เมื่อ4เดือนที่แล้วเราทิ้งผช.คนหนึ่งที่ให้เราได้ทุก ทั้งบ้านทั้งรถและเงินใช้เป็นเดือนๆ แต่เรารู้สึกว่าเหมือนเป็นแค่แม่บ้านและนางบำเรอแค่นั้น ต้องยอมเป็นลูกไก่ในกำมือมาตลอด8ปี แต่ไม่ได้แต่งงานกันนะคะ เรามีความสุขสบายเพียบพร้อมจนเป็นนิสัยส่วนตัวเลยคะ ไม่เคยนอกลู่นอกทาง ซื่อสัตย์ต่อกันทั้งคู่   จนวันนึงเราเจอผช.คนๆนึงที่ไม่มีอะไรเลย และตรงข้ามกับแฟนเราทุกอย่าง ยอมเราทุกอย่าง ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้ ไม่เคยบังคับอะไรเราเลย ยอมอยู่เงียบๆในพื้นที่ตัวเอง จนเรารู้สึกรักเขาโดยไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่าความรู้สึกนั้นเรียกว่าแพ้ความดีรึเปล่านะคะ ในที่สุดเราต้องตัดสินใจเลือกทิ้งคนที่เพียบพร้อมไปใช้ชีวิตกับผช.คนใหม่ที่ไม่มีอะไรเลย ทั้งๆที่เราไม่ได้เรียนรู้อะไรกันมากมายแต่เราก็มีความสุขมากคะ เขาทำทุกอย่างเพื่อให้เราสุขสบายไม่ลำบาก ทำงานบ้านทุกอย่าง ทำได้ดีเลยคะ ทำงานหนักมากเงินเดือนแต่ละเดือนได้เยอะมากคะ แต่เงินไม่เคยพอใช้ถึงสิ้นเดือน จนเราก็แอบสงสัยอะไรๆหลายๆอย่าง แต่...มีวันนึงเราเริ่มรู้ความจิงว่าเขาติดสารเสพติดคะ.. รู้เมื่อทุกอย่างมันสายไป...เราพยายามทำเป็นหูหนวกตาบอด จนเขามีท่าทีแปลกขึ้นทุกทีเวลากลางคืนไม่หลับไม่นอน อารมแปรปวน บเริ่มขอเงินเราช่วงกลางๆเดือน เราแอบจับได้มาตลอดว่าเขานัดซื้อยา แต่ยังคงทำเปนไม่รู้ไม่เห็น ตอนนี้อึดอัดมากคะ ไม่รู้จะทำไงกับตัวเองดี จะเลิกดีมั้ย แต่เขาก็ยังคงดูแลเราดีใส่ใจดีเรา...รู้สึกว่าตัวเองโง่มากกก ที่เลือกคนผิด เสียใจกับเรื่องที่ผ่านมากับคนเก่าตลอดแต่ไม่คิดจะกลับไปทั้งๆที่เขาก็รอเราอยู่ หรือจะจับมือเขาสู้ทนต่อไป...
TT