ก่อนหน้านี้เคยตั้งกระทู้เกี่ยวกับ คามิ 7 ด้วยความกังวลว่าน้องจะหลุดมั้ย ตอนนี้ก็ยังกังวลอยู่นะ ในด้อมมีกิจกรรมน่ารัก ๆ เพียบเลย จากแฟนคลับหน้าเดิม ๆ ก็ดูอบอุ่นดี แต่แม้จะเป็นกิจกรรมกระตุ้นการปาสลิปแค่ไม่กี่บาทก็ยังถือว่าจำนวนคนเข้าร่วมน้อยมากอย่างเห็นได้ชัด ตรงนี้ก็น่าห่วงนะคะ ผลกระทบโดยตรงจากการที่มิวสิคห่าง sns เลย น่าจะมีผลต่ออันดับด้วย แต่ก็หวังว่าจะน้องไม่หลุดขบวน คามิ 7 ยังไงก็ทำเต็มที่เพื่อน้องกันแล้วเนอะ
ปล. ใครหิวเชิญแวะเวียนที่บ้านมิวสิคได้นะคะ
กระทู้นี้เริ่มจากการที่เราเห็นหลายคนกังวล เราเองก็เป็นกังวล ห่วงน้อง ชอบบ่น ชอบถามบ่อย ๆ ว่าทำไมน้องไม่ทำแบบนั้น ทำไมน้องไม่ทำแบบนี้ล่ะ จะไม่หาเสียงหน่อยเหรอ... แต่เราทำอะไรไม่ได้ คิดถึงก็ดูคลิปเก่า ๆ วนไป จนมันถึงจุดหนึ่งที่เรารู้จักเด็กคนนี้มากขึ้น เรากลับรู้ตัวว่าไม่ควรไปคิดแทนน้องเลย ไม่ว่าจะเป็นการอัพ sns หรือการสื่อสารกับแฟนคลับ เห็นหลายคนเริ่มท้อ แต่เรายังไม่ท้อนะ ก็เลยอยากเชิญชวนคนที่กำลังมีความคิดสับสนวุ่นวายได้เข้ามาอ่าน
มิวมิวที่เรารู้จัก...

อาจจะเป็นคนที่ไทป์คล้าย ๆ กัน ก็เลยคิดว่าตัวเองค่อนข้างเข้าใจความเป็นมิวอยู่บ้าง ในมุมมองของเรามิวสิคเป็นคนที่มีลักษณะการคิดก่อนพูด สังเกตเวลาพูดน้องจะดูสุภาพ น่ารัก อ่อนน้อม มีการเรียบเรียงประโยคที่ต้องการจะสื่อสาร มีการเลือกใช้คำ ด้วยเหตุผลนั้นน้องเลยพูดไม่ค่อยจะทันเพื่อน ไม่ทันมุก ไม่โบ๊ะบ๊ะอะไรเท่าไร ซึ่งสิ่งนี้ทำให้น้องพูดน้อยลงและแสดงออกทางสีหน้ามากกว่าว่ากำลังสนใจหัวข้อที่กำลังคุยกันอยู่
เราเป็นคนหนึ่งที่เห็นด้วยว่าการพูดน้อยหรือการไม่วาไรตี้อาจไม่เป็นผลดีสำหรับการเป็นไอดอล เพราะเราเข้ามาตามวงไอดอลก็เพื่อความบันเทิงไงล่ะ แต่ก็นั่นแหละ มิวสิคไม่ใช่แนววาไรตี้ให้ความบันเทิง เราก็เลยงงตัวเองว่าทำไมมาชอบมิวสิควะ ตกหลุมจากอะไรน้อ?
