จากที่เราตั้งกระทู้เก่าๆไปนะคะ จะเห็นว่าเรามีปัญหาครอบครัว เกี่ยวกับแม่เรานะคะ
ยาวสักนิดนะคะ ขอระบายและคำปรึกษานะคะ
ก็คือเราอยู่กับแม่2คนนะคะ แม่เราอยู่ตจว เราอยู่กทม แม่เราจะเป็นคนเจ้าอารมณ์มาก แบบบังคับเราทุกอย่าง เรื่องการแต่งตัว แม่บังคับให้เราตัดผม อันนี้เราเข้าใจค่ะว่าท่านเป็นห่วง เรื่องเรียน และเรื่องการคบเพื่อน แม่เราจะไม่พอใจมากถ้าเรามีเพื่อน ไม่ว่าเป็นเพื่อนผู้หญิง (เรามีแต่เพื่อนผญ ไม่ค่อยมีเพื่อนผช.เท่าไร) แม่เราจะทำปึ่งปั่งไม่พอใจ และด่าเพื่อนเรา
ที่จริงเรามีพ่อนะคะ แต่เป็นคนต่างชาติทำให้เรากับพ่อสื่อสารกันไม่ค่อยรู้เรื่องและแม่เราจะสั่งไม่ให้เราคุยกับพ่อบ่อย เขาจะโกรธมากถ้ารู้ว่าเรากับพ่อติดต่อกัน ทำให้เรากับพ่อห่างเหินกันมากๆแบบเหมือนคนไม่รู้จักกัน นานๆครั้งพ่อเราจะกลับมาเที่ยสบ้านช่วงเทศกาล แต่กลายเป็นว่าครอวครัวเราจทะเลาะกันหนักมากทุกครั้ง เพราะแม่เรา เจ้าอารมณ์ บ้างก็โยนเก้าอี้ใส่พ่อ ขว้างของใส่ มีอยู่ครั้งหนึ่งพ่อเรา ขับรถอยู่ แม่เราไปแย่งพวงมาลัยจนไปชน แต่ดีพ่อแม่เราไม่เป็นอะไร
แม่เราจะเข้ากับเพื่อนบ้านไม่ได้ค่ะ มีครั้งหนึ่งที่หมู่บ้านเรามีเทศกาลแจกอาหารเจ หรืองานทำบุญงานวัด แม่เราจะแซงคิวเสมอ เราพยายามเตือนแล้ว แม่เข้าแถวดีๆนะ แม่เราตวาดด่าเราตรงนั้นเลยเป็นแค่ลูกไม่ต้องมาสอน และเวลาแม่เราโกรธุทุกๆครั้งแม่เราจะอาละวาทเสียงังจนเพื่อนบ้านมาดู
แม่เราบังคับเราเลือกคณะ ทีแรกเราจะเลือกคณะที่เราชอบแล้ว แต่แม่เราอาละวาททุกวัน และร้องไห้หาว่าเราอกตัญญู ถึงขั้นตบเราด้วย เราไม่อยากให้แม่เรา อารมณ์ไม่ดีและไม่อยากให้มีปัญหาหนัก จึงเลือกคณะที่แม่ชอบ แต่เลือกมหาลัยไกลๆบ้าน เพื่อจะได้ไม่ทะเลาะกับที่บ้านบ่อย
ต่อมาแม่เราขอร้องให้เราไปลาออกจากมหาลัยเพราะอยู่ไกลบ้าน แม่เราไม่พอใจที่ต้องอยู่ไกลบ้าน แม่จะโทรหาเราบ่อยๆมากๆ ซึ่งก็ดีนะคะที่แม่ติดต่อมา เราพยายามชวนคุยเรื่องดีๆแล้ว แต่แม่หาเรื่องทะเลาะทุกครั้ง เช่น แม่เราจะระแวงถ้าเราติดต่อกับพ่อหรือเราคุยกับเพื่อน ถ้าเรามีเพื่อนแม้แต่ผู้หญิง แม่ก็จะด่าหาว่าเพื่อนเราไม่ดีนู้นนี่นั่น และชอบพูดบั่นทอนกำลังใจเรา เราพยามบอกแม่แล้วคุยเรื่องดีๆได้มั้ย อยากให้แม่มีความสุข แต่โดนด่ากลับมา
ตอนนี้เราก็เลยเลือกที่จะดรอปเรียน เพราะไม่อยากใ้แม่อาละวาท และเราเองก็อยากจะซิ่วไปคณะในฝันแต่แรกอยู่แล้ว อย่างที่บอกค่ะ เราโดนแม่บังคับมาเรียนคณะนี้ แม่อยากให้เรากลับไปอยู่บ้านกลับแม่ จึงรบเร้าเราทุกวันๆ และอาละวาทผ่านโทรศัพท์
เราไม่อยากกลับไปอยู่บ้านเลยค่ะ เพราะไม่ใช่ว่าหลงกทมนะคะ เราไม่อยากให้แม่เจ้าอารมณ์อีก ไม่อยากรองรับอารมณ์ของแม่ เรารักแม่นะคะ เราพยายามปรับแล้ว เราเรียนดีมาตลอด สอบในคณะที่แม่ชอบได้ เราพยายามพูดให้น้อยลงเพราะกลัวแม่อาละวาท เพราะเราอยู่บ้านแล้วอึดอัดไม่สบายใจเลยค่ะ
