คือวันนี้อยู่ๆโทรศัพท์เราก็จากเราไป แบบไม่มีการลาสักคำ วันนี้เราได้ซื้อข้าวต้มปลามากินที่บ้านตอนเย็น เราได้ถ่ายรูปข้าวต้มปลาไว้ในโทรศัพท์ ว่าจะลงในสตอรี่ไอจี แต่จู่ๆมันก็ไปเลยค่ะ ตอนนี้ก็กินข้าวต้มปลาพร้อมน้ำตาอยู่เลยค่ะ5555555เลยอยากจะถามว่า แล้วต่อไปนี้เราจะใช้ชีวติยังไงเวลาไม่มีโทรศัพท์ จะใช้อะไรถ่ายงาน ใช้อะไรฟังเพลง ใช้อะไรเล่นเกมส์ ใช้อะไรส่งงานครู นี้นั่งเครียดเลยค่ะ เลยคิดบวกเข้าไว้ว่า เออ อย่างน้อยมะนก็ทำให้เรามีเวลาว่างในการทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่แค่เขี่ยโทรศัพท์นะ คิดว่าถ้าไม่ได้ใช่สักพัก ก็น่าจะตั้งใจเรียนมากขึ้น เวลาพ่อขี่รถไปส่งที่โรงเรียนก็จะฟังเพลง แต่ตอนนี้ ไม่มีอีกแล้วววววววววววววววววววววววววว เศร้ายิ่งกว่าคนที่ชอบไม่ชอบเราอีกค่ะ เศร้าจริงจัง คือชีวิตส่วนใหญ่ก็จะฟังเพลงทำการบ้าน ฟังเพลงตอนเล่นทวิตเตอร์ จะลงสตอรี่ถึงคนที่ชอบบ่อยๆ ฮรืออออออออ ไม่มีอีกแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว เเล้วใครจะถ่ายรูป น้องเสือดำ น้องทูน่า น้องปลาทู น้องอ่างอึ่ง(น้องแมวข้างบ้าน) ถ่ายรูปน้องคุ๊กกี้(น้องหมาข้างบ้านอีกแล้ว) ลงสตอรี่ฉ้านนนนนนนนนนนนนนนนนนน เราอุสาห์มีรูปคู่กับคนที่เราชอบ รูปที่เราแอบถ่ายเขาบ้าง เราก็ดูทุกวัน ไหนจะรูปยัยบ๊อบ(Asa Butterfield)อีกกกกก ใครจะลงสตอรี่ถึงเธอทุกวันล่ะยัยบ๊อบบบ ก็มีเเต่เค้าาาาา ฮรืออออออ รู้สึกว่าทำไมเราไม่รักษาให้มันอยู่กับเราไปนานๆแบบนี้นะ ทำไม ทำมายยยยยยยยยยยยยTT พูดแล้วเศร้า เราพิมพ์จนเรากินข้าวต้มปลาเสร็จแล้ว ไม่มีอะไรมาก แค่มาลงเพื่อรำรึกถึงโทรศัพท์ของเรา เห้ออออออออ ขอบคุณนะคะที่มาฟังเราบ่น
ปล.เราบอกแม่เรื่องโทรศัพท์เราแล้ว แต่ยังไม่ได้บอกพ่อเลยค่ะ กำลังคิดอยู่ว่าจะบอกยังไงดี5555
ขอฮาวทู ใช้ชีวิตโดยปราศจากโทรศัพท์ค่ะ
ปล.เราบอกแม่เรื่องโทรศัพท์เราแล้ว แต่ยังไม่ได้บอกพ่อเลยค่ะ กำลังคิดอยู่ว่าจะบอกยังไงดี5555