เราชอบผู้ชายคนนึงเค้าเป็นรุ่นพี่ที่รรมัธยมเราอะแหละจะถือว่าเป็นรักแรกก็ได้มั้ง!!
ตอนนั้นเราอยู่ม.2เค้ายุม.3เราไม่เคยชอบใครเลยเรียกว่าตายด้านเรื่องความรักก็ว่าได้555
แล้วมีคนมาบอกเราว่าพี่คนนี้ชอบเรา
ตอนแรกเราไม่ชอบเค้าเลยเพราะคิดว่าเค้าไม่มีอะไรให้สนใจตรงไหนเลยอีกอย่างก็พี่เค้ามีแฟนยุแล้วเลยไม่อยากยุ่ง(จนนานไปก็เริ่มชอบ555)
แต่วันนั้นเว้ยจำได้ดีเลยซึ่งเป็นวันปัจฉิมของรรจำได้ว่าซื้อดอกไม้ไว้จะเอาไปให้ก็มันก็ติดที่เขิลอายแหละสัสเอ้ย555ตอนเย็นเลยตัดสินใจทักเฟซเค้าเลย555(หรี่จุง555)ก็ทักไปว่า"นี่ค่ะดอกไม้ปัจฉิม"
แต่ไม่ทักเค้าคนเดียวนะทักเพื่อนเค้าด้วยกลัวเค้ารู้ว่าชอบ555)
หลังจากวันนั้นเราก็คุยกันมาตลอดแต่คุยแบบพี่น้องพี่น้องจริงๆนะคุยไรไม่ได้เค้ามีแฟนยุแล้วไงคุยได้ก็แค่เรื่องเรียนเรื่องตลกบ้างก็คุยกันบ้างไม่คุยบ้างจนเราขึ้นม.ปลายเริ่มรู้จักอะไรมากมายลืมบอกเราเป็นคนที่ขี้อายมากกกกกเราคุยกันแต่ในแชทเจอหน้ากันในรรเดินผ่านกันในรรก็เหมือนไม่รู้จักกันอะ5555จนเราอยู่ม.5เค้ายุม.6ปัจฉิมรรอีกครั้งเราทำของปัจฉิมให้เค้า(แต่ก็ทำธรรมเหมือนที่เราทำให้รุ่นพี่คนอื่นเลยนะไม่พิเศษอะไร)ซึ่งวันนั้นเป็นวันแรกที่เราได้คุยกันต่อหน้าแบบนานที่สุดล่ะและเราได้ถ่ายรูปด้วยกันรูปแรกด้วย(จะบอกว่าเค้ามีของให้เราด้วยจนรู้สึกผิดที่ของๆที่เราให้มันธรรมดาเกินไป555)หลังจากปัจฉิมวันนั้นก็ปิดเทอมเปิดเทอมมาเราอยู่ม.6เค้าก็อยู่มหาลัยซึ่งหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยสาเหตุคือ"เค้าลืมกันเกิดเรา"ดูเหมือนจะไร้สาระอะแต่บางครั้งการที่เรารู้จักกันในฐานะแบบนี้ไม่ได้เป็นแฟนกันไม่มีอะไรพิเศษอยู่แล้วเรื่องแค่นี้ก็รู้สึกดีหรือเสียใจแล้วอะ(เออที่เล่ามานี่เค้าก็ยังคบกับแฟนเค้ายุนะแฟนเค้าเป็นรุ่นพี่เค้า1ปี)เราก็ชอบเค้ามาจนถึงนี่อะ(นับนะว่าเราแอบชอบเค้ามากี่ปีล่ะนับๆ5555)จนมีวันนึงเรากับเพื่อนนัดกันไปกินขนมที่ร้านแล้วเราก็บังเอิญเจอเค้าพอดีแต่เราไม่ได้ทักหรือคุยกันเลยก็แอบน้อยใจที่ทำไมไม่ทักอะเนอะตกเย็นเราไปเล่าให้เพื่อนเค้าที่เป็นผู้หญิงที่เรารู้จักหรือสนิทเหละ(เพราะเรานั่งรถรับส่งนักเรียนคันเดียวกัน)พี่ผู้หญิงคนนี้เลยทักไปถามว่าทำไมไม่ทักเราแล้วเค้าก็ตอบมาว่าเค้า"จะทักเพื่อนเราที่ไปด้วยกันแต่เห็นเรานั่งยุด้วยเลยไม่กล้าทัก"
