ผมอายุ 40แฟนห่างกัน 7 ปีผมเสียความเป็นตัวของตัวเองนับจากเห็นภรรยาช่วยตัวเอง

ผมมีเรื่องที่จะระบายถึงแม้ว่าจะเป็นการระบายที่ไม่มีใครรับรู้แต่ผมก็อยากที่จะระบายให้มันออกมาบ้างเพราะผมรู้สึกแย่เหลือเกินเรื่องมีอยู่ว่าในคืนนึงที่ผมนอนกับภรรยาเหมือนปกติที่มันปกติมาร่วมเกือบ 20 ปีคืนนั้นคนนอนข้างๆภรรยาผมจะเรียกว่าเมียเธอเหมือนจะขมคอใช้คำว่าเหมือนจะเพราะเธอไม่ยอมรับเหมือนจะช่วยตัวเองซึ่งผมก็ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายคลิปเธอทุกครั้งที่ผมดูพูดซะน้ำตาไหลร้องไห้ทุกครั้งเพราะรู้สึกขาดความมั่นใจรู้สึกว่าเธอคงจะต้องไปจากเราไปหาคนที่ให้ความสุขเธอพอและมันคงเป็นทางออกของคนที่มักจะสวมเขาให้ครอบครัวหลังจากนั้นผมก็เห็นอยู่บ่อยๆผมแอบมองบ้างผมขยับตัวเธอก็แอบหลับพอผมทำเสียงเหมือนกรนหายใจดังนัเธอก็เริ่มช่วยตัวเองอีกผมเจ็บเหลือเกินไม่รู้จะช่วยตัวเองยังไงให้หลุดพ้นจากความคิดแบบนี้แล้ววันหนึ่งในวันนั้นและ ผมตัดสินใจถามกับเธอตรงๆเผื่อว่าผมจะได้ความจริงแล้วความจริงนั้นมันอาจจะช่วยผมให้หายจากอาการแบบนี้ แต่เหมือนผีซ้ําด้ําพลอยผมกับได้คำตอบที่เธอตอบกลับมาว่ามันเป็นเรื่องปกติใครบ้างที่จะไม่ช่วยตัวเองหรือเธอไม่เคยช่วยตัวเองตลาดหมายถึงผมผมอยากจะบอกเธอว่าตั้งแต่ผมมีเธอผมไม่เคยช่วยตัวเองเลยอย่าว่าแต่อาทิตย์หรือเดือนหรือปีอยู่กันมาร่วม 10 20 ปีผมไม่เคยเลยที่จะหรือช่วยตัวเอง ทำร้ายผมยังโดนเธอต่อว่าว่าบ้านที่เราอยู่ไม่เป็นส่วนตัวอีกแล้วบ้านที่เคยมีความสุขที่เคยอยากจะกลับไปนอนแบบอิสระแก้ผ้าไม่มีอีกแล้วเหมือนมีคนจ้องมองตลอดเวลาซึ่งเธอหมายถึงผมนั่นเองเสียใจมากลูกขึ้นมาผมไม่เคยเสียใจขนาดนี้มาก่อนเพราะผมคิดว่าทางที่เธอช่วยเหลือตัวเองบ่อยๆขนาดนี้มันอาจเป็นเหตุทำให้เธอพลาดพลั้งกับชายอื่นด้วยอารมณ์ของเธอด้วยความอยากของเธอจะทำให้ผมนี่เขาลูกกำพร้าผมรักเธอรักเธอมากรักเธอหมดหัวใจไม่อาจคิดได้เลยว่าวันหนึ่งถ้าเลิกลากันแล้วผมจะยังอยู่ได้ไหมันหนึ่งถ้าเลิกลากันแล้วผมจะยังอยู่ได้ไหมผมรู้สึกสับสนความรู้สึกผมแก้โรคมากเหมือนผมไม่อยากสูญเสียเธอไปพร้อมกับความรู้สึกของผมที่มีอยู่ตอนนี้คุณอยากได้ความรู้สึกของผมกลับคืนมาอย่างที