อ้อ perf นี่เอง
จากนั้นเราก็ยังหาคำตอบต่อไปด้วยการเริ่มจากเขียนข้อดีและข้อเสียของน้องก่อนว่ามีอะไรบ้าง ดูแค่น้องเลย ไม่เอาไปเปรียบเทียบกับเมมเบอร์คนอื่น คือเราคิดว่าเราจะได้ปรับตัวและไม่คาดหวังจนเกินไป เตรียมปากกามาจด แต่กลับเขียนได้แค่...มิวสิค ข้อดีและข้อเสียของมิวสิคที่ทำให้เราชอบก็คือมิวสิค
มิวสิคที่เป็นมิวสิคนี่แหละ
ในข้อดีก็มีข้อเสีย ในข้อเสียก็ยังมีข้อดี เอามาวัดอะไรไม่ได้เลยแฮะ พอมองย้อนกลับไปที่น้องอินดี้แบบนี้น่าจะมีองค์ประกอบมาจากหลาย ๆ อย่าง ตั้งแต่พื้นฐานที่น้องเป็นคนขี้เขิน ขี้อาย ไปจนถึงไม่ค่อยมีความมั่นใจในเสียงของตัวเอง ที่สำคัญโลกส่วนตัวสูงแน่นอนค่ะ มีพื้นที่จินตนาการของตัวเอง ก็ตั้งแต่คุยกับหมา หรือชอบการ์ตูนและอินไปกับมัน (มากด้วย) เดาว่าคนอย่างมิวสิคไม่น่าจะสนิทกับใครง่าย ๆ อาจจะถึงขั้นแบ่งเขตแดนของตัวเองเลยด้วยซ้ำ
ชอบรับสารมากกว่าส่งสาร จากสำนวนที่เขียนไพการี่น้องน่าจะเป็นนักอ่านด้วย หรือยกตัวอย่างเวลาไลฟ์กับเพื่อน ๆ น้องก็จะอยู่มุม ๆ อาจจะหลังกล้องบ้างอะไรบ้าง น้องชอบเปิดดูไลฟ์จากเครื่องตัวเองเพื่ออ่านคอมเม้นท์จากแฟนคลับมากกว่าจะเป็นคนพูดคุย เนี่ย...น้องมันใส่ใจนะ แค่แสดงออกในแบบของมัน
คนประเภทนี้ใครจะเข้าหาต้องมีกำแพงแน่นอน ดังนั้นการจะเข้าสังคมหรือกลายมาเป็นบุคคลสารธารณะจึงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับมิวสิคเพราะมันหมายถึงการก้าวขาออกมาจาก safe zone ของตัวเอง น้องมาจากโรงเรียนประจำหญิงล้วนที่สังคมภายในค่อนข้างต่างจากสิ่งที่กำลังเจออยู่ ไม่ว่าจะแรงกดดันจากการทำงาน หรือการปรับตัวเข้ากับคนใหม่ ๆ อยู่ตลอดเวลา ตรงนี้เรารู้สึกว่าเป็นจุดที่ลำบาก แต่สองปีมานี้น้องทำได้ดีมากเลยนะ เก่งมาก ๆ ค่ะ
ทีนี้ลองมองมุมใหม่ ๆ กัน อย่างเช่นที่น้องพูดน้อยไม่วาไรตี้ ดูเหมือนจะเป็นข้อเสีย แต่กลับมาคิดดู ถ้าน้องไม่ใช่คนที่ละเอียดอ่อน ไม่ใช่คนที่คิดก่อนพูด หรือช่างเรียบเรียงคำ จะมีไพการี่ที่น่ารักแบบนี้ให้อ่านหรือเปล่า? เราเคยเขียนนิยายและมีผลงานตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ บอกเลยว่าการเขียนแม้จะเป็นแค่ย่อหน้าเดียว มันไม่ง่ายค่ะ แถมบันทึกที่น้องเขียนยังเป็นไพการี่ที่สื่อถึงตัวตนน้องได้มากพอสมควรเลย ความอบอุ่น ความน่ารักพุ่งออกมาเลย อ่านแล้วเหมือนน้องมาเล่าให้ฟังเอง สำนวนน้องน่ารักมากนะคะ ลองไปอ่านกันได้ มันไม่ใช่แค่แคปชั่นยาว ๆ แต่มันคือเรื่องราว น้องเป็นคนที่มีเสน่ห์มากเมื่อสื่อสารด้วยรูปแบบของตัวหนังสือ มันซื่อตรงเหมือนตัวน้องเลย ซึน ๆ มีความเป็นเด็กที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรมากนัก ความแสบซนก็ยังมี กลายเป็นว่าไพการี่ทำให้เรารู้สึกอบอุ่นหัวใจ หัวเราะ และร้องไห้ไปกับมัน ก็เลยบอกตัวเองได้ว่า...นี่ไงความบันเทิง
ถึงน้องไม่ใช่คนที่วาไรตี้เก่ง ไพการี่มานาน ๆ ครั้ง แต่น้องก็ยังมอบความบันเทิงให้แฟนคลับในแบบของน้องได้ และในฐานะคนที่เคยเขียนหนังสือก็คือเข้าใจที่มันไม่สามารถมีให้อ่านบ่อย ๆ ได้ เพราะมันต้องใช้เวลา ถ้าใครไม่เข้าใจลองนึกถึงคอมเม้นท์ในแอพอ่านนิยายออนไลน์ทั้งหลายที่มีคนออกมาบ่นนักเขียนที่ดองฟิคดูนะคะ มีเยอะมาก คนต้องการอ่านเพราะมันสนุก แต่เพราะงานพวกนี้ต้องใช้เวลาและสมาธิสูงจริง ๆ ถึงจะทำออกมาได้ดี มันจึงไม่เพียงพอต่อความต้องการ
ด้วยเหตุนี้น้องน่าจะมีความละเอียดอ่อนพอตัวเลย ด้วยลักษณะของนักเขียนจะมีความคิดมาก กังวล และมีความเป็นเพอร์เฟคชันนิสต์อยู่ด้วย (น้องมีความสามารถด้านการเขียน อาจจะมีมากหรือน้อยไม่ทราบได้ แต่มีแน่ น่าจะเป็นคนที่เก็บรายละเอียดได้ดีเลยทีเดียว ล่าสุดกับไพการี่หมูนุ่ม... ถ้าน้องจดจำความเจ็บปวดแสนเศร้านั้นไม่ได้ หรือลืมความอบอุ่นตรงนั้นไปแล้ว น้องจะไม่สามารถเขียนให้คนอ่านน้ำตาคลอตามไปได้เลย) ทั้งนี้มันทำให้เหตุผลในการอัพ sns ของน้อง แม้จะเป็นเพียงรูปแค่หนึ่งรูป แต่น้องอาจจะคิดว่าถ้ามันไม่ดีหรือไม่มีเวลาก็ไม่ทำเสียดีกว่า แต่ถ้ามีโอกาส พร้อม ก็จะทำออกมาให้ดีที่สุดอย่างแน่นอน
อีกเรื่องที่อยากพูดถึงมิวสิคก็คือการมอบความบันเทิงอีกรูปแบบหนึ่ง นั่นคือตอนน้องอยู่บนเวที บอกเลยว่าน้องเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ทำให้เราเห็นผลของความพยายาม คนส่วนใหญ่ที่เรารู้จัก ไม่ว่าจะเป็นลูกน้อง เพื่อน หลายคนรอบ ๆ ตัว มักออกวาจาก่อนเลย พูดว่าตัวเองจะทำให้ได้และมีความพยายาม หรือกำลังพยายามอยู่ ไม่ได้พุ่งตรงไปที่เป้าหมาย แต่โฟกัสที่ความพยายาม และหลายคนไม่ได้ทำให้เราเห็นผลลัพธ์ ส่วนมิวสิคคืออีกอย่างหนึ่งไปเลย ชัดเจนด้วยการตั้งเป้าหมายในจุดสูงสุดทั้งที่รู้ว่าถ้าหล่นลงมาแล้วมันจะเจ็บ แต่เหมือนน้องไม่กลัวเจ็บ