สรุปคือจะทักเพื่อนเราไม่ใช่เรางี้หรอ)วันนั้นน้อยใจมากนอนร้องไห้อย่างหนักอะหลังจากวันนั้นเราก็ไม่คิดถึงเค้าอีกเลยจนอยู่มาวันนึงวันนั้นเป็นวันเกิดเค้าจำได้ว่าอวยพรเค้าตั้งแต่00.00เลย(ทีเราจำได้ดีชิ)แต่เค้าไม่เห็นหรอกมันเป็นแชทเก่าที่เค้าไม่เล่นแล้วพอตอนดึกๆของวันถัดมาจากวันเกิดเค้าเค้าฟอลไอจีเรามาเราก็ฟอลกลับซึ่งวันนั้นเป็นวันที่เราดีใจมากกกกกเพราะเค้าทักมาถามทางIGว่า"เป็นไงสบายดีมั้ย"หลังจากนั้นเราก็คุยกันแต่เราคุยกันโดยบทสนทาเริ่มไม่เหมือนตอนมัธยมเพราะเค้าเลิกกับแฟนได้เดือนกว่าๆแล้วก่อนที่จะมาทักเราแชทก็เริ่มมียอกมีทลึ่งบ้าง(แต่เราเป็นคนกลัวความรักมั้งไม่ชอบคำหยอดคำหวานเลยไม่มีแฟนจนถึงทุกวันนี้ไง555)-ต่อๆ-หลังจากวันนี้เราก็คุยกันมาตลอดจนตอนนั้นเป็นปลายเดือนธันวาก็เทศกาลปีใหม่อะเราไม่คุยกับเค้าเลยช่วงจะปีใหม่เพราะเราเริ่มรู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไปจากตอนมัธยมมากกกกกน้อยใจไง555เค้าก็โกรธแหละเรารู้เลยง้อง้อแบบว่าด่า555เราก็ด่าว่า"ก็เปลี่ยนไปแบบเนี่ยใครจะไม่เสียใจ"เราก็ง้อแบบด่าๆๆๆๆบ่นๆๆๆๆ555หลังจากนั้นเราก็กลับมาคุยกันอีกและที่เล่ามาทั้งหมดเพื่อรอเหตุการณ์ที่จะเล่าต่อไปนี้555(ขอเฟว่อนิสๆ)เหตุการ์ณคือวันนั้นวันเกิดเราอีกครั้งซึ่งก็เป็นเหมือนเดิมคือเค้าลืมและที่เสียใจที่สุดคือเค้าถ่ายรูปช่อดอกไม้ที่วางอยู่ที่เตียงนอนของเค้าโพตส์ลงในวันเกิดของเราซึ่งเค้าลืมวันเกิดเราเหมือนปีที่ผ่านมาไม่พอเค้ายังทำแบบนี้อีกเสียใจมากกกเพราะรอเค้ามาตั้งแต่มัธยมต้นอะจนถึงตอนนี้ปี2(วันเกิดเรามันเป็นวันที่ติดกับวันวาเลนไทน์ไงล่ะ)ซึ่งช่อดอกไม้ของเค้าที่เค้าโพสต์นั้นไม่รู้ว่าเค้าโพสต์ให้แฟนเก่าหนือโพสต์เพราะคนในใจเค้าให้มาไงแต่วันเสียใจมากตรงเค้าโพสต์รูปนี้ในวันเกิดเราเว้ยแล้วไม่มาอวยพรเราแหมแต่คำเดียวอะวันเกิดเราวันนั้นเรารอจนจะหมดวันเมาเละเทะมากไม่เคยเมาแบบนั้นมาก่อนเอาแต่ร้องไห้ว่าเค้าไม่มาอวยพรว่าเค้าจำวันเกิดเราไม่ได้จนถึงเช้าตื่นขึ้นมาแชทเค้าก็ยังไม่มีข้อความใดๆทั้งสิ้นจนเราตัดสินใจลบเพื่อนในเฟซบล็อกไลน์บล็อกIGบล็อกทุกทางที่จะคุยกันได้หลังจากวันเกิดเราวันนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยจนถึงตอนนี้ซึ่งการรอใครมานานถึง7ปีมันโครตเฟลเลยอะตลอดเวลาที่ไม่ได้คุยไม่ได้ติดต่อจากเค้าจนถึงตอนนี้เราไม่คุยกับผู้ชายคนไหนอีกเลยไม่แหมแต่จะรู้จักกับคนที่เข้ามามันเหมือนแบบการที่เราชอบใครหรือรักใครมันไม่รู้จะรู้สึกแบบนี้กับใครอีกแล้วอะแล้วไม่ใช่เวลาน้อยๆนะม.2จนถึงมหาลัยปี2เนี่ยเพื่อนๆเลยบอกแต่ว่าเรารอเค้าคนนี้แต่เราก็ไม่ปฏิเสธหรอกแต่ก็ไม่ได้บอกว่ารอแค่คิดอยู่ว่ายังไงก็ต้องมีวันที่ลืมเค้าได้ยุดีอะถึงจะรักแรกก็เหอะ.