่ผมบอกข้างต้นว่าผมขาดความมั่นใจเหมือนผมไม่มีน้ำยาทำให้เธอมีความสุขไม่ได้เธอจึงเลือกที่จะช่วยตัวเองทั้งๆที่ผมก็นอนอยู่ข้างๆทั้งๆที่ก็มีผมอยู่ทุกวันไม่เคยออกไปไหนไม่เคยไปต่างจังหวัดเป็นเดือนเป็นอาทิตย์ผมบกพร่องตรงไหนผมไม่ดีตรงไหนอยากให้เธอพูดอยากให้เธอบอกผมจะได้แก้ไขและปรับปรุงจุดนั้นโดยขอแลกกับการให้เธอเลิกเลิกพฤติกรรมช่วยเหลือตัวเองผู้ชายคนไหนไม่โดนไม่มีใครรู้หรอกครับต้องเจอกับตัวเองถึงจะเข้าใจครับว่ามันเจ็บแค่ไหนณตอนนี้ที่ผมในขณะที่ผมบันทึกข้อความนี้ขณะที่ผมบันทึกอยู่นี้อยู่
บันทึกไปน้ำตาก็ไหลไปไม่เคยหยุดต้องตาลูกผู้ชายคนนึงที่ไม่เคยยอมแพ้กับอุปสรรคความทุกข์ยากลำเค็ญแค่ไหนไม่เคยท้อแท้แต่มาอ่อนไหวกับเรื่องแบบนี้ผมไม่รู้ว่าผมจะช่วยตัวเองยังไงให้หลุดพ้นไปจากความรู้สึกนี้ผมแย่แล้วครับผมแย่แล้วผมรู้สึกสับสนความรู้สึกผมแก้โรคมากเหมือนกับว่าผมสูญเสียความมั่นใจสูญเสียความเป็นผู้ชายเสียครอบครัวที่อบอุ่นนั่นคือความรู้สึกของผมที่ผมคิดว่าคงไม่มีใครช่วยได้คงไม่มีใครที่จะแก้ปัญหาที่หนักอึ้งกับความรู้สึกของผมตอนนี้ผมรู้สึกแย่แย่มากๆผมไม่มีแรงทำงานผมพยายามจะค้นคว้าหาในอินเตอร์เน็ตหาเหตุผลที่จะมาลบล้างให้กับคนรู้สึกตัวเองมันไม่ช่วยอะไรผมเลยยิ่งไปกว่านั้นบางปัญหาบ้านครอบครัวมีหลายสามีหัวหน้าครอบครัวที่ออกมาโพสต์ออกมาถามปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้บางคนหาทางออกบางคนหาวิธีแก้บางคนขอเลิกแยกทางเพราะรับไม่ได้ยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่ไปใหญ่ ผมไม่อยากให้มีการเลิกราเกิดขึ้นชีวิตครอบครัวของผมพลาดมาแล้ว 1 ครั้งผมไม่อยากจะพลาดอีกไม่อยากจะเห็นเด็กที่ไม่รู้เรื่องกำพร้าพ่อหรือกำพร้าแม่อีกและประเด็นที่สำคัญที่สุดก็คือผมรักเธอมากครับรักเธอสุดหัวใจเลยครับ”…และ
ในขณะเดียวกัน ผมก็เจ็บหัวใจเหมือนกันครับขอน้องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั้งปวงในสากลละโลกนี้ได้โปรดเมตตา .”ช่วยผมด้วยเถอะครับ”
คำถาม...
       ถ้าสมมุติว่าเป็นคุณควรจะทำอย่างไรและมีข้อ
แนะนำขอคำแนะนำด้วยครับแต่ผมเองก็ต้องขอโทษด้วยถ้าสิงไหนไม่ถูกไม่ควรเพราะเป็นการตั้งกระทู้ถามครั้งแรกครับ