เริ่มยังไงดี เราเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนเลยค่ะเราเลิกติดต่อกับเพื่อนตั้งแต่จบมหาลัยทำให้เราเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนเลย
แม้กระทั่งเพื่อนร่วมงานก็เรียกว่าไม่ได้สนิทขนาดนั้น เป็นการคบกันเพื่อให้ทำงานได้แบบราบรื่นภายในแผนกและต่างแผนกค่ะ
แต่เรามีแฟน ดังนั้นเค้าจึงเป็นเหมือนโลกทั้งใบของเราเลยค่ะ
เข้าเรื่องเลย ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อย
เรากับแฟนไม่มีอะไรที่เข้ากันได้เลยค่ะ
เราเป็นคนอารมณ์ร้อนส่วนเค้าเป็นคนที่ไม่คิดอะไรเลย
เราอยู่ด้วยกันก็ทะเลาะกันแยกกันอยู่ก็ทะเลาะกัน
เราพยายามมองว่ามันคือเรื่องปกติของคู่รัก แต่เมื่อไหร่ที่มีการทะเลาะกันรุนแรงเค้าไม่เคยเป็นคนเริ่มที่จะอยากจะง้อหรืออยากจะขอคืนดีหรืออยากจะแก้ไขปัญหาที่เราทะเลาะกัน เป็นเราทุกครั้งที่จะเริ่มทักไปก่อนที่จะเริ่มโทรไปก่อน
จนตอนนี้เข้าปีที่ 5 แล้ว
แล้วเราเหนื่อยมากแล้วค่ะ
ไม่ใช่เเค่เรื่องการทะเลาะ เรื่องมันสะสมหลายอย่าง
ทั้งเรื่องที่เค้าไม่ได้คิดเรื่องอนาคตของเขา ที่มีเราอยู่ด้วย
อายุตอนนี้เราอายุประมาณ 32 ค่ะ เราเลยรู้สึกถึงความไม่มั่นคง
บางคนอาจจะคิดว่าไม่ได้ตายตอน 40 นะแต่ไม่รู้สิอายุเท่านี้ก็ควรมีแพลนอนาคตแล้วหรือเปล่า
แต่ถ้าสมมุติว่าเราตายก่อนก็ถือว่าไม่เป็นไรอย่างน้อยก็มีแผน
ทั้งเรื่องที่เขาไปไหนก็ไม่เคยบอกกล่าวกัน เราเข้าใจว่าควรมีระยะห่างต่อกันบ้าง แต่คนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ย่อมอยากรู้หรือเปล่าว่าเค้าอยู่ที่ไหนทำอะไรแต่คนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ย่อมอยากรู้หรือเปล่าว่าอยู่ที่ไหนทำอะไร
คนอื่นอาจจะคิดว่ามันไม่มีความเป็นส่วนตัวก็ใช่ค่ะ
แต่เราแค่อยากรู้ แค่อยากรู้เฉยเฉยเอง
ถึงตรงนี้คนอาจรู้สึกว่ามันยืดยาว น่ารำคาญ
แต่อย่างพี่เขียนไปข้างบนเราไม่มีเพื่อนให้ระบายเลยค่ะ
หากใครแวะผ่านมาอ่านก็กรุณาเมตตา ให้คำ ให้คำปรึกษาที
คำถามของเราก็คือ
ถ้าครั้งนี้ในการทะเลาะกัน
เราจะไม่ง้อแล้ว จะไม่เป็นคนเริ่มในการทักไปก่อนแล้ว
และถ้าผลสุดท้ายคือต้องเลิกกันจริงๆเราจะใช้ชีวิตยังไงดีคะ
ถ้าต้องเลิกกับแฟน จะอยู่คนเดียวยังไงดี?
แม้กระทั่งเพื่อนร่วมงานก็เรียกว่าไม่ได้สนิทขนาดนั้น เป็นการคบกันเพื่อให้ทำงานได้แบบราบรื่นภายในแผนกและต่างแผนกค่ะ
แต่เรามีแฟน ดังนั้นเค้าจึงเป็นเหมือนโลกทั้งใบของเราเลยค่ะ
เข้าเรื่องเลย ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อย
เรากับแฟนไม่มีอะไรที่เข้ากันได้เลยค่ะ
เราเป็นคนอารมณ์ร้อนส่วนเค้าเป็นคนที่ไม่คิดอะไรเลย
เราอยู่ด้วยกันก็ทะเลาะกันแยกกันอยู่ก็ทะเลาะกัน
เราพยายามมองว่ามันคือเรื่องปกติของคู่รัก แต่เมื่อไหร่ที่มีการทะเลาะกันรุนแรงเค้าไม่เคยเป็นคนเริ่มที่จะอยากจะง้อหรืออยากจะขอคืนดีหรืออยากจะแก้ไขปัญหาที่เราทะเลาะกัน เป็นเราทุกครั้งที่จะเริ่มทักไปก่อนที่จะเริ่มโทรไปก่อน
จนตอนนี้เข้าปีที่ 5 แล้ว
แล้วเราเหนื่อยมากแล้วค่ะ
ไม่ใช่เเค่เรื่องการทะเลาะ เรื่องมันสะสมหลายอย่าง
ทั้งเรื่องที่เค้าไม่ได้คิดเรื่องอนาคตของเขา ที่มีเราอยู่ด้วย
อายุตอนนี้เราอายุประมาณ 32 ค่ะ เราเลยรู้สึกถึงความไม่มั่นคง
บางคนอาจจะคิดว่าไม่ได้ตายตอน 40 นะแต่ไม่รู้สิอายุเท่านี้ก็ควรมีแพลนอนาคตแล้วหรือเปล่า
แต่ถ้าสมมุติว่าเราตายก่อนก็ถือว่าไม่เป็นไรอย่างน้อยก็มีแผน
ทั้งเรื่องที่เขาไปไหนก็ไม่เคยบอกกล่าวกัน เราเข้าใจว่าควรมีระยะห่างต่อกันบ้าง แต่คนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ย่อมอยากรู้หรือเปล่าว่าเค้าอยู่ที่ไหนทำอะไรแต่คนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ย่อมอยากรู้หรือเปล่าว่าอยู่ที่ไหนทำอะไร
คนอื่นอาจจะคิดว่ามันไม่มีความเป็นส่วนตัวก็ใช่ค่ะ
แต่เราแค่อยากรู้ แค่อยากรู้เฉยเฉยเอง
ถึงตรงนี้คนอาจรู้สึกว่ามันยืดยาว น่ารำคาญ
แต่อย่างพี่เขียนไปข้างบนเราไม่มีเพื่อนให้ระบายเลยค่ะ
หากใครแวะผ่านมาอ่านก็กรุณาเมตตา ให้คำ ให้คำปรึกษาที
คำถามของเราก็คือ
ถ้าครั้งนี้ในการทะเลาะกัน
เราจะไม่ง้อแล้ว จะไม่เป็นคนเริ่มในการทักไปก่อนแล้ว
และถ้าผลสุดท้ายคือต้องเลิกกันจริงๆเราจะใช้ชีวิตยังไงดีคะ