เราเพิ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรก ด้วยความอัดอั้น และไม่มีทางออกเลย หากใครเข้ามาอ่านรบดวนช่วยตอบเราด้วยนะคะ
ตอนนี้เราอายุ 23 ปีแล้วค่ะ เพิ่งเริ่มทำงาน พ่อกับแม่เราอย่ากันตั้งแต่เราม.1 เราอยู่กับแม่ตั้งแต่เราอยู่ม.1 แต่เราก็เจอพ่อตลอด
เพราะอยู่ไม่ไกลกันบ้าง พ่อดูแลเราบ้าง ให้เงินบ้าง แต่หลักๆคนที่ส่งเราเรียนคือแม่ค่ะ อ่อ เรามีน้องอีกคนนะคะ แม่เราส่งน้องเองตั้งแต่เด็กค่ะ
พ่อเราเป็นคนชอบเล่นค่ะ เล่นเยอะ เงินทั้งหมด ได้เท่าไหร่ลงไปที่การพนันหมด เรารู้ว่าตอนนั้นพ่อมีเป็นล้าน เงินเหล้านั้น พ่อไม่เอามาส่งลูกเรียนค่ะ เอาไปเล่น ในขณะที่แม่เรา ทำงานสองกะ เปิดร้านอาหาร เราเห็นแม่จากทำงานสวยๆ ต้องมาเหนื่อยทุกอย่าง แทบตายเพื่อหาเงินส่งเราเรียนมหาวิทยาลัย จนเราจบมาได้ มีสังคมเพือนที่ดี มีการงานที่ดี เพราะแม่เราคนเดียวค่ะ
มันจะเป็นช่วงเวลาที่เรียนจบ เราก็หวังว่าอยากจะให้แม่สบาย คือพวกเราแยกจากพ่อไม่มีบ้านอยู่ คือเรามีแต่คอนโดห้องชุด แม่เรามีน้องอีกคนมันอึดอัด เราก็เลยกะว่าจะช่วยแม่ซื้อบ้านสักหลัง อยู่ด้วยกันสามแม่ลูกค่ะ แต่คือในจังหวะที่เราเรียนใกล้จะจบ ตอนนั้นพ่อเราติดหนี้ ท่วมหัวค่ะ จนล้มละลายไม่เหลืออะไรเลยค่ะ
พ่อเราก็มีญาติๆช่วยส่งดูแลบ้างตอนนั้นเราคิดว่าไม่น่ามีปัญหาอะไรค่ะ หากแต่เมื่อเราไปเห็นพ่อ หลังจากที่เราเรียนจบก็มีแวะทักทายกันบ้าง เราเห็นพ่อทำงานให้กับญาติๆ เป็นงานเช็คเอกสาร พ่อตากแดด พ่อแก่แล้ว ค่ะ ไม่มีคนดูแลใดๆ เพราะบ้านญาติอยุ่ไกลค่ะ มันกลับกันคือพ่อตอนนี้ลำบาก อยุ่คนเดียวทำงานกับญาติ ในขณะที่แม่เราเริ่มสบายขึ้นค่ะ เพราะส่งเราเรียนจบแล้ว
เราแวะไปหาพ่อบ้าง ทำได้แค่นั้นเพราะพ่ออยู่ไกลมากค่ะ เรากลัวว่าถ้าพ่อป่วยขึ้นมาจะทำยังไง แต่เราก็ไปดูแลพ่อไม่ได่ เพราะแม่เราใครจะดูแล น้องเราก็ยังต้องเรียน เราต้องช่วยแม่ส่งน้องเรียนด้วย
ตอนนี้ในจุดที่แม่สร้างให้ เราเริ่มจะสบายกันมาบ้างค่ะ แต่พ่อกลับไปลำบาก เวลาเราจะพาแม่ไปเที่ยว ให้สมกับที่เค้าส่งเรา เลี้ยงเราทำทุกอย่างเพื่อเรามา มันก็จะติดใจว่า แล้วพ่อล่ะ ถึงจะไม่ดียังไงก็เป็นพ่อเรา ประมานนี้ค่ะ
