เราถึงขั้นต้องไปพบจิตแพทย์ไหม?

เราไม่มีอารมณ์อยากจะทำอะไรเลย นอกจากนอนอย่างเดียว เรากินอาหารวันละมื้อ เรานอน6โมงเช้าตื่น6โมงเย็นทุกวัน เราไม่ไปเรียน ไปแค่วันที่มีควิซ เราไม่อยากเจอหรือคุยกับใคร อยู่กับเมทในห้องรวมเรา3คน เราก็ต่างคนต่างอยู่ ไม่คุยกันเลยด้วยซ้ำ เราใช้ชีวิตแบบนี้มา2อาทิตย์จะเข้าอาทิตย์ที่3แล้ว เราทำอะไรช้าลง ต้องนั่งคิดก่อนว่าจะทำอะไร เราตัดสินใจอะไรช้า คิดไม่ออก แล้วเมื่อวันก่อนเราก็พึ่งโดนเพื่อนในกลุ่มเเบนให้ออกจากกลุ่มเพราะเราไม่มาช่วยงานกลุ่ม เรารู้ว่าเราผิด แต่เพื่อนไม่ถามเราสักคำว่าเราหายไปไหนไม่มาเรียน เรารู้สึกเหนื่อย เบื่อ ไม่อยากเข้าสังคม อยากอยู่เฉยๆ มันมีแวบนึงคือเราคิดว่าเราไม่อยากอยู่แล้ว เราอยากตายให้มันพ้นๆ เราจะได้ไม่ต้องรู้สึกแบบนี้ แต่สุดท้ายมันก็มีแวบนึงที่เราคิดว่าที่ผ่านมาพ่อเลี้ยงเราโตมาขนาดนี้จะไม่ศูนย์เปล่าหรอ เงินหมดไปตั้งเท่าไหร่ แต่มันก็ตีกันแบบนี้ทุกวันทุกคืน เรานอนไม่หลับ คิดทุกคืนว่าเราจะทำไงต่อไป เราเคว้งมากตอนนี้ เรากลับมาฮีลตัวเองที่บ้าน แต่มันก็ดีแค่ตอนอยู่บ้าน พอเรากลับไปอยู่หอ(หอในของมหาลัย) เราก็วนลูปเดิม เราแค่คิดแต่เรายังไม่ถึงขั้นจะทำจริงๆ ช่วงนี้เราต้องอ่านหนังสือสอบเราก็จะเหมอ คิดถึงแต่ปัญหาที่เราก่อกับเพื่อนกลุ่มเดิม เเล้วเราก็อ่านไม่รู้เรื่อง จนเราต้องตั้งสติ คุมตัวเองอยู่หลายครั้ง เราต้องปรึกษาใคร เราต้องทำยังไงกับตัวเองตอนนี้ เราถึงขั้นต้องไปพบจิตแพทย์หรือยัง