ไม่รู้สิ อาจจะเป็นโพสแรกและโพสสุดท้าย

หลายคนท้อแท้เรื่องตกงานไม่มีเงิน ไร้บ้าน ไร้คนเหลียวแล อาจจะดูว่าสร้างภาพ ทุกคำแนะนำ อาจให้ไปหางานรายวัน อยู่วัด ยืมเพื่อน  ซึ่งผมลองแล้ว และผมไม่มีเพื่อนแท้ ตอนเรามีเพื่อนก็ดูเยอะพอเราเป็นแบบนี้ ไม่พูดหละ ผมพิการมีตาแค่1ข้าง หางานลำบาก เพราตาอีกข้างกำลังมีปัญหา ต้องหาหมอทุกอาทิตย์  คนทุกคนมีความฝัน ผมเองก็ฝัน อยากมีร้านอะไรก็ได้เล็กๆเป็นของตัวเอง อาจมีเงินเอาไว้ดูแลตัวเมื่อถึงจุดๆนึง แต่ มันคงกำลังมืดมิดไปกับตา หลายคนคงคิดว่าแล้วมานั่งพิมพ์ทำไม ถ้ามองไม่เห็น ตอนนี้ผมยังเห็นครับ มีโทรศัพท์ติดตัว1เครื่องป็นเพื่อน แค่อยากระบายครับ บางครั้งการได้ไปอยู่ในที่ๆไม่มีคนอยู่หรือในที่ไม่ต้องคิดอะไรอาจจะดีกว่านี้ ตาทั้ง2อาจจะใช้ได้ในโลกใบอื่น ขอบคุณนะที่เสียเวลามาอ่านอะไรแบบนี้