ที่เห็นชัดที่สุดก็คือการที่น้องไม่ค่อยอัพ sns มันทำให้เราไม่ค่อยรู้หรอกว่าน้องกำลังทำอะไรอยู่ หรือกำลังพยายามอยู่มั้ย แต่พอเห็นน้องบนเวที เรารู้เลยว่าถ้าไม่พยายามน้องทำไม่ได้แบบนี้แน่นอน ดังนั้นคนที่กำลังคิดน้อยใจไอ้เด็กอินดี้คนนี้ ขอให้รู้ว่าระหว่างที่น้องมันห่างหายไป มันกำลังพยายามอยู่ และทุกครั้งน้องมันแสดงให้เราเห็นด้วยผลของความพยายามนั้นจริง ๆ
กำลังโต ๆ //เสียงมิวสิค
ภูมิใจในตัวน้องค่ะ ตอนนี้ก็คงกำลังทำงานหนักกับการออกกองถ่ายหนังอยู่ ไหนจะมีอีเว้นท์งานนอก งานจับมือ แล้วก็เลือกตั้งอีก มาให้กำลังใจน้องกันเยอะ ๆ นะคะ สุดท้ายเรื่องราวข้างหน้าจะเป็นยังไง เราก็จะเอาใจช่วยต่อไป ไม่ว่าวันนั้นสิ่งที่น้องอยากจะเป็นมันจะเป็นแบบไหน น้องไม่ต้องเก่งที่สุด ไม่ต้องดีที่สุด เพราะแค่นี้ก็ภูมิใจมาก ๆ แล้ว อยากจะขอบคุณที่น้องมีความรับผิดชอบและไม่ละทิ้งความฝันเสมอเลย
วันจับมือจะไปบอกแบบนี้นะ
ข้างต้นเป็นแค่มุมมองของเรา ตัวตนจริง ๆ น้องเป็นแบบไหน ตัวน้องและคนใกล้ตัวรู้ดีที่สุด จุดประสงค์ของกระทู้นี้ก็เพื่อบอกเล่าถึงตัวตนของน้องเฉพาะในบางมุมที่เรารู้จักผ่านมุมมองของเราเอง ดังนั้นมาให้กำลังใจแล้วบอกเล่าถึงมิวสิคที่คุณรู้จักว่าเป็นแบบไหนกันได้นะคะ
ปล2. เขียนจบละทำไมมันยาวจัง >///<
มิวมิว Music BNK48
ปล. ใครหิวเชิญแวะเวียนที่บ้านมิวสิคได้นะคะ
กระทู้นี้เริ่มจากการที่เราเห็นหลายคนกังวล เราเองก็เป็นกังวล ห่วงน้อง ชอบบ่น ชอบถามบ่อย ๆ ว่าทำไมน้องไม่ทำแบบนั้น ทำไมน้องไม่ทำแบบนี้ล่ะ จะไม่หาเสียงหน่อยเหรอ... แต่เราทำอะไรไม่ได้ คิดถึงก็ดูคลิปเก่า ๆ วนไป จนมันถึงจุดหนึ่งที่เรารู้จักเด็กคนนี้มากขึ้น เรากลับรู้ตัวว่าไม่ควรไปคิดแทนน้องเลย ไม่ว่าจะเป็นการอัพ sns หรือการสื่อสารกับแฟนคลับ เห็นหลายคนเริ่มท้อ แต่เรายังไม่ท้อนะ ก็เลยอยากเชิญชวนคนที่กำลังมีความคิดสับสนวุ่นวายได้เข้ามาอ่าน
มิวมิวที่เรารู้จัก...
