เพิ่งรู้ว่าเราเกิดมาเพื่ออยู่คนเดียว ไม่ควรรักใคร แต่จงใช้ใจรักตนเองให้มากที่สุด

สวัสดีครับ เหนื่อยใจมาทีไรก็ต้องเปิดหน้าเว็บพันทิปทุกที
ขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมพิการทางสายตานิดหน่อย และเชื่อว่าตัวเองมีรสนิยมชายรักชาย
ซึ่งก็ไม่ได้อยากเกิดมาเป็นอย่างนี้หรอกครับ ผมเองก็อยากมีความรักแบบคู่ชายหญิงทั่วไป
เดินจับมือกันได้ ไปไหนด้วยกันก็เปิดเผยโดยไม่ต้องปกปิด
ยอมรับว่าผมเคยเปิดใจคบที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของผม แต่เขาก็มักจะมองกันว่า ผมเป็นคนพิการและน่าสงสาร เขาจึงมาคบกับผม
ทุกครั้งที่ผมมีความรักกับใคร ผมมักจะมีเป้าหมายอนาคตเสมอกับคนที่คุย กล้าเปิดเผยกับสังคมว่าคนนี้คือคนที่ผมรัก
ซื่อสัตย์และไม่เคยคิดนอกใจหากได้คุยกับใครแล้ว อาจมีข้อเสียคือหึงและหวงตามสัญชาติญานของมนุษย์ที่ผมพึ่งมี
อีกข้อเสียหนึ่งของผมที่คิดว่าสำคัญ คือ เปเงินไม่ได้มากพอตามที่คนๆนั้นต้องการ
แต่เชื่อไหมครับ ผมเองก็เคยอดข้าวเพื่อเก็บตังซื้อของให้คนๆนั้น แอบเดินไปซื้อของเพื่อเซอไพรเขาจนตัวเองเดินตกบันได
ผมกล้าก้าวข้ามความอายของตนเองที่เป็นคนพิการ กล้าทำอะไรหลายๆอย่างที่ไม่เคยทำ เพื่อหวังพิสูจน์ให้คนนั้นเห็นว่าเรามีความสามารถเพียงพอไม่ต่างจากคนอื่น
เคยไหมครับ ที่ซื้อขนมเข้าบ้าน แต่บอกที่บ้านว่าแฟนฝากมาให้ ทั้งๆที่เขาไม่ได้รับรู้เรื่องนี้ด้วยเลย
นี่ไงครับ... ผมมันบ้าเอง พิการซ้ำซ้อน ยิ่งดูยิ่งน่าสมเพส
แต่ทุกอย่างที่ผมทำไป เพราะผมมั่นใจว่าคนนี้ใช่ จึงพยายามทำทุกอย่างเท่าที่ผมทำได้
แต่สิ่งที่ผมได้กลับมา...
เขาคบซ้อนบ้าง ผมโดนสวมเขา โดนหลอก โดนปิดบังว่าผมเป็นแค่คนรู้จัก นี่เหรอครับคือสิ่งที่ผมควรได้รับ?
ผมมันดูน่าสมเพส น่าสงสาร น่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอครับ?

ผมก็เป็นเพียงมนุษย์คนหนึ่ง ที่อยากมีเพื่อนคู่คิดและเห็นว่าผมมีจิตใจ มีความรู้สึกเหมือนกัน
รู้แหละครับว่าสุดท้ายเราต้องนอนตายคนเดียวในโลง แต่ก่อนตายขอมีคนข้างกายสักคนได้ไหม ที่ไม่ต้องมาทำร้ายจิตใจกัน

ขอบคุณที่แห่งนี้ที่คอยเช็ดน้ำตาให้ผมเสมอ ขอบคุณจริงๆครับ...