แอบรู้สึกผิดหวังกับน้องหลีกวันนี้จังเลยครับ

ส่วนนึงอาจจะเพราะว่าผมไปคนเดียวด้วยมั้ง แถมรอบตัวก็ไม่มีใครอินกับเรื่องเหล่านี้เท่าไหร่
เลยขออนุญาตเล่าให้คนในพันทิปฟังดีกว่า

เท้าความเล็กน้อยว่าผมไม่ได้โอชิน้องหลีก แต่ก็เห็นสเน่ห์น้องจากตู้ปลา ไปทีไร แย่งซีนทุกครั้ง
รวมถึง live ทางแอป ที่ผมรู้สึกว่าน้องมีอะไรน่าสนใจดี (ผมชอบผู้หญิงพูดน้อยด้วยมั้ง)
กระทั่งไลฟ์ครั้งล่าสุด น้องพูดถึงแฟน ๆ ได้ประทับใจผมมาก ๆ

ก็เลยตั้งใจว่า ครั้งนี้ จะแวะไปหาน้องหลีกสักหน่อย
ปกติผมไปหาน้องหมังลี่เป็นหลัก นอกนั้นก็แล้วแต่แถวใครจะรอไม่นาน

มันเริ่มจากที่ผมไปรอคนแรก ๆ ของรอบ 16.30 วันนี้ น้องออกมาก็ดูเนือย ๆ เหมือนเซ็ง ๆ อะไรซักอย่าง
ผมก็คิดว่า เดี๋ยวพอเริ่มงาน น้องคงสวิชต์อารมณ์มาได้

แต่ไม่เลย น้องดูนอยด์ ๆ มาก ผมยิ้มแย้มส่งกำลังใจไป น้องกลับทำหน้าเบื่อ ๆ กลับมา
เอาจริงผมเสียเซลฟ์เหมือนกันนะ แบบเราตื่นเต้นจนพูดอะไรผิด ไม่เข้าหูน้องหรือเปล่า
แต่หลังจากทบทวนตัวเองดีแล้ว ไม่น่าจะพูดอะไรผิด เรียกว่าเดดแอร์ภายใน 8 วิเลย

มันยังคงค้างคาผมอยู่จนตอนนี้ ว่าแบบคนที่เราชื่นชม คาดหวัง อยากจะได้พบเธอเนี่ย
ทำไมรีแอคมันออกหน้านั้นได้

จริง ๆ เลยมีกรณีแบบนี้กับผมมาครั้งนึง ตอนนั้นจับมือกับน้องตาหวาน
กระทั่งได้มารู้จากไอจีว่าน้องป่วยอยู่ ผมก็เลยเข้าใจได้ดี หวังว่ากรณีน้องหลีกอาจจะมีอะไรในใจไม่ต่างกันนะครับ

ปล. ไม่ได้อยากตำหนิอะไรน้องนะครับ ยังรักเด็ก ๆ ทุกคนเหมือนเดิม
ปล2. มีอะไรแชร์กันได้ครับ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 19
คงเป็นจังหวะที่น้องยังทำใจไม่ทัน  กับผลคะแนนแบบนั้น
ไม่ใช่เพราะตั้งใจทำแบบนั้นใส่ จขกท.  อย่าเสียเซลฟ์เลยนะ

ยืนยันว่าน้องไม่ใช่เด็กแย่  
ลองศึกษาเด็กคนนี้ดู แล้วจะเข้าใจในตัวน้องมากขึ้น


อันนี้พูดรวมๆ  ไม่เกี่ยวกับ จขกท

คือบางที่ก็ไม่เข้าใจ ว่าความรักที่ว่าของฟค.  จริงๆแล้วมันเป็นยังงัย
หลายคนบอกรักน้อง อยากให้กลจ.น้อง  แต่พอน้องไม่เซอร์วิส  ไม่อ้อน  ไม่ตก  ก็ไม่โอเคซะแล้ว
( อันนี้ไม่รวมถึงกรณีอื่นๆ เช่นไม่โฟกัส  ไม่สนใจฟค. )

หลังเดบิวท์  มีน้องหลายคน ที่เสน่ห์หายไป  ซึ่งน้องก็เป็นหนึ่งนั้น
แปลกใจ อยากหาคำตอบ ลองทำความเข้าใจกับน้องๆแต่ละคน  ซึ่งก็ทำให้รู้สึกดีกับน้องๆมากขึ้นกว่าเดิม

มิวนิค  เรากลับมองว่า นี่แหละไอดอล  น้องชัดมากกับคำนี้ คนนี้แหละที่จะรับช่วงต่อจากรุ่นพี่  เป็นอนาคตของวง ( ถ้าเป็นรุ่นใหญ่ ขอยกให้พี่ออม )
ไม่ใช่แค่ชื่อเสียงหรือผลงานที่น้องสั่งสมมา  แต่มันรวมหมด ทั้งกิริยา  มารยาท  กาลเทศะ และการวางตัว  

จะมีสักกี่คนที่มีชื่อเสียงอยู่แล้วในหลายเส้นทาง  แต่กลับมาเริ่มต้นใหม่ที่ศูนย์ เหมือนคนอื่น  วิ่งตามความฝัน เหมือนคนอื่น  อยากเอาชนะใจตัวเอง  อยากก้าวข้ามกำแพงที่ตัวเองสร้างไว้
ทั้งที่ไม่มีความจำเป็นใดๆ ที่น้องต้องมาเหนื่อยเลย

ไม่มีอภิสิทธิ์  ไม่ถูกสปอยล์  ซ้อมเท่าเพื่อน    เรียนร้องเพลง ทั้งๆที่ต่อต้านมาตลอด
ท้อแค่ไหน ทำได้คือยิ้มสู้   เสร็จแล้วค่อยออกไปร้องไห้บนรถกับมาม๊า

แต่แค่น้องไม่ถูกใจ ,ไม่ได้ดั่งใจฟค.  อ้อนไม่เป็น  ตกไม่เก่ง  แค่นั้นเอง   ความเกลือ  ความโรบอท  ก็มา  ทั้งๆที่เป็นครั้งแรกของน้องและทุกๆคน
แต่ในวันสุดท้ายของงาน  น้องเดินมาที่บ้านฟค.  อ่านข้อความที่ฟค.เขียนให้  อ่านไปร้องไห้ไป  จนฟค.ต้องปลอบ  
อยากให้หลายๆคนได้เห็น  จะเข้าใจน้องมากขึ้น ฟค.จะไม่ตำหนิน้องเลย

หลายๆครั้ง ที่ชอบมาก  กับการที่น้องโวยวาย  แอบค้อน  แอบหัวร้อน
อยากเห็นน้องในโมเมนต์แบบเด็กน้อยทั่วไป  ตามอายุ  ตามวัยของน้องเอง  ไม่ต้องคอยระวังตัวอยู่ตลอดเวลา
แต่ก็นั่นหละ น้องทำงานมาตั้งแต่เด็ก  ความรับผิดชอบ  ความเป็นผู้ใหญ่  มันซึมซับไปหมดแล้ว  แถมยังเป็นพี่สาวคนโตอีก  
กว่าจะเข้าใจในตัวน้อง ต้องมานั่งศึกษากันเลยทีเดียว

อยากบอกมิวนิคว่า  เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ทุกสิ่ง
และน้องได้พิสูจน์ให้เห็นมาตลอด อยู่ที่ใครจะเปิดใจรับหรือไม่ .... แค่นั้น
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่