เราเพิ่งเรียนจบ อายุ 22 ปี และเพิ่งเริ่มทำงานได้ 3 เดือน...ที่จริงเราควรสบายใจมากกว่านี้เพราะงานใกล้บ้าน จบมาตรงสายแต่ทำไมงานไม่เหมือนกับตอนเรียนอันนี้เราเข้าใจอยู่ และบังเอิญตำแหน่งเราดันสูงกว่าคนที่เคยทำมาก่อนหน้า เงินเดือนเยอะกว่า เลยรู้สึกว่าเราต้องทำเยอะกว่าสินะที่จริงเราก็คิดว่าเรามาทำงานตามคำสั่งอีกที แต่ที่ไหนได้เราต้องคิดเอง ทำเอง ตัดสินใจเองในบางครั้ง ซึ่งเราไม่เคยทำไง บางเรื่องเราก็ไม่รู้ เฮ้ออออ และงานแบบนี้มันไม่ใช่แนวทางเราเลย และทุกวันนี้เรารู้สึกเหนื่อยกับการทำงาน เหนื่อยกับผู้บังคับบัญชา เหนื่อยกับอะไรหลายๆอย่าง เหนื่อยกับการทำงานแบบเร่งรีบ เหนื่อยกับการทำงานคนเดียวในบางครั้ง เหนื่อยกับความรับผิดชอบที่ผู้บังคับบัญชาโยนมาให้ตลอด หลายอย่างที่ทำให้เราไม่สบายใจ เราทำงานเราก็อยากทำให้เต็มที่แต่บางเรื่องมันก็ไม่ใช่จริงๆ บางครั้งก็ถูกบ่นแบบไม่รักษาน้ำใจ ต่อหน้าคนอื่น เราอยากลาออกแต่เราทำได้แค่อดทน เพราะไม่อยากหนีปัญหา เราคิดว่าเราต้องผ่านไปให้ได้ บางทีก็รู้สึกอ้างว้าง แม้งเหนื่อยจริงๆกับการที่ไม่ได้อยากเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงแต่ต้องมาคอยติดต่ออะไรหลายๆอย่าง คนพูดน้อยแต่ต้องพยายามเก่งต้องพูดให้มาก มันไม่ง่ายเลยจริงๆ บางทีอยู่ดีๆก็อยากร้องไห้ งานที่เสี่ยงกับการโดนบ่นด่า งานที่ไม่ทำก็ต้องผิดงานที่ต้องทำตามคำสั่ง งานที่ไม่มีความสุขมันเป็นอย่างนี้นี่เอง งานแรกของเด็กจบใหม่มันไม่ง่ายเลยจริงๆ เราแค่อยากรู้ว่ามีใครเคยรู้สึกเหนื่อยเหมือนเราไหม? รู้สึกถามหาความสบายใจเหมือนกันหรือป่าวและมีวิธีแก้อย่างไรเพื่อให้เกิดความสบายใจในการทำงานต่อไป??? #ได้แต่บอกตัวเองว่าสู้ๆนะ
จะถามหาความสบายใจจากการทำงานได้จากไหน?