หวัดดี เราจะมาเล่าเรื่องตันใจที่อยากจะให้จบๆรู้แล้วรู้รอดคือ...เรามีเพื่อนที่กล่าวมานี้คือเพื่อนที่โรงเรียนเก่าที่อยู่ด้วยกันกว่า9ปีนามสมมุต(A) (A)เขามักจะไปเที่ยวกับ (B)( C) ละ(B) มีแฟนที่อยู่คนละที่จากนั้นเขาจะชอบชวน(A)และ(C)ให้ไปเป็นเพื่อน จนกลับดึกทุกวัน พออีกวันถัดมาb ชวนเอไปหาแฟนอีกเเต่เอไม่ไปบีเลยโกรธจากนั้นบีก็ไม่พูดกับเอ เอบอกว่าถ้าจะทำให้หายโกรธต้องชวนมันไปหาแฟน
แต่เอมันบอกว่ามันเหนื่อยไม่อยากไปเเถมค่าน้ำมันเอต้องออกคนเดียวซ้ำยังเป็นรถของเอ ทุกครั้งที่บีโกรธเอจะพยายามง้อด้วยวิธีนี้
เเต่ยกเว้นครั้งนี้ ...
มาถึงตาเรา...(นามสมมุติT)
ตอนนั้นเป็นตอนที่เอชอบเล่นดับเราชวนเราไปนั้นไปนี้เเละค่อยห่างหายจากบีและซี
ตอนนั้นเราลงไปกินข้าวที่โรงอาหารกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งแต่เอไม่ไป ปกติเราก็ชอบมองเพื่อนอยู่แล้วมองเเบบว่ามองเฉยไม่ทำตาเหลือกอะไรใส่เลย เร่จะมองเฉพาะคนที่เรารู้จัก บีมานั่งข้างโต๊ะเราเราเลยมองว่ามากับใคร มันหันมาเจอแต่ไม่พูดไร ตอนกลับจากรร.เพื่อนคนหนึ่งส่งแชทมาให้ว่าบีเกลียดเราว่าจะเอาน้ำก๋วยเตี๋ยวสาด เหตุผลคือเราไปมองหน้ามันตอนกินข้าวมันเลยโกรธ(นี้ถามจริงขึ้นม.2ได้ไงสมงสมอง) เพื่อนมองหน้ากันไม่ได้เเล้วหรอสมัยนี้ พอวันถัดไปเราต้องขึ้นรถรับส่งเพื่อไปรร.บีเดินมาขึ้นรถแล้วพูดว่า"เหมือนจะสวยแต่ก็ไม่"ตอนนั้นเรานั่งไขว้ห้างอยู่แล้วบีก็ก้าวข้ามขาเราไปทั้งๆที่ทางเดินก็มีและก็กระแทกเท้าเดินซีที่นั่งอยู่ก็หัวเราะ
ตอนเที่ยงเราก็ไปกินข้าวที่โรงอาหารอีก
บีก็ไปเรากำลังเดินกลับกลุ่มเพื่อนของบีก็หยุดเเล้วทำท่าเหมือนพูดลอยๆประโยคเดิมเหมือนที่พูดกับเราตอนขึ้นรถ ... เเต่พอเวลาเราเดินไปกับเอ จากที่บีชอบพูดให้เราบีก็ไม่พูดแถมไม่มองหน้าด้วย เราเคยบอกให้เอไปคืนดีกับบีเอเลยบอกว่า"ถ้าจะคืนดีคือเราต้องเลิกไปกับเธอเราทำไม่ได้หรอก"เอพูด เอชอบช่วยเหลือเราเวลาไม่มีอะไร ตอนกลับบ้านหลังจากเดินลงจากรถบีซีเดินมาด้วยกันเดินข้างหลังเราเเต่ไม่พูดไรเพราะต้องผ่านบ้านคนเยอะ ตอนเรากำลังจะเลี้ยวเสียงเหมือนคนวิ่งแล้วหยุดเหมือนจะตีเราเรารู้ว่าใครทำบีนั้นเองเราเล่าให้เอฟังเอโกรธ บอกว่าจะปกป้องเองอยู่เงียบๆ
เราอึดอัดเลยเล่าให้แม่ฟังแม่ก็เล่าให้พ่อฟังพ่อเราเป็นเพื่อนกับพ่อของบีซึ่งมันทำให้พ่อเราโกรธพ่อบอกว่า"จะพาไปคุยกะมันถึงบ้านไปมั้น""หรือจะไปตบมันคาบ้าน""เอามีดไปไหม"อะไรประมาณนี้เพราะเราเป็นลูกสาวเดียวพ่อเลยหวงหน่อยแม่เราก็บอกประมาณว่าเลิกยุ่งเลิกคิดว่ามันเป็นเพื่อนเลิกมองมันเวลาเจอมันเดินหนีมันพูดให้ก็อย่าฟังแม่ยังบอกอีกง่าถ้ามีครั้งสองแม่กับพ่อจะไปคุยถึงบ้าน
#เราเเค่อยากรู้ว่าควรจะโต้ตอบหรือเงียบไว้
#ที่มันเกลียดเราก็เพราะเราเล่นกับเอก็ส่วนหนึ่งเรามองหน้ามันก็ส่วนหนึ่ง
#ยาวไปนิดเเต่ช่วยหน่อยน่ะคะกลุ้มใจจริง
มองหน้าเพื่อนละเพื่อนเกลียด!??
