สมัยเด็กๆผมมักจะสงสารขอทาน ไม่ว่าจะมีรูปแบบชีวิตอย่างไรมักจะให้เงินเสมอเพราะคิดว่าเขายากลำบาก
แต่พอเมื่อโตขึ้น ผมไม่ชอบใจทุกๆครั้งที่เห็นขอทาน ในใจมีแต่คำถามว่า
- คนพวกนี้สร้างอะไรให้สังคม?
- คนพวกนี้มีผลดีกับ Gdp ของประเทศอย่างไรบ้าง?
โดยเฉพาะคนที่ไม่ได้พิการแม้อย่างเดียวยิ่งไม่สพอารมณ์ทุกครั้ง เพราะคนพิการที่เห็นหลายคนก็ยังนำสลากกินแบ่งมาขาย ซึ่งผมเองก็มักจะอุดหนุน
ผมมักจะตั้งคำถามเสมอว่า ผมเองก็ไม่ได้อยากจะไปทำงาน แต่ก็ต้องทำเพราะว่าต้องรับผิดชอบตัวเองให้ได้ แล้วอย่างน้อยผมอาจจะสามารถจุนเจือช่วยเหลือคนรอบข้างได้บ้าง แต่ทำไมเขาเหล่านั้นจึงเลือกที่จะขอทาน
กลับกับถ้าเห็นคนร้องเพลงเปิดหมวกหรือทำการแสดงอะไรเล็กๆน้อยผมก็ยินดีที่จะให้เพราะได้รับความบันเทิงจากพวกเขาเหล่านั้น
สิ่งๆนี้แสดงให้เห็นว่าผมโตมาแล้วเป็นคนที่จิตใจดำมืดมน ไร้ความเมตตาหรือไม่ท่าอื่นมีความเห็นกับเรื่องนี้หรือไม่อย่างไรครับ เราทุกคนควรส่งเสริมหรือว่า ต่อต้าน?
ตอนเด็กๆเคยสงสารขอทาน แต่โตมากลับไม่ชอบใจ หรือผมเป็นคนไม่ดี?
แต่พอเมื่อโตขึ้น ผมไม่ชอบใจทุกๆครั้งที่เห็นขอทาน ในใจมีแต่คำถามว่า
- คนพวกนี้สร้างอะไรให้สังคม?
- คนพวกนี้มีผลดีกับ Gdp ของประเทศอย่างไรบ้าง?
โดยเฉพาะคนที่ไม่ได้พิการแม้อย่างเดียวยิ่งไม่สพอารมณ์ทุกครั้ง เพราะคนพิการที่เห็นหลายคนก็ยังนำสลากกินแบ่งมาขาย ซึ่งผมเองก็มักจะอุดหนุน
ผมมักจะตั้งคำถามเสมอว่า ผมเองก็ไม่ได้อยากจะไปทำงาน แต่ก็ต้องทำเพราะว่าต้องรับผิดชอบตัวเองให้ได้ แล้วอย่างน้อยผมอาจจะสามารถจุนเจือช่วยเหลือคนรอบข้างได้บ้าง แต่ทำไมเขาเหล่านั้นจึงเลือกที่จะขอทาน
กลับกับถ้าเห็นคนร้องเพลงเปิดหมวกหรือทำการแสดงอะไรเล็กๆน้อยผมก็ยินดีที่จะให้เพราะได้รับความบันเทิงจากพวกเขาเหล่านั้น
สิ่งๆนี้แสดงให้เห็นว่าผมโตมาแล้วเป็นคนที่จิตใจดำมืดมน ไร้ความเมตตาหรือไม่ท่าอื่นมีความเห็นกับเรื่องนี้หรือไม่อย่างไรครับ เราทุกคนควรส่งเสริมหรือว่า ต่อต้าน?