ผมคบกับเเฟนได้ 5 ปี ช่วง 1-2 ปีเเรกเขาก็ดูจะปกติตอนนั้นอยู่มหาลัยปี 1 พอคบไปสักพักเขาก็บอกว่าเป็นโรคซึมเศร้าเวลาที่เขาโกรธหรือโมโหมักจะพิมพ์คำพูดมาว่าเหนื่อยเเล้วไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ผมก็ให้กำลังใจเขาพยายามดึงเขาไปข้างหน้า ตัวผมมักจะมีคำถามอยู่บางทีผมก็อยากถามเรื่องอนาคตเรื่องต่างๆ ว่าจะใช้ชีวิตยังไงเเต่เขาก็มักจะเงียบเเละบอกกับผมว่ายังไม่ได้คิดเเค่คิดเรื่องที่บ้านก็หนักใจเเล้ว ผมก็ปล่อยผ่านมาตลอด เเละอีกอย่างบ้านเเฟนค่อนข้างมีฐานะที่มั่นคง ตลอดเวลาเเฟนไปไหนกับผมก็ต้องเเอบไปซึ่งไม่เปิดเผยกับครอบครัว ผมก็เข้าใจบางทีผมอาจจะยังมีการงานที่ไม่มั่นคงเเต่ผมก็เปิดกับครอบครัวผมตลอด บางทีอาจจะทำให้เราใช้เวลาด้วยกันน้อยมากขึ้นไปอีกเพราะเขาต้องรีบกลับบ้านก่อน 18:00 ใน 1 อาทิตย์เราจะเจอกันเเค่ 1 ครั้งถ้าบางทีเขารู้สึกเหนื่อยก็ไม่ได้เจอ ไลฟ์ไตล์ที่เเตกต่างกันอีก เวลาปกติผมตื่นตื่น 7-8 โมง เสาร์อาทิตย์ก็เลทๆบ้าง 10-11 โมง เเฟนผมมักจะใช้เวลาดูสตรีมเล่นเกมตั้งเเต่ 19:00-7:00 น.เช้าตื่นช่วงบ่าย 2-3 บางทีก็ 16:00-17:00 โมง เรื่อง sex ก็เป็นเรื่องสำคัญของชีวิตคู่ซึ่งผมห่างกับเรื่องนั้นมา 2 ปีเเล้วเขามักจะบอกว่าเขาเศร้าทำไมยังคิดเรื่องนั้นอีกหรอ ผมก็อธิบายเเต่เขาก็ไม่เข้าใจเขาก็ซึมผมก็บอกว่าไม่เป็นไรปล่อยผ่าน ปัจจุบันเเฟนทำธุรกิจกับครอบครัวมักจะมีปัญหากับที่บ้านเรื่องเวลาบางทีก็ซึมไม่ค่อยคุยกับผมเพราะโดนที่บ้านว่า เเต่บางทีผมก็พยายามชวนเค้าไปข้างนอกหรือให้กำลังใจ เเต่เขามักจะดองเเชทผมทิ้งไว้ข้ามวันละค่อยตอบบางทีก็วิดีโอกันบ้างช่วงหลังๆเขาก็เลี่ยงให้เหตุผลว่าไม่อยากคุยเพราะร้องไห้ตลอดเวลาเเต่ผมมักจะเห็นเขาออนเกมส์ช่วงตี 1-7 โมงเช้าตลอดผมเเค่รู้สึกว่าบางที เขาก็ควรรักษาความรู้สึกผมบ้างเลยถามไปตรงๆว่าจะเอายังไงเขาก็เป็นเหมือนเดิมตัดพ้อเหนื่อยที่บ้านโทษว่าทุกคนทำไมต้องรุมว่า ผมก็พยายามเเล้วผมก็รู้ดีว่ามีข้อจำกัดหลายอย่างทั้งคำพูดการพิมพ์เเล้วสุดท้ายผมก็บอกไม่เป็นไรปรอบเขาเหมือนเดิมเเต่ผมก็รู้ว่าความสัมมันเเย่ลง วิธีเเก้ผมต้องทำยังไงหรือต้องเตรียมตัดใจ เเต่ผมก็รักเขา ถ้าถามว่าพาไปหาหมอยังพาไปเเล้วเเต่เขาไม่ยอมกินยา
ปัญหาความรัก+เเฟนเป็นซึมเศร้า