แต่เอมันบอกว่ามันเหนื่อยไม่อยากไปเเถมค่าน้ำมันเอต้องออกคนเดียวซ้ำยังเป็นรถของเอ ทุกครั้งที่บีโกรธเอจะพยายามง้อด้วยวิธีนี้
เเต่ยกเว้นครั้งนี้ ...
มาถึงตาเรา...(นามสมมุติT)
ตอนนั้นเป็นตอนที่เอชอบเล่นดับเราชวนเราไปนั้นไปนี้เเละค่อยห่างหายจากบีและซี
ตอนนั้นเราลงไปกินข้าวที่โรงอาหารกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งแต่เอไม่ไป ปกติเราก็ชอบมองเพื่อนอยู่แล้วมองเเบบว่ามองเฉยไม่ทำตาเหลือกอะไรใส่เลย เร่จะมองเฉพาะคนที่เรารู้จัก บีมานั่งข้างโต๊ะเราเราเลยมองว่ามากับใคร มันหันมาเจอแต่ไม่พูดไร ตอนกลับจากรร.เพื่อนคนหนึ่งส่งแชทมาให้ว่าบีเกลียดเราว่าจะเอาน้ำก๋วยเตี๋ยวสาด เหตุผลคือเราไปมองหน้ามันตอนกินข้าวมันเลยโกรธ(นี้ถามจริงขึ้นม.2ได้ไงสมงสมอง) เพื่อนมองหน้ากันไม่ได้เเล้วหรอสมัยนี้ พอวันถัดไปเราต้องขึ้นรถรับส่งเพื่อไปรร.บีเดินมาขึ้นรถแล้วพูดว่า"เหมือนจะสวยแต่ก็ไม่"ตอนนั้นเรานั่งไขว้ห้างอยู่แล้วบีก็ก้าวข้ามขาเราไปทั้งๆที่ทางเดินก็มีและก็กระแทกเท้าเดินซีที่นั่งอยู่ก็หัวเราะ
ตอนเที่ยงเราก็ไปกินข้าวที่โรงอาหารอีก
บีก็ไปเรากำลังเดินกลับกลุ่มเพื่อนของบีก็หยุดเเล้วทำท่าเหมือนพูดลอยๆประโยคเดิมเหมือนที่พูดกับเราตอนขึ้นรถ ... เเต่พอเวลาเราเดินไปกับเอ จากที่บีชอบพูดให้เราบีก็ไม่พูดแถมไม่มองหน้าด้วย เราเคยบอกให้เอไปคืนดีกับบีเอเลยบอกว่า"ถ้าจะคืนดีคือเราต้องเลิกไปกับเธอเราทำไม่ได้หรอก"เอพูด เอชอบช่วยเหลือเราเวลาไม่มีอะไร ตอนกลับบ้านหลังจากเดินลงจากรถบีซีเดินมาด้วยกันเดินข้างหลังเราเเต่ไม่พูดไรเพราะต้องผ่านบ้านคนเยอะ ตอนเรากำลังจะเลี้ยวเสียงเหมือนคนวิ่งแล้วหยุดเหมือนจะตีเราเรารู้ว่าใครทำบีนั้นเองเราเล่าให้เอฟังเอโกรธ บอกว่าจะปกป้องเองอยู่เงียบๆ
เราอึดอัดเลยเล่าให้แม่ฟังแม่ก็เล่าให้พ่อฟังพ่อเราเป็นเพื่อนกับพ่อของบีซึ่งมันทำให้พ่อเราโกรธพ่อบอกว่า"จะพาไปคุยกะมันถึงบ้านไปมั้น""หรือจะไปตบมันคาบ้าน""เอามีดไปไหม"อะไรประมาณนี้เพราะเราเป็นลูกสาวเดียวพ่อเลยหวงหน่อยแม่เราก็บอกประมาณว่าเลิกยุ่งเลิกคิดว่ามันเป็นเพื่อนเลิกมองมันเวลาเจอมันเดินหนีมันพูดให้ก็อย่าฟังแม่ยังบอกอีกง่าถ้ามีครั้งสองแม่กับพ่อจะไปคุยถึงบ้าน
#เราเเค่อยากรู้ว่าควรจะโต้ตอบหรือเงียบไว้
#ที่มันเกลียดเราก็เพราะเราเล่นกับเอก็ส่วนหนึ่งเรามองหน้ามันก็ส่วนหนึ่ง
#ยาวไปนิดเเต่ช่วยหน่อยน่ะคะกลุ้มใจจริง