เรากับแฟนคบกันมา 4 ปี กว่าแล้วเมื่อสองเดือนที่ผ่านมา
เราสองคนอายุห่างกัน 10 ปี เราเรียนมหาลัย เขาทำงาน คบกันมาตั้งแต่เราเรียนมัธยมเขาเรียนมหาลัย
เรากับเขานิสัยคล้ายๆกันชอบออะไรๆเหมือนๆกัน ดูเหมือนจะไม่มีอะไร
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาก็ดูแลเราดีมาตลอด มีทะเลาะกันบ้างตามประสาคนเป็นแฟนกัน

แต่เรื่องมันเกิดตอนก่อนครบรอบ ปีที่4 ที่เป็นแฟนกัน
เขาได้ย้ายที่ทำงานใหม่ ไปบริษัทที่ใหญ่ขึ้น ภาวะความรับผิดชอบเรื่องงานก็มากขึ้นตามเงินเดือนที่ได้รับ
เรากับเขาเริ่มทะเลาะกันหนัก ด้วยเขาบอกว่าเขาเครียดกับงานใหม่มากๆ อะโอเคเราก็เข้าใจ รู้ว่าเหมือนเริ่มใหม่เนอะ
มันยากอะเราเข้าใจ ยิ่งกดดันด้วย

แต่หลังจากนั้นเราก็ทะเลาะกันหนัก เขาไม่ตอบแชทเรา เราโทรไปตัดสาย
สุดท้าย วันนึงเขาโทรหาเรา เขาบอกเราว่า เขาอยากอยู่คนเดียว เขารู้สึกไม่ชินที่มีเรามาอยู่ด้วย
คือตอนคบกัน 3 ปี เรากับเขาไม่ได้อยู่ด้ยกันเพราะเราเรียน ตอนมหาลัยเราก็อยู่หอใน
แต่พอเข้าปีที่ 4 ที่คบกัน คือระหว่างปี 3-4 ๅ ระยะเวลา 1 ปีเต็มที่เราซิ่วแล้วเราไปอยู่กับเขา
คือแบบอยู่เลยอะ ก็อยู่ด้วยกันดีมาตลอดนะ เราก็ช่วยเขาทำห้อง แต่เราก็มีบ่นเรื่องห้องไม่เก็บบ้าง
มันรกบ้าง มีทะเลาะกันบ้าง ปล้วช่วงหลังคือมีสองครั้งที่เขาเดินหนีเราออกจากห้องทิ้งเราไว้คนเดียว
เเล้วเขาก็ไปนอนที่ทำงาน เราก็ไปง้อไปตามเขากลับ เขาบอกเขาเหนื่อยกับงานแล้วเรายังงี่เง่าอีก
เขาเหนื่อย ไม่อยากทะเลาะ โอเค เราก็พยายามเข้าใจ ไม่ชวนทะเลาะ

กลับมาปัจจุบัน ทีนี้เขาโ?รมาบอกว่าอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากเห็นหน้าเรา อยู่ด้วยแล้วอึดอัด
ไม่โอเคกับการอยู่ด้วยกัน 24 ชม. เราทำให้เขาไม่มีสังคมเพื่อน ไม่มีเพื่อนเพราะอยู่กับเรา
ซึ่งเราไม่เคยห้ามเลยว่าจะไปไหนกับเพื่อน แต่ขอเเค่ให้บอก เราเป็นแฟนเราก็ห่วงไงว่าจะเป็นอันตรายหรือเปล่า
เราก็บอกเหตุผลว่าทำไมถึงไหนให้บอกเรา ไปไหนทำไร พิมพฺมาหาเราบ้างนะ เราแค่เป็นห่วง อยากดูแล

แล้วหลังจากนั้นก็ขาดการติดต่อกันไปเกือบๆอาทิตย์ เราไม่ทักไปไม่โทร เขาก็เหมือนกัน หายไปเลย
เราก็คิดว่าเออคงเลิกกันแล้วแหละ แต่เราก็คิดถึงอะคือเราร็สึกกับเขามาแบบมากๆแล้ว
คือเราก็วางแผนคิดอะไรกันเยอะแล้วอะ พี่เขาก็อายุเยอะแล้ว เราก็คิดแบบวางแผนอนาคตกัน

