เราเสียงเป็นซึมเศร้า หรือเราคิดไปเอง

สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ 20  ปี กำลังเรียนอยู่มหาลัยชั้นปีที่ 3 เราเป็นลูกคนเดียว แยกตัวออกมาจากพ่อแม่ เพราะพ่อแม่ทำงานอยู่อีกที่หนึ่ง สังคมมหาลัยของเรา เราไม่ค่อยมีเพื่อนค่ะ เพราะว่าเราเจอเพื่อนที่ไม่จริงใจ เราเลยจะเฟดตัวออกมาอยู่คนเดียว หรืออยู่กับเพื่อนต่างคณะมากกว่า และเราก็ไม่ได้อยู่หอแถวมหาลัย พ่อแม่เรามีบ้านอยู่ในตัวเมือง เขาเลยไม่ให้เราเช่าหอพัก เลยทำให้เราต้องอยู่บ้านคนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว เพราะบ้านเรากับมอ อยู่ไกลกันมาก จึงไม่สามารถชวนเพื่อนออกมาทานข้าวได้   เราเป็นแบบนี้มา 3 ปีแล้วตั้งแต่เข้ามหาลัย และช่วงหลังๆมานี้เราเริ่มไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากไปเรียน  อยากอยู่แต่ในห้อง ไม่อยากพบเจอใครเลย อยากนอนตลอดเวลา แต่เราไม่เคยเล่าให้พ่อแม่หรือใครฟังเลย เพราะเรากลัวพวกเขาไม่เข้าใจ เรามีเพื่อสนิทนะ แต่เราไม่ค่อยได้เจอเพื่อนคนนี้ เพราะเรียนกันคนละมอ ส่วนเพื่อนๆในเมือง เราก็พอจะมีบ้าง แต่เวลาเราไม่ค่อยตรงกับเพื่อน เลยไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันสักเท่าไหร่ เราไม่เที่ยวกลางคืน ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ เราไม่ได้แอนตี้นะ เราอยากลองเที่ยวด้วยซ้ำ แต่สังคมที่เราอยู่ เขาไม่เที่ยวกัน เลยทำให้เราไม่เคยลองเที่ยวเลย เราเคยคิดฆ่าตัวตาย และทำร้ายตัวเองหลายครั้ง ก่อนหน้านี้เราเคยมีแฟน แต่เรารู้สึกว่าเราเอาแต่ใจ ต้องการความรัก ต้องการความสนใจมากเกินไป ไม่รู้จักรอ เลยทำให้เลิกกัน

ปล.เรายังไม่เคยปรึกษาแพทย์เลย เราอยากได้คำแนะนำจากคนที่เคยปรึกษา หรือคนรอบข้างเคยปรึกษาด้วยค่ะ ยกตัวอย่างเช่น ตอนไปรพ.ต้องไปแผนกไหน ต้องแจ้งเขาว่าอย่างไร เอาเอกสารอะไรไปบ้าง และค่าใช้จ่ายประมาณกี่บาท

- เราไม่รู้เราจะเอาปัญหาเรื่องนี้ไปปรึกษาใครดี เราอยากได้ความคิดเห็นจากทุกคนที่เห็นกระทู้นี้ เราจะยอมรับ และรับฟังความคิดเห็นของทุกคน
- ถ้าอ่านแล้ว งง เราขอโทษไว้ล่วงหน้านะ แง
- ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