เรามีเรื่องจะมาเล่าให้ฟังค่ะ
เมื่อปี 2558 เราได้เข้าไปทำงานในบริษัทฯ เกี่ยวกับรถยนต์ แห่งหนึ่ง เริ่มเลยนะค่ะ
วันที่ 9 มีนาคม 2558 เราได้ไปเริ่มงานที่บริษัทฯ แห่งนี้ ซึ้งเป็นศูนย์รถที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดนี้และมีชื่อเสียงต้นๆในประเทศไทย เราก้าวขาเข้าไปวันแรก เราได้อยู่ในแผนกลูกค้าสัมพันธ์ ซึ้งเป็นแผนกหญิงล้วน ในแผนกนี้มี ผู้หญิง ทัเงหมด 6 คน เรื่องมันก็มาเกิดตอนนี้แหละค่ะ คือพวกนางไม่ชอบเราทั้งแผนก ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัว เพียงเพราะว่าเราย้ายมาจากที่อื่น คิดกันไปต่างๆนาๆว่าที่เราต้องย้ายมาที่นี่เราต้องทำอะไรไม่ดีแน่ถึงย้ายมาอยู่ที่นี้ (ขอถามหน่อยนะค่ะ ไอ้ที่เราย้ายมาที่นี่ก็เพราะว่าที่นี่ดูมาตรฐาน และเป็นศูนย์ที่ใหญ่กว่าที่เก่า คนเราทุกคนควร เลือกสิ่งที่ดีให้กับตัวเองไหมค่ะ) เวลาพักกลางวันเราก็ไปนั่งกินข้าวคนเดียว เวลาเขาไปไหนทำอะไรเขาก็ไม่ชวนเรา และเอาเราไปพุดเสียๆหายๆ ให้คนในบริษัทมองเราไม่ดี แต่เราก็อดทนทำงาน เพราะเราคิดว่าเราไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาพูด สักวันทุกอย่างจะปรากฎ จนมาวันหนึ่ง พวกนางก็รุมหัวแกล้งเรา ใช้เรา ไล่ให้เราไปอยู่ข้างล่าง ไปต้อนรับลูกค้า คอยช่วยพนักงานรับรถ คอยรับรถลูกค้า ใช้เราสารพัด ซึ่งเราก็ยอมทำทุกอย่างเพราะเรามีลูกที่เราต้องหาเลี้ยง มีครอบครัวที่ต้องอยู่ต้องกิน และถึงวันที่เราทำงานครบ 3 เดือน คือประเมินว่าเราจะผ่านหรือไม่ผ่านทดลองงาน ทีนี้พวกนาง 6 คน รุมหัวกันบอกกับผู้จัดการว่า ไม่ต้องการให้เราผ่านโปร เมื่อผู้จัดการถามหาเหตุผลเพราะอะไร พวกนางตอบไม่ได้ค่ะ ในที่สุดผู้จัดการก็ให้เราผ่านโปร เพราะเห็นว่าเราทำงานขยันขันแข็ง ไม่เรื่องมาก เราไม่เถียง เราค่ะ อย่างเดียว ยิ้มอย่างเดียว และวันหนึงพี่ที่แผนกแต่งงาน เราก็ได้บัตรเชิญ ซึ่งนางก็ทำเป็นเชิญไปงั้นแหละค่ะ เราไปร่วมงานตั้งแต่เช้า และเราก็โดนพวกนางกลั่นแกล้งเช่นเคย คือทำเหมือนเราเป็นตัวตลก นางรีบไปนั่งกันเต็มโต๊ะ ส่วนเราไม่มีที่นั่ง คือเรายืนเอ๋อเลยค่ะ จนมีเพื่อนแผนกอื่นที่เห็นเหตุการชวนเราไปนั่งด้วยกันเพราะสงสารเราค่ะ และเราก็เลยให้แฟนเรามารับกับบ้าน สิ่งที่เราจำได้พวกนางไม่เคยญาติดีกับเราเลย เราคิดเสมอว่าเมื่อไหร่เวรกรรมจะตามทันพวกนั้นสักที วันเวลาผ่านไป เป็นปี เราได้ย้ายแผนกไปอยู่บุคคล เพื่อนในกลุ่มนางทะยอยกันลาออก และนางกับเพื่อนร่วมงานก็ทะเลาะกัน จนวงแตก ที่นางทะเลาะกันเพราะว่าพี่คนหนึ่งในกลุ่มนางได้เป็น ผู้ช่วยผู้จัดการ คือคนในกลุ่มอิจฉา จึงทำให้เกิดการแตกแยกด่าทอกัน ถึงขั้นจะตบกัน สุดท้ายแล้วคนในกลุ่มนางก็ว่าร้ายกันเอง จนพี่คนที่ได้เป็นผู้ช่วยผู้จัดการ ลาออกไปเอง เพราะทน นังต. ไม่ไหว นังต. คนนี้นางร้ายมาก ไม่อยากให้ใครได้ดี เกินหน้าเกินตานาง นางอยู่ มา 8 ปี แต่นางก็ไม่ได้มีความสามารถอะไรโดดเด่นเลย ทุกวันนี้นางต. ยังอยู่ค่ะ แต่เพื่อนในกลุ่มนางทะยอยลาออกหมดแล้วค่ะ เพื่อนที่นางสนิทอีกคนทีาชื่อนังบ. ก็จะลาออกต้นปี 62 นี้แหละค่ะ สุดท้ายนางก็ไม่เหลือใครสักคน เรื่องความเลวร้ายของนาง ต. ยังมีอีกนะค่ะ ว่างๆจะมาเล่าให้ฟัง วันนี้ ฝันดีนะค่ะ
เพื่อนร่วมงาน....ขี้อิจฉา
เมื่อปี 2558 เราได้เข้าไปทำงานในบริษัทฯ เกี่ยวกับรถยนต์ แห่งหนึ่ง เริ่มเลยนะค่ะ
วันที่ 9 มีนาคม 2558 เราได้ไปเริ่มงานที่บริษัทฯ แห่งนี้ ซึ้งเป็นศูนย์รถที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดนี้และมีชื่อเสียงต้นๆในประเทศไทย เราก้าวขาเข้าไปวันแรก เราได้อยู่ในแผนกลูกค้าสัมพันธ์ ซึ้งเป็นแผนกหญิงล้วน ในแผนกนี้มี ผู้หญิง ทัเงหมด 6 คน เรื่องมันก็มาเกิดตอนนี้แหละค่ะ คือพวกนางไม่ชอบเราทั้งแผนก ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัว เพียงเพราะว่าเราย้ายมาจากที่อื่น คิดกันไปต่างๆนาๆว่าที่เราต้องย้ายมาที่นี่เราต้องทำอะไรไม่ดีแน่ถึงย้ายมาอยู่ที่นี้ (ขอถามหน่อยนะค่ะ ไอ้ที่เราย้ายมาที่นี่ก็เพราะว่าที่นี่ดูมาตรฐาน และเป็นศูนย์ที่ใหญ่กว่าที่เก่า คนเราทุกคนควร เลือกสิ่งที่ดีให้กับตัวเองไหมค่ะ) เวลาพักกลางวันเราก็ไปนั่งกินข้าวคนเดียว เวลาเขาไปไหนทำอะไรเขาก็ไม่ชวนเรา และเอาเราไปพุดเสียๆหายๆ ให้คนในบริษัทมองเราไม่ดี แต่เราก็อดทนทำงาน เพราะเราคิดว่าเราไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาพูด สักวันทุกอย่างจะปรากฎ จนมาวันหนึ่ง พวกนางก็รุมหัวแกล้งเรา ใช้เรา ไล่ให้เราไปอยู่ข้างล่าง ไปต้อนรับลูกค้า คอยช่วยพนักงานรับรถ คอยรับรถลูกค้า ใช้เราสารพัด ซึ่งเราก็ยอมทำทุกอย่างเพราะเรามีลูกที่เราต้องหาเลี้ยง มีครอบครัวที่ต้องอยู่ต้องกิน และถึงวันที่เราทำงานครบ 3 เดือน คือประเมินว่าเราจะผ่านหรือไม่ผ่านทดลองงาน ทีนี้พวกนาง 6 คน รุมหัวกันบอกกับผู้จัดการว่า ไม่ต้องการให้เราผ่านโปร เมื่อผู้จัดการถามหาเหตุผลเพราะอะไร พวกนางตอบไม่ได้ค่ะ ในที่สุดผู้จัดการก็ให้เราผ่านโปร เพราะเห็นว่าเราทำงานขยันขันแข็ง ไม่เรื่องมาก เราไม่เถียง เราค่ะ อย่างเดียว ยิ้มอย่างเดียว และวันหนึงพี่ที่แผนกแต่งงาน เราก็ได้บัตรเชิญ ซึ่งนางก็ทำเป็นเชิญไปงั้นแหละค่ะ เราไปร่วมงานตั้งแต่เช้า และเราก็โดนพวกนางกลั่นแกล้งเช่นเคย คือทำเหมือนเราเป็นตัวตลก นางรีบไปนั่งกันเต็มโต๊ะ ส่วนเราไม่มีที่นั่ง คือเรายืนเอ๋อเลยค่ะ จนมีเพื่อนแผนกอื่นที่เห็นเหตุการชวนเราไปนั่งด้วยกันเพราะสงสารเราค่ะ และเราก็เลยให้แฟนเรามารับกับบ้าน สิ่งที่เราจำได้พวกนางไม่เคยญาติดีกับเราเลย เราคิดเสมอว่าเมื่อไหร่เวรกรรมจะตามทันพวกนั้นสักที วันเวลาผ่านไป เป็นปี เราได้ย้ายแผนกไปอยู่บุคคล เพื่อนในกลุ่มนางทะยอยกันลาออก และนางกับเพื่อนร่วมงานก็ทะเลาะกัน จนวงแตก ที่นางทะเลาะกันเพราะว่าพี่คนหนึ่งในกลุ่มนางได้เป็น ผู้ช่วยผู้จัดการ คือคนในกลุ่มอิจฉา จึงทำให้เกิดการแตกแยกด่าทอกัน ถึงขั้นจะตบกัน สุดท้ายแล้วคนในกลุ่มนางก็ว่าร้ายกันเอง จนพี่คนที่ได้เป็นผู้ช่วยผู้จัดการ ลาออกไปเอง เพราะทน นังต. ไม่ไหว นังต. คนนี้นางร้ายมาก ไม่อยากให้ใครได้ดี เกินหน้าเกินตานาง นางอยู่ มา 8 ปี แต่นางก็ไม่ได้มีความสามารถอะไรโดดเด่นเลย ทุกวันนี้นางต. ยังอยู่ค่ะ แต่เพื่อนในกลุ่มนางทะยอยลาออกหมดแล้วค่ะ เพื่อนที่นางสนิทอีกคนทีาชื่อนังบ. ก็จะลาออกต้นปี 62 นี้แหละค่ะ สุดท้ายนางก็ไม่เหลือใครสักคน เรื่องความเลวร้ายของนาง ต. ยังมีอีกนะค่ะ ว่างๆจะมาเล่าให้ฟัง วันนี้ ฝันดีนะค่ะ