เราจะเอาเงินเดือนอันน้อยนิด ของเรา ดูแลแม่กับน้อง และพ่อด้วยก็คงจะไม่พอ เราไม่สามารถดูแลพ่อได้มากไปกว่านี้จริงๆ จนญาติฝั่งพ่อไม่เข้าใจค่ะ เวลาเจอเดี๋ยวนี้ก็ไม่รับไหว้ เราก็ทำดีสุดแล้ว ถ้าเราไปอยุ่กับพ่อ แล้วแม่ที่เหนื่อยแทบตายส่งเราเรียนจนจบละคะ เราทำอะไรไปไม่ได้มากกว่า ให้เงินพ่อบ้าง ไปหาพ่อบ่อยๆ พาพ่อไปกินข้าว ประมานนี้ค่ะ
เราไม่อยากอกตัญญูกับใครใดๆ เรารักทั้งพ่อทั้งแม่ ถึงแม้ว่าพ่อจะไม่โอเคบางอย่างแต่ยังไงก็เป็นพ่อเรา แต่เรารักแม่เหมือนกันค่ะ วอนพ่อแม่ที่คิดจะหย่ากันตอนนี้คิดถึงลูกมากๆด้วยนะคะ อยู่จุดตรงนี้หนักใจจริงๆค่ะ
คำถามจากที่เล่ามา
เราอยากรู้ว่า ถ้าเราจะซื้อบ้านให้แม่กับน้อง มันสมควรไหมคะ เพราะแม่อยากได้บ้าน คอนโดทีอยู่เปนห้องชุด มันเล็กไปเพราะน้องโตแล้ว แม่อยากให้เรากู้ร่วมกับแม่ จะได้ช่วยกันซื้อบ้าน หากเราทรีทแม่มาก ทำให้แม่สบาย แบบนี้จะเป็นการทำร้ายน้ำใจพ่อไหมคะ ถ้าเกิดว่าพ่อต้องอยุ้ห้องเช่าของญาติคนเดียวเหมือนเดิม เพราะไม่มีทางที่พ่อกับแม่จะกลับไปคืนดีกันได้แล้วค่ะ
ถ้าเป็นพวกคุณจะทำยังไงกันคะ?
คุณมีวิธีแก้ยังไง ให้พ่อคุณสบายและแม่สบายไปด้วยค่ะ โดยที่เป็นวิธีที่เราสามารถทำได้ค่ะ
ขอบคุณที่อ่านค่ะ
แม่ส่งเสียเราเรียนคนเดียว พอเราโตจนทำงาน พ่อที่หย่ากับแม่ไปนานกลับล้มละลาย เราจะต้องดูแลพ่อหรือแม่?
ตอนนี้เราอายุ 23 ปีแล้วค่ะ เพิ่งเริ่มทำงาน พ่อกับแม่เราอย่ากันตั้งแต่เราม.1 เราอยู่กับแม่ตั้งแต่เราอยู่ม.1 แต่เราก็เจอพ่อตลอด
เพราะอยู่ไม่ไกลกันบ้าง พ่อดูแลเราบ้าง ให้เงินบ้าง แต่หลักๆคนที่ส่งเราเรียนคือแม่ค่ะ อ่อ เรามีน้องอีกคนนะคะ แม่เราส่งน้องเองตั้งแต่เด็กค่ะ
พ่อเราเป็นคนชอบเล่นค่ะ เล่นเยอะ เงินทั้งหมด ได้เท่าไหร่ลงไปที่การพนันหมด เรารู้ว่าตอนนั้นพ่อมีเป็นล้าน เงินเหล้านั้น พ่อไม่เอามาส่งลูกเรียนค่ะ เอาไปเล่น ในขณะที่แม่เรา ทำงานสองกะ เปิดร้านอาหาร เราเห็นแม่จากทำงานสวยๆ ต้องมาเหนื่อยทุกอย่าง แทบตายเพื่อหาเงินส่งเราเรียนมหาวิทยาลัย จนเราจบมาได้ มีสังคมเพือนที่ดี มีการงานที่ดี เพราะแม่เราคนเดียวค่ะ
มันจะเป็นช่วงเวลาที่เรียนจบ เราก็หวังว่าอยากจะให้แม่สบาย คือพวกเราแยกจากพ่อไม่มีบ้านอยู่ คือเรามีแต่คอนโดห้องชุด แม่เรามีน้องอีกคนมันอึดอัด เราก็เลยกะว่าจะช่วยแม่ซื้อบ้านสักหลัง อยู่ด้วยกันสามแม่ลูกค่ะ แต่คือในจังหวะที่เราเรียนใกล้จะจบ ตอนนั้นพ่อเราติดหนี้ ท่วมหัวค่ะ จนล้มละลายไม่เหลืออะไรเลยค่ะ