อาจจะเป็นคนที่ไทป์คล้าย ๆ กัน ก็เลยคิดว่าตัวเองค่อนข้างเข้าใจความเป็นมิวอยู่บ้าง ในมุมมองของเรามิวสิคเป็นคนที่มีลักษณะการคิดก่อนพูด สังเกตเวลาพูดน้องจะดูสุภาพ น่ารัก อ่อนน้อม มีการเรียบเรียงประโยคที่ต้องการจะสื่อสาร มีการเลือกใช้คำ ด้วยเหตุผลนั้นน้องเลยพูดไม่ค่อยจะทันเพื่อน ไม่ทันมุก ไม่โบ๊ะบ๊ะอะไรเท่าไร ซึ่งสิ่งนี้ทำให้น้องพูดน้อยลงและแสดงออกทางสีหน้ามากกว่าว่ากำลังสนใจหัวข้อที่กำลังคุยกันอยู่
เราเป็นคนหนึ่งที่เห็นด้วยว่าการพูดน้อยหรือการไม่วาไรตี้อาจไม่เป็นผลดีสำหรับการเป็นไอดอล เพราะเราเข้ามาตามวงไอดอลก็เพื่อความบันเทิงไงล่ะ แต่ก็นั่นแหละ มิวสิคไม่ใช่แนววาไรตี้ให้ความบันเทิง เราก็เลยงงตัวเองว่าทำไมมาชอบมิวสิควะ ตกหลุมจากอะไรน้อ?
อ้อ perf นี่เอง
จากนั้นเราก็ยังหาคำตอบต่อไปด้วยการเริ่มจากเขียนข้อดีและข้อเสียของน้องก่อนว่ามีอะไรบ้าง ดูแค่น้องเลย ไม่เอาไปเปรียบเทียบกับเมมเบอร์คนอื่น คือเราคิดว่าเราจะได้ปรับตัวและไม่คาดหวังจนเกินไป เตรียมปากกามาจด แต่กลับเขียนได้แค่...มิวสิค ข้อดีและข้อเสียของมิวสิคที่ทำให้เราชอบก็คือมิวสิค
มิวสิคที่เป็นมิวสิคนี่แหละ
ในข้อดีก็มีข้อเสีย ในข้อเสียก็ยังมีข้อดี เอามาวัดอะไรไม่ได้เลยแฮะ พอมองย้อนกลับไปที่น้องอินดี้แบบนี้น่าจะมีองค์ประกอบมาจากหลาย ๆ อย่าง ตั้งแต่พื้นฐานที่น้องเป็นคนขี้เขิน ขี้อาย ไปจนถึงไม่ค่อยมีความมั่นใจในเสียงของตัวเอง ที่สำคัญโลกส่วนตัวสูงแน่นอนค่ะ มีพื้นที่จินตนาการของตัวเอง ก็ตั้งแต่คุยกับหมา หรือชอบการ์ตูนและอินไปกับมัน (มากด้วย) เดาว่าคนอย่างมิวสิคไม่น่าจะสนิทกับใครง่าย ๆ อาจจะถึงขั้นแบ่งเขตแดนของตัวเองเลยด้วยซ้ำ
ชอบรับสารมากกว่าส่งสาร จากสำนวนที่เขียนไพการี่น้องน่าจะเป็นนักอ่านด้วย หรือยกตัวอย่างเวลาไลฟ์กับเพื่อน ๆ น้องก็จะอยู่มุม ๆ อาจจะหลังกล้องบ้างอะไรบ้าง น้องชอบเปิดดูไลฟ์จากเครื่องตัวเองเพื่ออ่านคอมเม้นท์จากแฟนคลับมากกว่าจะเป็นคนพูดคุย เนี่ย...น้องมันใส่ใจนะ แค่แสดงออกในแบบของมัน
