เงินเดือน ไม่ถึง3หมื่น
แต่ เวลาไปเที่ยว เราชอบหาห้องดีดี ต้องไม่ต่ำกว่า 50 ตรม มีวิวกระจกเห็นวิวชัด มีอ่างจากุชชี่ เดินทางสะดวก คืนนึงบางที ก็ 7พัน บวกๆ
คือ กลับบ้านมา บางทีต้องอดมื้อกินมื้อ เพื่อเก็บเงินไป พักดีดี ไปร้านอาหารดีดี วิวเทพๆ
แล้วก็ถ่ายลงโซเชียล อยากอวดไหม? ก็อยากอวดนะ เหมือนเวลาไปไหนดีดี ห้องสวยๆๆ วิวเทพๆร้านอาหารหรูๆ
เวลาคนมา คอมเม้น แบบว่า โห้ยยยยย หรูว่ะ ที่ไหน? ไฮโซมาก อย่างรวย
เออ..เราจะภูมิใจมาก บางทีก็ถ่ายรูปเก็บไว้ ถ่ายวีดีโอเก็บไว้หลายๆๆช็อต แบบนี้ เก็บไว้เป็นความทรงจำ (ครั้งนึงเคยมาทีนี้)
ให้ความสุขกับตัวเอง ทำงานมาเหนื่อยทำงาน6วัน เหนื่อยมาก เวลาพักผ่อนไปไหนดีดี หรูๆ ร้านอาหาร วิวเทพๆ
ต้อง ยอมรับว่า มันแตกต่างกันจริงๆ (ระหว่าง ชนชั้น) หมายถึง คนที่รวยมาก ไปที่ดีดี หรูๆ ทุกอย่างมัน ดีไปหมด การบริการ อย่างกับเราเป็นราชาเลย แตกต่างจากไปร้านถูกๆไปพักถูกๆ ที่บริการแย่ ไม่สะอาด พูดจาไม่ดี หรือแม้แต่คนในชนชั้นนั้นๆๆ มันแตกต่างจาก อีกหลุ่ม คนระดับ บนๆๆ จริงๆ
เงิน มันคือพระเจ้าจริงๆๆ นิสัยเรา ไม่ได้รวย แต่อยากได้อะไรดีดี มือถือดีดี ของใช้ดีดี บลาๆๆถามว่า อยากอวดไหม? ไม่ถึงขนาดอวด แต่อยากมีครอบครอง แบบ ถือแล้ว มันดูดี เสื้อผ้าดีดี แต่งตัวดีดี ไปไหน (มีแต่คน จับจ้อง มองเราสายตาแบบชื่นชม พนักงานบริการก็อย่างกับ ลูกคุณหนู คุณชาย)
บางทีเรา เคยมองคิดดูนะ พนักงานจะรู้ไหม? เราแต่งตัวดีดี กินดีดี ทำอย่างลูกคนรวย แต่ นั่งรถเมย์ไปทำงาน นั่งแท็กซี่ไปลงข้างๆร้าน แล้วเดินเข้าร้าน เข้า รร หรูๆ แต่บอกพนักงานว่า (รถยนต์ ส่วนตัวจอดไว้ ด้านบน) แต่ที่จริง นั่งแท็กซี่ มา
เดินเข้า ร้านเฟอร์นิเจอร์ หรูๆ มอง แชนดาเรียคริสตัลแพงๆ พนักงานจะเข้ามาต้อนรับอย่างดี (เราก็บอกว่า อยากได้มาไว้ที่บ้านจัง แค่2แสน)ยังไงขอคิดดูอีกอีกที สนใจจะซื้อ (แต่หารู้ไม่ บ้านเป็นชั้นเดียว หลังคา สังกะสีธรรมดา) ตรู จะเอาไว้ติดที่ไหน แพงขนาดนี้ (เงินเดือนตรูทั้งปี ยังไม่ถึง2แสนเลย) แต่ เวลาเดินเข้าร้านพวกนี้ ทำไมเราดูดีจัง รู้สึกว่า คนตอนรับอย่างดี พอเดินออกจากร้าน ก็แอบไป นั่งรถเมย์กลับบ้าน
เฮ้อ.... บางทีก็ สมเพส ตัวเอง ยังไงไม่รู้ง่ะ แต่มันเหมือน เรากำลังใส่หน้ากากหลอกตัวเอง คือ สังคม คนมีเงิน มันวิเศษไปหมดเลย ชีวิตเรา คงไม่คิดว่า จะมานั่งจิบไวน์ยอดตึกหรู เห็น วิวทะเล ทอดยาวไกลสุดตา หรือ ที่พักดีดีวิวเทพๆ ทุกคนพร้อมบริการเรา อย่างกับราชา ทุกอย่างมันดีไปหมด
เงินมันคือ พระเจ้าจริงๆๆ เราหมดเงินไปเยอะมาก เพื่อแลกกับ ความสุขที่ได้มา จนบางทีก็คิดว่า (เราใช้เงินเกินตัวไปมาก) อายุเท่ากัน เงินเก็บกลับไม่มีมากเหมือนคนอายุเท่ากัน แต่สุดท้าย เราใช้ชิวต ฟุ่มเฟื่อยมาก ให้ความสุข รูปกายภายนอก
มันมีคน ประเภท แบบเรา เยอะไหม? หรือ เราโดดเดี่ยวอยู่คนเดียว กับการใช้ชีวิตแบบนี้
นิสัย เรา ไม่ได้รวย แต่รสนิยมสูงเกินรายได้ อยากทราบว่า แบบนี้เกินตัว มากไปไหม? คนอื่นเค้าเป็นแบบนี้ไหม?