พ่อเราก็มีญาติๆช่วยส่งดูแลบ้างตอนนั้นเราคิดว่าไม่น่ามีปัญหาอะไรค่ะ หากแต่เมื่อเราไปเห็นพ่อ หลังจากที่เราเรียนจบก็มีแวะทักทายกันบ้าง เราเห็นพ่อทำงานให้กับญาติๆ เป็นงานเช็คเอกสาร พ่อตากแดด พ่อแก่แล้ว ค่ะ ไม่มีคนดูแลใดๆ เพราะบ้านญาติอยุ่ไกลค่ะ มันกลับกันคือพ่อตอนนี้ลำบาก อยุ่คนเดียวทำงานกับญาติ ในขณะที่แม่เราเริ่มสบายขึ้นค่ะ เพราะส่งเราเรียนจบแล้ว
เราแวะไปหาพ่อบ้าง ทำได้แค่นั้นเพราะพ่ออยู่ไกลมากค่ะ เรากลัวว่าถ้าพ่อป่วยขึ้นมาจะทำยังไง แต่เราก็ไปดูแลพ่อไม่ได่ เพราะแม่เราใครจะดูแล น้องเราก็ยังต้องเรียน เราต้องช่วยแม่ส่งน้องเรียนด้วย
ตอนนี้ในจุดที่แม่สร้างให้ เราเริ่มจะสบายกันมาบ้างค่ะ แต่พ่อกลับไปลำบาก เวลาเราจะพาแม่ไปเที่ยว ให้สมกับที่เค้าส่งเรา เลี้ยงเราทำทุกอย่างเพื่อเรามา มันก็จะติดใจว่า แล้วพ่อล่ะ ถึงจะไม่ดียังไงก็เป็นพ่อเรา ประมานนี้ค่ะ
เราจะเอาเงินเดือนอันน้อยนิด ของเรา ดูแลแม่กับน้อง และพ่อด้วยก็คงจะไม่พอ เราไม่สามารถดูแลพ่อได้มากไปกว่านี้จริงๆ จนญาติฝั่งพ่อไม่เข้าใจค่ะ เวลาเจอเดี๋ยวนี้ก็ไม่รับไหว้ เราก็ทำดีสุดแล้ว ถ้าเราไปอยุ่กับพ่อ แล้วแม่ที่เหนื่อยแทบตายส่งเราเรียนจนจบละคะ เราทำอะไรไปไม่ได้มากกว่า ให้เงินพ่อบ้าง ไปหาพ่อบ่อยๆ พาพ่อไปกินข้าว ประมานนี้ค่ะ
เราไม่อยากอกตัญญูกับใครใดๆ เรารักทั้งพ่อทั้งแม่ ถึงแม้ว่าพ่อจะไม่โอเคบางอย่างแต่ยังไงก็เป็นพ่อเรา แต่เรารักแม่เหมือนกันค่ะ วอนพ่อแม่ที่คิดจะหย่ากันตอนนี้คิดถึงลูกมากๆด้วยนะคะ อยู่จุดตรงนี้หนักใจจริงๆค่ะ
คำถามจากที่เล่ามา
เราอยากรู้ว่า ถ้าเราจะซื้อบ้านให้แม่กับน้อง มันสมควรไหมคะ เพราะแม่อยากได้บ้าน คอนโดทีอยู่เปนห้องชุด มันเล็กไปเพราะน้องโตแล้ว แม่อยากให้เรากู้ร่วมกับแม่ จะได้ช่วยกันซื้อบ้าน หากเราทรีทแม่มาก ทำให้แม่สบาย แบบนี้จะเป็นการทำร้ายน้ำใจพ่อไหมคะ ถ้าเกิดว่าพ่อต้องอยุ้ห้องเช่าของญาติคนเดียวเหมือนเดิม เพราะไม่มีทางที่พ่อกับแม่จะกลับไปคืนดีกันได้แล้วค่ะ
ถ้าเป็นพวกคุณจะทำยังไงกันคะ?
คุณมีวิธีแก้ยังไง ให้พ่อคุณสบายและแม่สบายไปด้วยค่ะ โดยที่เป็นวิธีที่เราสามารถทำได้ค่ะ
ขอบคุณที่อ่านค่ะ