คนประเภทนี้ใครจะเข้าหาต้องมีกำแพงแน่นอน ดังนั้นการจะเข้าสังคมหรือกลายมาเป็นบุคคลสารธารณะจึงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับมิวสิคเพราะมันหมายถึงการก้าวขาออกมาจาก safe zone ของตัวเอง น้องมาจากโรงเรียนประจำหญิงล้วนที่สังคมภายในค่อนข้างต่างจากสิ่งที่กำลังเจออยู่ ไม่ว่าจะแรงกดดันจากการทำงาน หรือการปรับตัวเข้ากับคนใหม่ ๆ อยู่ตลอดเวลา ตรงนี้เรารู้สึกว่าเป็นจุดที่ลำบาก แต่สองปีมานี้น้องทำได้ดีมากเลยนะ เก่งมาก ๆ ค่ะ
ทีนี้ลองมองมุมใหม่ ๆ กัน อย่างเช่นที่น้องพูดน้อยไม่วาไรตี้ ดูเหมือนจะเป็นข้อเสีย แต่กลับมาคิดดู ถ้าน้องไม่ใช่คนที่ละเอียดอ่อน ไม่ใช่คนที่คิดก่อนพูด หรือช่างเรียบเรียงคำ จะมีไพการี่ที่น่ารักแบบนี้ให้อ่านหรือเปล่า? เราเคยเขียนนิยายและมีผลงานตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ บอกเลยว่าการเขียนแม้จะเป็นแค่ย่อหน้าเดียว มันไม่ง่ายค่ะ แถมบันทึกที่น้องเขียนยังเป็นไพการี่ที่สื่อถึงตัวตนน้องได้มากพอสมควรเลย ความอบอุ่น ความน่ารักพุ่งออกมาเลย อ่านแล้วเหมือนน้องมาเล่าให้ฟังเอง สำนวนน้องน่ารักมากนะคะ ลองไปอ่านกันได้ มันไม่ใช่แค่แคปชั่นยาว ๆ แต่มันคือเรื่องราว น้องเป็นคนที่มีเสน่ห์มากเมื่อสื่อสารด้วยรูปแบบของตัวหนังสือ มันซื่อตรงเหมือนตัวน้องเลย ซึน ๆ มีความเป็นเด็กที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรมากนัก ความแสบซนก็ยังมี กลายเป็นว่าไพการี่ทำให้เรารู้สึกอบอุ่นหัวใจ หัวเราะ และร้องไห้ไปกับมัน ก็เลยบอกตัวเองได้ว่า...นี่ไงความบันเทิง
ถึงน้องไม่ใช่คนที่วาไรตี้เก่ง ไพการี่มานาน ๆ ครั้ง แต่น้องก็ยังมอบความบันเทิงให้แฟนคลับในแบบของน้องได้ และในฐานะคนที่เคยเขียนหนังสือก็คือเข้าใจที่มันไม่สามารถมีให้อ่านบ่อย ๆ ได้ เพราะมันต้องใช้เวลา ถ้าใครไม่เข้าใจลองนึกถึงคอมเม้นท์ในแอพอ่านนิยายออนไลน์ทั้งหลายที่มีคนออกมาบ่นนักเขียนที่ดองฟิคดูนะคะ มีเยอะมาก คนต้องการอ่านเพราะมันสนุก แต่เพราะงานพวกนี้ต้องใช้เวลาและสมาธิสูงจริง ๆ ถึงจะทำออกมาได้ดี มันจึงไม่เพียงพอต่อความต้องการ
ด้วยเหตุนี้น้องน่าจะมีความละเอียดอ่อนพอตัวเลย ด้วยลักษณะของนักเขียนจะมีความคิดมาก กังวล และมีความเป็นเพอร์เฟคชันนิสต์อยู่ด้วย (น้องมีความสามารถด้านการเขียน อาจจะมีมากหรือน้อยไม่ทราบได้ แต่มีแน่ น่าจะเป็นคนที่เก็บรายละเอียดได้ดีเลยทีเดียว ล่าสุดกับไพการี่หมูนุ่ม... ถ้าน้องจดจำความเจ็บปวดแสนเศร้านั้นไม่ได้ หรือลืมความอบอุ่นตรงนั้นไปแล้ว น้องจะไม่สามารถเขียนให้คนอ่านน้ำตาคลอตามไปได้เลย) ทั้งนี้มันทำให้เหตุผลในการอัพ sns ของน้อง แม้จะเป็นเพียงรูปแค่หนึ่งรูป แต่น้องอาจจะคิดว่าถ้ามันไม่ดีหรือไม่มีเวลาก็ไม่ทำเสียดีกว่า แต่ถ้ามีโอกาส พร้อม ก็จะทำออกมาให้ดีที่สุดอย่างแน่นอน