แล้ววันที่เราไปหาเขา เขาก็ชวนเรากินข้าว เขาบอกว่าดีใจที่เรามาหานะ
สรุปคือวันนั้นคุยกันนานอยู่ คือเขาก็มาบอกว่าเขาอยู่คนเดียวมานานไม่ชินกับการที่มีคนมาอยู่ด้วยตลอด 24 ชม.
แต่เราก็คิดนะว่าแบบเห้ยเราก็คบกันมา 4 ปีแล้วนะ มีไรก็คุยกันดิวะ

แล้วเขาเป็นคนแบบชอบโกหกอะในบางเรื่อง แบบโกหกเพื่อให้เราสบายใจ แต่ทุกคนร็ใช่ไหมอะว่าเซ้นผู้หญิงคือ
มันจับโกหกได้ตลอดแหละ แล้วหลังจากที่กินข้าวคุยกัน เขาก็บอกอีกว่า อย่าพึ่งโทรจิก ไลน์ได้ อยากตอบเดี๋ยวตอบเอง
แล้วอะไรๆก็เหมือนจะดีขึ้น

แต่มันไม่ใช่ วันนั้นเรากลับมาดึกจากไปเที่ยวกับเพื่อนแล้วมาค้างกับพี่เขา แล้วเราก็เห็นเเชทที่เขาคุยกับเพื่อน
เหมือนเพื่อนแซวว่าเขาจะมีคนอื่นในที่ทำงาน เเล้วในแชทพี่เขาตอบว่าเกือบมีแต่ไม่พ้นเฟรนโซน
พอเราเห็นเราก็โกรธมากนะ เราก็เรียกมาคุย เขาก็บอกว่าชอบแบบเพื่อน มันไม่มีอะไร ไม่ได้นอกใจ
อะก็คุยเคลียกัน แล้วมันก็เหมือนจะดีอีก

แล้วเขาก็โกหกเราอีก โกหกว่าวันนี้ต้องไปทำงาน แต่ความจริงคือไม่ใช่เขาไปที่ทำงานเก่า
ที่ๆผู้หญิงคนที่เขาบอกว่าไม่พ้นเฟรนโซนทำงานอยู่ แล้วเราก็ร็ว่าสิ่งที่เราทำมันไม่ดี
คือตอนที่เรารู้เรื่องผู้หญิงคนนี้เราก็แอบเเอดไลน์เพื่อนพี่เขา แล้วตอนที่เรารู้ว่าวันนี้เป็นวันหยุดเพราะเราทักไปถามเพื่อนพี่เขา
คือเรารู้นะว่ามันเสียมารยาทอะ แต่แบบเออเราก็ผิดแหละที่ทำแบบนี้ แล้วเราก็โทรหาพี่เขา ถามว่าทำไมต้องโกหก
เขาก็แบบไม่รู้ดิ ไม่ชอบให้จิกอะ เดี๋ยวเราร็ว่าพี่เขาไปที่นั่นเเล้วก็ทะเลาะกันเรื่องผู้หญิง เขาเลยเลือกที่จะโกหกเราดีกว่า
เราก็แบบ เเล้วถามเราไหมว่าเราอยากได้ความสบายใจหรือความจริงอะ แล้วก็แบบมาเจอหน้ากันเคลียกัน
เราก็โอเคพยายามเข้าใจ เขาก็บอกว่าไปหาเพื่อนคนอื่นไม่ได้ยุ่งกับผู้หญิงคนนั้น ซึ่งเราก็โอเคไม่ได้ว่าไร เรื่องก็เลยจบ

ต่อมาเรื่อยๆครั้งล่าสุดคือครบรอบ 4 ปี 2 เดือน เราซื้อของไปหาเขาที่ห้อง
เราก็บอกว่าเราซื้อให้นะวันครบรอบ แล้วเราก็พูดสิ่งที่เราแบบอึดอัดออกมา ว่าเราไม่ชอบให้เขานิ่ง
ให้เย็นชาใส่นะ สุดท้ายคือเขาก็บอกว่า ขอโทษที่เป็นแบบนี้ เขารู้ว่าเขาทำตัวไม่ดี
แต่ไม่ได้มีใครจริงๆ เขายังซื่อสัตย์กับเราเหมือนเดิม เเต่ความร็สึกเขาคือนิ่งแบบ
รักนะ แต่ไม่ได้มากขึ้นทุกวันเหมือนแต่ก่อน เขาขอห่างๆกันบ้าง อยากได้ความรักแบบผู้ใหญ่
คือไม่ต้องอยู่ด้วยกันทุกวัน ถ้าพร้อมก็จะกลับมาอยู่ด้วยกันเอง แต่ตอนนี้เขาเครียด เหนื่อยกับงาน
แต่ถ้าเราอยากจะมาหา จะมาค้าง ก็คือได้ ก็ให้บอกเขาก่อน คุยกันก่อน