แต่ เวลาไปเที่ยว เราชอบหาห้องดีดี ต้องไม่ต่ำกว่า 50 ตรม มีวิวกระจกเห็นวิวชัด มีอ่างจากุชชี่ เดินทางสะดวก คืนนึงบางที ก็ 7พัน บวกๆ
คือ กลับบ้านมา บางทีต้องอดมื้อกินมื้อ เพื่อเก็บเงินไป พักดีดี ไปร้านอาหารดีดี วิวเทพๆ
แล้วก็ถ่ายลงโซเชียล อยากอวดไหม? ก็อยากอวดนะ เหมือนเวลาไปไหนดีดี ห้องสวยๆๆ วิวเทพๆร้านอาหารหรูๆ
เวลาคนมา คอมเม้น แบบว่า โห้ยยยยย หรูว่ะ ที่ไหน? ไฮโซมาก อย่างรวย
เออ..เราจะภูมิใจมาก บางทีก็ถ่ายรูปเก็บไว้ ถ่ายวีดีโอเก็บไว้หลายๆๆช็อต แบบนี้ เก็บไว้เป็นความทรงจำ (ครั้งนึงเคยมาทีนี้)
ให้ความสุขกับตัวเอง ทำงานมาเหนื่อยทำงาน6วัน เหนื่อยมาก เวลาพักผ่อนไปไหนดีดี หรูๆ ร้านอาหาร วิวเทพๆ
ต้อง ยอมรับว่า มันแตกต่างกันจริงๆ (ระหว่าง ชนชั้น) หมายถึง คนที่รวยมาก ไปที่ดีดี หรูๆ ทุกอย่างมัน ดีไปหมด การบริการ อย่างกับเราเป็นราชาเลย แตกต่างจากไปร้านถูกๆไปพักถูกๆ ที่บริการแย่ ไม่สะอาด พูดจาไม่ดี หรือแม้แต่คนในชนชั้นนั้นๆๆ มันแตกต่างจาก อีกหลุ่ม คนระดับ บนๆๆ จริงๆ
เงิน มันคือพระเจ้าจริงๆๆ นิสัยเรา ไม่ได้รวย แต่อยากได้อะไรดีดี มือถือดีดี ของใช้ดีดี บลาๆๆถามว่า อยากอวดไหม? ไม่ถึงขนาดอวด แต่อยากมีครอบครอง แบบ ถือแล้ว มันดูดี เสื้อผ้าดีดี แต่งตัวดีดี ไปไหน (มีแต่คน จับจ้อง มองเราสายตาแบบชื่นชม พนักงานบริการก็อย่างกับ ลูกคุณหนู คุณชาย)
บางทีเรา เคยมองคิดดูนะ พนักงานจะรู้ไหม? เราแต่งตัวดีดี กินดีดี ทำอย่างลูกคนรวย แต่ นั่งรถเมย์ไปทำงาน นั่งแท็กซี่ไปลงข้างๆร้าน แล้วเดินเข้าร้าน เข้า รร หรูๆ แต่บอกพนักงานว่า (รถยนต์ ส่วนตัวจอดไว้ ด้านบน) แต่ที่จริง นั่งแท็กซี่ มา
เดินเข้า ร้านเฟอร์นิเจอร์ หรูๆ มอง แชนดาเรียคริสตัลแพงๆ พนักงานจะเข้ามาต้อนรับอย่างดี (เราก็บอกว่า อยากได้มาไว้ที่บ้านจัง แค่2แสน)ยังไงขอคิดดูอีกอีกที สนใจจะซื้อ (แต่หารู้ไม่ บ้านเป็นชั้นเดียว หลังคา สังกะสีธรรมดา) ตรู จะเอาไว้ติดที่ไหน แพงขนาดนี้ (เงินเดือนตรูทั้งปี ยังไม่ถึง2แสนเลย) แต่ เวลาเดินเข้าร้านพวกนี้ ทำไมเราดูดีจัง รู้สึกว่า คนตอนรับอย่างดี พอเดินออกจากร้าน ก็แอบไป นั่งรถเมย์กลับบ้าน
เฮ้อ.... บางทีก็ สมเพส ตัวเอง ยังไงไม่รู้ง่ะ แต่มันเหมือน เรากำลังใส่หน้ากากหลอกตัวเอง คือ สังคม คนมีเงิน มันวิเศษไปหมดเลย ชีวิตเรา คงไม่คิดว่า จะมานั่งจิบไวน์ยอดตึกหรู เห็น วิวทะเล ทอดยาวไกลสุดตา หรือ ที่พักดีดีวิวเทพๆ ทุกคนพร้อมบริการเรา อย่างกับราชา ทุกอย่างมันดีไปหมด
เงินมันคือ พระเจ้าจริงๆๆ เราหมดเงินไปเยอะมาก เพื่อแลกกับ ความสุขที่ได้มา จนบางทีก็คิดว่า (เราใช้เงินเกินตัวไปมาก) อายุเท่ากัน เงินเก็บกลับไม่มีมากเหมือนคนอายุเท่ากัน แต่สุดท้าย เราใช้ชิวต ฟุ่มเฟื่อยมาก ให้ความสุข รูปกายภายนอก
มันมีคน ประเภท แบบเรา เยอะไหม? หรือ เราโดดเดี่ยวอยู่คนเดียว กับการใช้ชีวิตแบบนี้