อีกเรื่องที่อยากพูดถึงมิวสิคก็คือการมอบความบันเทิงอีกรูปแบบหนึ่ง นั่นคือตอนน้องอยู่บนเวที บอกเลยว่าน้องเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ทำให้เราเห็นผลของความพยายาม คนส่วนใหญ่ที่เรารู้จัก ไม่ว่าจะเป็นลูกน้อง เพื่อน หลายคนรอบ ๆ ตัว มักออกวาจาก่อนเลย พูดว่าตัวเองจะทำให้ได้และมีความพยายาม หรือกำลังพยายามอยู่ ไม่ได้พุ่งตรงไปที่เป้าหมาย แต่โฟกัสที่ความพยายาม และหลายคนไม่ได้ทำให้เราเห็นผลลัพธ์ ส่วนมิวสิคคืออีกอย่างหนึ่งไปเลย ชัดเจนด้วยการตั้งเป้าหมายในจุดสูงสุดทั้งที่รู้ว่าถ้าหล่นลงมาแล้วมันจะเจ็บ แต่เหมือนน้องไม่กลัวเจ็บ
ที่เห็นชัดที่สุดก็คือการที่น้องไม่ค่อยอัพ sns มันทำให้เราไม่ค่อยรู้หรอกว่าน้องกำลังทำอะไรอยู่ หรือกำลังพยายามอยู่มั้ย แต่พอเห็นน้องบนเวที เรารู้เลยว่าถ้าไม่พยายามน้องทำไม่ได้แบบนี้แน่นอน ดังนั้นคนที่กำลังคิดน้อยใจไอ้เด็กอินดี้คนนี้ ขอให้รู้ว่าระหว่างที่น้องมันห่างหายไป มันกำลังพยายามอยู่ และทุกครั้งน้องมันแสดงให้เราเห็นด้วยผลของความพยายามนั้นจริง ๆ
กำลังโต ๆ //เสียงมิวสิค
ภูมิใจในตัวน้องค่ะ ตอนนี้ก็คงกำลังทำงานหนักกับการออกกองถ่ายหนังอยู่ ไหนจะมีอีเว้นท์งานนอก งานจับมือ แล้วก็เลือกตั้งอีก มาให้กำลังใจน้องกันเยอะ ๆ นะคะ สุดท้ายเรื่องราวข้างหน้าจะเป็นยังไง เราก็จะเอาใจช่วยต่อไป ไม่ว่าวันนั้นสิ่งที่น้องอยากจะเป็นมันจะเป็นแบบไหน น้องไม่ต้องเก่งที่สุด ไม่ต้องดีที่สุด เพราะแค่นี้ก็ภูมิใจมาก ๆ แล้ว อยากจะขอบคุณที่น้องมีความรับผิดชอบและไม่ละทิ้งความฝันเสมอเลย
วันจับมือจะไปบอกแบบนี้นะ
ข้างต้นเป็นแค่มุมมองของเรา ตัวตนจริง ๆ น้องเป็นแบบไหน ตัวน้องและคนใกล้ตัวรู้ดีที่สุด จุดประสงค์ของกระทู้นี้ก็เพื่อบอกเล่าถึงตัวตนของน้องเฉพาะในบางมุมที่เรารู้จักผ่านมุมมองของเราเอง ดังนั้นมาให้กำลังใจแล้วบอกเล่าถึงมิวสิคที่คุณรู้จักว่าเป็นแบบไหนกันได้นะคะ
ปล2. เขียนจบละทำไมมันยาวจัง >///<