คือตอนนี้ก็ผ่านมาสองสามอาทิตย์แล้วที่หลังจากเราคุยกันล่าสุด เราก็รู้สึกได้ว่าพี่เขาพยายามกลับมาเป็นเหมือนเดิม
กลับมาเป็นคนน่ารัก ขี้อ้อน ใจดี อบอุ่นเหมือนเดิม
เวลาที่เราอยู่ด้วยกันพี่เขาก็จะใจดีกับเราคุยกันเยอะ แต่เขาก็ยังนิ่งๆบ้าง
ซึ่งอันนี้เรารับได้นะ เราเข้าใจ แต่เวลาห่างกัน ได้แค่เเชท
เราได้แต่เป็นฝ่ายรอ เช้า กลางวัน เย็น
เราก็ได้แต่รอว่าเขาจะพิมหาไหม จะโทรหาไหม
ซึ่งเราคุยกันน้อยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ วันละสองสามประโยค
โทรไม่เกินนาทีด้วยซ้ำ เราพยายามเข้าใจว่าเขาเหนื่อยกับงาน
เขาบอกอยากนอนก็บอกเราตั้งแต่ทุ่มสองทุ่ม แต่เราก็เห็นเขาเล่นเฟสจนสี่ทุ่มห้าทุ่มทุกวัน
แต่เวลาเราทักไปก็คือเขาไม่ตอบ เราก็ได้แต่รอตามที่เขาบอกว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

คือเราเครียดนะ ไม่ร็จะทำยังไงดีว่าจะรอดีไหมหรือพอแล้ว
เวลาที่อยู่ด้วยกันคือเราก็ร็สึกเหมือนกำลังจะได้พี่เขาคนเดิมคืนมา
แต่พออยู่ไกลกัน เขาเหนื่อยกับงานมากๆ เขาก็จะเหวี่ยงๆใส่เราหน่อย

คือเราลองหายไปแล้วนะเขาก็ไม่ตอบไม่ทักมาเลย
เราควรทำไงดีอะ เขาก็บอกเรานะถ้ารอไม่ได้ก็ไม่เป็นไร
แต่เราก็ยืนยันที่จะรอ เราก็อยากดูแลเขาอะ
แบบความรู้สึกเราคืออะไรเราช่วยได้เราก็ช่วย อาจจะเป็นกำลังใจบ้างหรืออะไรก็แล้วแต่
ถ้าแบบเราทำได้เราก็ทำ เราก็คิดว่ารอได้นะ
เราก็มีคนมาจีบนะ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร

แต่คือเราก็อยากได้มุมมองความคิดจากคนอื่นบ้าง
ว่าเราควรไปต่อไหม ควรรอไหม หรือเราจะออกมาเลยดี
เราพยายามจะเข้าใจทุกอย่างจริงๆ อดทน
คือเราไม่คิดว่าจะเลิกกันด้วยเพราะเขานิ่งๆอะ
คืออยากย้ำว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาคือเราสองคนดูแลความรักนี้ดีมาตลอด
ผ่านอะไรมาด้วยกันก็ค่อนข้างจะเยอะ เราก็ไม่อยากปล่อยมือเขา
แต่เราก็คิดว่าเรามองจากมุมที่เราอยู่ใกล้อะ

อยากให้ทุกคนช่วยเราคิดหน่อยได้ไหมว่าเราควรทำยังไง
หรือปรับตัวอะไรยังไงดี อยากได้มุมมองจากคนไกลๆบ้าง

+++++++ขอบคุณที่ฟังเราจนจบแล้วก็ให้คำแนะนำนะคะ++++++