเจอมั้ยครับ? เพื่อนร่วมงานที่ชอบอยู่คนเดียว ไม่อยากยุ่งกับคนอื่น แต่พอเดือดร้อนกลับมาขอความช่วยเหลือ
เวลาที่ทำงานมีกิจกรรม มีคนแต่งงาน ก็ไม่ไปร่วมงาน มีงานวันเกิดใคร ก็ไม่มา Happy Birthday ไม่มาถ่ายรูปร่วมกัน มีคนในออฟฟิศเข้าโรงพยาบาลก็ไม่เคยไปเยี่ยม เหตุผลคือไม่อยากยุ่งกับคนอื่น ชอบอยู่คนเดียว โอเค ฟังดูก็แปลกๆอยู่ แต่ว่าก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ชอบใช้ชีวิตแบบนี้ แล้วสบายใจ ก็ไม่มีปัญหา
แต่เราก็มารู้สึกแปลกๆ ตะหงิดๆ ตรงที่ว่า เวลาปกติ คนพวกนี้บอกว่าอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากยุ่งกับคนอื่น แต่พอตัวเองเดือดร้อน ต้องการความช่วยเหลือขึ้นมา ทีนี้ กลับมาขอความช่วยเหลือจากคนอื่น ดันไม่อยากอยู่คนเดียว แก้ปัญหาคนเดียวซะงั้น เช่น พอรถเสีย สตาร์ทไม่ติด ก็มาขอให้คนช่วยลงไปดูให้ ช่วยดู ช่วยพ่วงแบตเตอรีให้ หรือทำงานโปรแกรมคอมพิวเตอร์ ไม่เป็นบางอย่าง ก็มาขอให้คนอื่นช่วยสอนให้ ทีอย่างนี้ พูดกับคนอื่นได้
แน่นอนว่า คนในออฟฟิศทุกคนก็ยินดีช่วยเหลือ แต่พอช่วยเสร็จปุ๊ป เขาก็จะกลับเข้าโหมตเดิมทันที ไม่คุยกับใครต่อ อยากอยู่คนเดียวเหมือนเดิม เวลาเดินผ่านคนที่เคยช่วยเหลือ ก็ไม่พูดจาทักทายอะไรด้วย
เราก็เริ่มรู้สึกว่าทำตัวแบบนี้เหมือนเป็นคนที่ไม่ค่อยแฟร์เท่าไร แน่นอนว่าการทำงานในออฟฟิศมันต้องมีการพึ่งพากันอยู่เรื่อยๆ ดังนั้นต้องสร้างสัมพันธ์ที่ดี พูดคุย ทักทาย มีไมตรี มีน้ำใจกับเพื่อนร่วมงานด้วย ไม่ใช่ไม่ยุ่งกับใคร แล้วบอกว่าเป็นคนชอบอยู่นเดียว แต่เวลามีปัญหาอะไรก็มาพึ่งพาคนอื่น มันดูแปลกๆ