แล้วทำไงถึงจะลืมได้อะ?.
ถือว่าแบ่งปันความรู้สึกละกันเนอะ.^^
ตอนนี้เรากับเค้าไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย.
อยากลืมแล้วอะทำไงดี???
ตอนนั้นเราอยู่ม.2เค้ายุม.3เราไม่เคยชอบใครเลยเรียกว่าตายด้านเรื่องความรักก็ว่าได้555
แล้วมีคนมาบอกเราว่าพี่คนนี้ชอบเรา
ตอนแรกเราไม่ชอบเค้าเลยเพราะคิดว่าเค้าไม่มีอะไรให้สนใจตรงไหนเลยอีกอย่างก็พี่เค้ามีแฟนยุแล้วเลยไม่อยากยุ่ง(จนนานไปก็เริ่มชอบ555)
แต่วันนั้นเว้ยจำได้ดีเลยซึ่งเป็นวันปัจฉิมของรรจำได้ว่าซื้อดอกไม้ไว้จะเอาไปให้ก็มันก็ติดที่เขิลอายแหละสัสเอ้ย555ตอนเย็นเลยตัดสินใจทักเฟซเค้าเลย555(หรี่จุง555)ก็ทักไปว่า"นี่ค่ะดอกไม้ปัจฉิม"
หลังจากวันนั้นเราก็คุยกันมาตลอดแต่คุยแบบพี่น้องพี่น้องจริงๆนะคุยไรไม่ได้เค้ามีแฟนยุแล้วไงคุยได้ก็แค่เรื่องเรียนเรื่องตลกบ้างก็คุยกันบ้างไม่คุยบ้างจนเราขึ้นม.ปลายเริ่มรู้จักอะไรมากมายลืมบอกเราเป็นคนที่ขี้อายมากกกกกเราคุยกันแต่ในแชทเจอหน้ากันในรรเดินผ่านกันในรรก็เหมือนไม่รู้จักกันอะ5555จนเราอยู่ม.5เค้ายุม.6ปัจฉิมรรอีกครั้งเราทำของปัจฉิมให้เค้า(แต่ก็ทำธรรมเหมือนที่เราทำให้รุ่นพี่คนอื่นเลยนะไม่พิเศษอะไร)ซึ่งวันนั้นเป็นวันแรกที่เราได้คุยกันต่อหน้าแบบนานที่สุดล่ะและเราได้ถ่ายรูปด้วยกันรูปแรกด้วย(จะบอกว่าเค้ามีของให้เราด้วยจนรู้สึกผิดที่ของๆที่เราให้มันธรรมดาเกินไป555)หลังจากปัจฉิมวันนั้นก็ปิดเทอมเปิดเทอมมาเราอยู่ม.6เค้าก็อยู่มหาลัยซึ่งหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยสาเหตุคือ"เค้าลืมกันเกิดเรา"ดูเหมือนจะไร้สาระอะแต่บางครั้งการที่เรารู้จักกันในฐานะแบบนี้ไม่ได้เป็นแฟนกันไม่มีอะไรพิเศษอยู่แล้วเรื่องแค่นี้ก็รู้สึกดีหรือเสียใจแล้วอะ(เออที่เล่ามานี่เค้าก็ยังคบกับแฟนเค้ายุนะแฟนเค้าเป็นรุ่นพี่เค้า1ปี)เราก็ชอบเค้ามาจนถึงนี่อะ(นับนะว่าเราแอบชอบเค้ามากี่ปีล่ะนับๆ5555)จนมีวันนึงเรากับเพื่อนนัดกันไปกินขนมที่ร้านแล้วเราก็บังเอิญเจอเค้าพอดีแต่เราไม่ได้ทักหรือคุยกันเลยก็แอบน้อยใจที่ทำไมไม่ทักอะเนอะตกเย็นเราไปเล่าให้เพื่อนเค้าที่เป็นผู้หญิงที่เรารู้จักหรือสนิทเหละ(เพราะเรานั่งรถรับส่งนักเรียนคันเดียวกัน)พี่ผู้หญิงคนนี้เลยทักไปถามว่าทำไมไม่ทักเราแล้วเค้าก็ตอบมาว่าเค้า"จะทักเพื่อนเราที่ไปด้วยกันแต่เห็นเรานั่งยุด้วยเลยไม่กล้าทัก"
แล้วทำไงถึงจะลืมได้อะ?.
ถือว่าแบ่งปันความรู้สึกละกันเนอะ.^^
ตอนนี้เรากับเค้าไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย.