วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องในครอบครัวเราให้ฟัง เราไม่สามารถเล่าให้เพื่อนๆหรือญาติๆฟังได้เลย พออยู่บ้านเราจะกลายเป็นคนซึมเศร้าไปเลย แต่ถ้าอยู่โรงเรียนเราจะเป็นคนร่าเริง เรื่องคือเราเกลียดพ่อมาตั้งแค่เกิดแล้ว
คือเรื่องที่1ตั้งแต่เราอยู่อ.1เรามีพี่สาวแท้ๆที่อยู่ป2 และมีลูกพี่ลูกน้อง1คนที่อยู่อ.3 พวกเราเป็นผู้หญิงหมดเลย เราเล่นกันอยู่หน้าบ้านเป็นประจำแต่พอถึงวันนั้น ลูกพี่ลูกน้องของเราขอแทนชื่อว่าบี คือพี่บีถามว่าย่าเราไปไหนซึ่งตอนนั้นย่าเราเสียชีวิตไปแล้ว แล้วเราความที่ไม่รู้อะไรในตอนอายุ4ขวบอะตอบไปว่าย่าอยู่บนฟ้าแล้ว แล้วอยู่ๆพ่อเราไม่รู้ไปโมโหอะไรมาละมาตบหน้าพี่บีเลย พี่บีร้องหนักมากแบบไม่มีเหตุผลเราเข้าไปห้ามจำได้เลยตอนนั้นพ่อเราผลัดเรา จนเราร้อง แม่เราได้ยินก็รีบมาห้าม พ่อมาด่าแม่เราขึ้นว่า กู เลยให้เราได้ยินละมีอีกเยอะเราจำไม่ค่อยได้แต่เราเริ่มเกลียดพ่อตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว พออีกวันนึงพ่อเราสั่งเราไว้ว่าอย่าไปเล่นกับมัน(คือพี่บี)เราก็พูดอะไรไม่ได้เลยเพราะกลัวพ่อว่า
เรื่องที่2 เราอยู่ป2เราไปโรงเรียน พอเรากลับมาโรงเรียนเราก็แปลกใจทำไมไม่มีใครอยู่บ้าน บ้านเราทำธุรกิจส่วนตัว พอเราเดินไปหลังบ้านเท่านั้นแหละพ่อกับแม่ทะเลาะกันหนักมากที่เราเห็นภาพคือป้ามากอดแม่ละพ่อเราถทอมีดสบาต้าอะจะฟันแม่เรา ละเรากรี้ดแบบกรี้ดดังชห.หมดเลย พ่อเราเลยหยุดละวางมีด บอกก่อนนะพ่อเราไม่กินเหล้าสูบบุหรี่ เราเคยคิดว่าพ่อเราคงเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ พ่อเราเลยวิ่งหนีขับรถหนีไปเลยแล้วพอดึกๆค่อยกลับบ้านมาขอโทดแม่ แล้วเวลาคนในตระกูลฝั่งแม่มาพ่อก็แบบไม่พอใจอะ แบบปิดประตูดังมาก ละเดินกระทืบเท้าแรงๆ แม่เราเป็นคนใจเย็นสุภาพพูดดี แต่พ่อเราเป็นคนโวยวาย โมโหง่ายมากอารมแปรปรวนสุดๆ คือถ้าตอนนั้นเราไปช้าอีกนิดเราคงไม่ได้เจอแม่แล้วแน่ๆ เรารักแม่มากรักมากๆด้วย ตังไปโรงเรียนหรือค่าใช้จ่ายทุกอย่างของเราและของพี่สาวเราและค่าใช้จ่ายในบ้าน(ค่าน้ำ ค่าไฟและอื่นๆ)แม่เราเป็นคนออกทุกอย่างพ่อไม่เคยออกเลย ถ้าพูดตรงๆนะเราพูดความจริงแม่เราค่อนข้างรวยเลย มีที่ มีสวน มีธุรกิจ แต่พ่อเราตอนแรกมีเงินแต่พ่อเราติดการพนันพ่อเราเป็นผอ.ในห้าง...ซึ่งมีชื่อเสียงมากในตอนนี้ พ่อเราเลยต้องออกเพราะเป็นหนีหลายที่มากๆรวมๆประมาณ7-8หลักเลย พ่อเราหนีหนี้แต่แม่เราเป็นคนจ่ายให้หมดทุกอย่างจนแม่เราไม่เหลืออะไรเลย ทุกอย่างมันเกิดจากพ่อ แม่เราไม่เกี่ยวอะไรเลย บ้านเราที่เราธุรกิจแม่เราเกือบโดนยึดก็เพราะพ่อรถยนต์แม่2คันเกือบโดนยึดก็เพราะพ่อ พ่อเราคือต้นเหตุของทุกเรื่อง เราเกลียดพ่อมาก ไม่อยากนับถือว่าเป็นพ่อเลย แต่เราสงสารแม่มาก เราเลยยอมเรียก เราคิดนะและจำไว้ตลอดว่าถ้าเราเรียนจบเมื่อไหร่เราจะพาแม่กับพี่สาวเราไปอยู่ที่อื่นหางานดีๆทำ ตอนนี้เราอยู่ม.5แล้ว เดี่ยวมาเล่าต่อนะไปเรียนพิเศษแปปป
เคยเกลียดคนในครอบครัวมั้ย งดดราม่า
คือเรื่องที่1ตั้งแต่เราอยู่อ.1เรามีพี่สาวแท้ๆที่อยู่ป2 และมีลูกพี่ลูกน้อง1คนที่อยู่อ.3 พวกเราเป็นผู้หญิงหมดเลย เราเล่นกันอยู่หน้าบ้านเป็นประจำแต่พอถึงวันนั้น ลูกพี่ลูกน้องของเราขอแทนชื่อว่าบี คือพี่บีถามว่าย่าเราไปไหนซึ่งตอนนั้นย่าเราเสียชีวิตไปแล้ว แล้วเราความที่ไม่รู้อะไรในตอนอายุ4ขวบอะตอบไปว่าย่าอยู่บนฟ้าแล้ว แล้วอยู่ๆพ่อเราไม่รู้ไปโมโหอะไรมาละมาตบหน้าพี่บีเลย พี่บีร้องหนักมากแบบไม่มีเหตุผลเราเข้าไปห้ามจำได้เลยตอนนั้นพ่อเราผลัดเรา จนเราร้อง แม่เราได้ยินก็รีบมาห้าม พ่อมาด่าแม่เราขึ้นว่า กู เลยให้เราได้ยินละมีอีกเยอะเราจำไม่ค่อยได้แต่เราเริ่มเกลียดพ่อตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว พออีกวันนึงพ่อเราสั่งเราไว้ว่าอย่าไปเล่นกับมัน(คือพี่บี)เราก็พูดอะไรไม่ได้เลยเพราะกลัวพ่อว่า
เรื่องที่2 เราอยู่ป2เราไปโรงเรียน พอเรากลับมาโรงเรียนเราก็แปลกใจทำไมไม่มีใครอยู่บ้าน บ้านเราทำธุรกิจส่วนตัว พอเราเดินไปหลังบ้านเท่านั้นแหละพ่อกับแม่ทะเลาะกันหนักมากที่เราเห็นภาพคือป้ามากอดแม่ละพ่อเราถทอมีดสบาต้าอะจะฟันแม่เรา ละเรากรี้ดแบบกรี้ดดังชห.หมดเลย พ่อเราเลยหยุดละวางมีด บอกก่อนนะพ่อเราไม่กินเหล้าสูบบุหรี่ เราเคยคิดว่าพ่อเราคงเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ พ่อเราเลยวิ่งหนีขับรถหนีไปเลยแล้วพอดึกๆค่อยกลับบ้านมาขอโทดแม่ แล้วเวลาคนในตระกูลฝั่งแม่มาพ่อก็แบบไม่พอใจอะ แบบปิดประตูดังมาก ละเดินกระทืบเท้าแรงๆ แม่เราเป็นคนใจเย็นสุภาพพูดดี แต่พ่อเราเป็นคนโวยวาย โมโหง่ายมากอารมแปรปรวนสุดๆ คือถ้าตอนนั้นเราไปช้าอีกนิดเราคงไม่ได้เจอแม่แล้วแน่ๆ เรารักแม่มากรักมากๆด้วย ตังไปโรงเรียนหรือค่าใช้จ่ายทุกอย่างของเราและของพี่สาวเราและค่าใช้จ่ายในบ้าน(ค่าน้ำ ค่าไฟและอื่นๆ)แม่เราเป็นคนออกทุกอย่างพ่อไม่เคยออกเลย ถ้าพูดตรงๆนะเราพูดความจริงแม่เราค่อนข้างรวยเลย มีที่ มีสวน มีธุรกิจ แต่พ่อเราตอนแรกมีเงินแต่พ่อเราติดการพนันพ่อเราเป็นผอ.ในห้าง...ซึ่งมีชื่อเสียงมากในตอนนี้ พ่อเราเลยต้องออกเพราะเป็นหนีหลายที่มากๆรวมๆประมาณ7-8หลักเลย พ่อเราหนีหนี้แต่แม่เราเป็นคนจ่ายให้หมดทุกอย่างจนแม่เราไม่เหลืออะไรเลย ทุกอย่างมันเกิดจากพ่อ แม่เราไม่เกี่ยวอะไรเลย บ้านเราที่เราธุรกิจแม่เราเกือบโดนยึดก็เพราะพ่อรถยนต์แม่2คันเกือบโดนยึดก็เพราะพ่อ พ่อเราคือต้นเหตุของทุกเรื่อง เราเกลียดพ่อมาก ไม่อยากนับถือว่าเป็นพ่อเลย แต่เราสงสารแม่มาก เราเลยยอมเรียก เราคิดนะและจำไว้ตลอดว่าถ้าเราเรียนจบเมื่อไหร่เราจะพาแม่กับพี่สาวเราไปอยู่ที่อื่นหางานดีๆทำ ตอนนี้เราอยู่ม.5แล้ว เดี่ยวมาเล่าต่อนะไปเรียนพิเศษแปปป