พยายามพูดเปิดใจกับแม่แล้วนะคะ แม่เราบอกว่าแม่คลอดเรามายังไงต้องรับอารมณ์แม่ให้ได้ เราเองพยายามปรับๆแล้ว ทั้งพบจิตแพทย์แต่ไม่ช่วยเลยค่ะ แม่เราเขาแบบไม่แก้ไข( ตามที่หมอบอกนะคะ)ตอนนี้ไม่ได้ไปพบแล้ว เพราะแม่เราไม่พอใจ แม่เราเข้าวัดปฏิบัติธรรมนะคะ แต่ไม่ได้ช่วยเรื่องอารมณ์ของแม่เลยค่ะ
ตอนนี้เราคิดว่าจะไปแอบหางานพิเศษทำค่ะ เพราะเหมือนกับที่พี่ในpantipเคยแนะนํา เราไม่อยากขอเงินแม่ใช้แล้ว ไม่อยากให้แม่เจ้าอารมณ์
เราควรกลับบ้านไปอ่ยู่กับแม่ดีมั้ยคะ ขอคำำปรึกษาด้วยค่ะ
เข้ากับแม่ไม่ค่อยได้ค่ะ ย้ายมาอยู่กทม.สักพักแล้ว ควรกลับไปอยู่กับแม่ดีมั้ยคะ
ยาวสักนิดนะคะ ขอระบายและคำปรึกษานะคะ
ก็คือเราอยู่กับแม่2คนนะคะ แม่เราอยู่ตจว เราอยู่กทม แม่เราจะเป็นคนเจ้าอารมณ์มาก แบบบังคับเราทุกอย่าง เรื่องการแต่งตัว แม่บังคับให้เราตัดผม อันนี้เราเข้าใจค่ะว่าท่านเป็นห่วง เรื่องเรียน และเรื่องการคบเพื่อน แม่เราจะไม่พอใจมากถ้าเรามีเพื่อน ไม่ว่าเป็นเพื่อนผู้หญิง (เรามีแต่เพื่อนผญ ไม่ค่อยมีเพื่อนผช.เท่าไร) แม่เราจะทำปึ่งปั่งไม่พอใจ และด่าเพื่อนเรา
ที่จริงเรามีพ่อนะคะ แต่เป็นคนต่างชาติทำให้เรากับพ่อสื่อสารกันไม่ค่อยรู้เรื่องและแม่เราจะสั่งไม่ให้เราคุยกับพ่อบ่อย เขาจะโกรธมากถ้ารู้ว่าเรากับพ่อติดต่อกัน ทำให้เรากับพ่อห่างเหินกันมากๆแบบเหมือนคนไม่รู้จักกัน นานๆครั้งพ่อเราจะกลับมาเที่ยสบ้านช่วงเทศกาล แต่กลายเป็นว่าครอวครัวเราจทะเลาะกันหนักมากทุกครั้ง เพราะแม่เรา เจ้าอารมณ์ บ้างก็โยนเก้าอี้ใส่พ่อ ขว้างของใส่ มีอยู่ครั้งหนึ่งพ่อเรา ขับรถอยู่ แม่เราไปแย่งพวงมาลัยจนไปชน แต่ดีพ่อแม่เราไม่เป็นอะไร
แม่เราจะเข้ากับเพื่อนบ้านไม่ได้ค่ะ มีครั้งหนึ่งที่หมู่บ้านเรามีเทศกาลแจกอาหารเจ หรืองานทำบุญงานวัด แม่เราจะแซงคิวเสมอ เราพยายามเตือนแล้ว แม่เข้าแถวดีๆนะ แม่เราตวาดด่าเราตรงนั้นเลยเป็นแค่ลูกไม่ต้องมาสอน และเวลาแม่เราโกรธุทุกๆครั้งแม่เราจะอาละวาทเสียงังจนเพื่อนบ้านมาดู
แม่เราบังคับเราเลือกคณะ ทีแรกเราจะเลือกคณะที่เราชอบแล้ว แต่แม่เราอาละวาททุกวัน และร้องไห้หาว่าเราอกตัญญู ถึงขั้นตบเราด้วย เราไม่อยากให้แม่เรา อารมณ์ไม่ดีและไม่อยากให้มีปัญหาหนัก จึงเลือกคณะที่แม่ชอบ แต่เลือกมหาลัยไกลๆบ้าน เพื่อจะได้ไม่ทะเลาะกับที่บ้านบ่อย
ต่อมาแม่เราขอร้องให้เราไปลาออกจากมหาลัยเพราะอยู่ไกลบ้าน แม่เราไม่พอใจที่ต้องอยู่ไกลบ้าน แม่จะโทรหาเราบ่อยๆมากๆ ซึ่งก็ดีนะคะที่แม่ติดต่อมา เราพยายามชวนคุยเรื่องดีๆแล้ว แต่แม่หาเรื่องทะเลาะทุกครั้ง เช่น แม่เราจะระแวงถ้าเราติดต่อกับพ่อหรือเราคุยกับเพื่อน ถ้าเรามีเพื่อนแม้แต่ผู้หญิง แม่ก็จะด่าหาว่าเพื่อนเราไม่ดีนู้นนี่นั่น และชอบพูดบั่นทอนกำลังใจเรา เราพยามบอกแม่แล้วคุยเรื่องดีๆได้มั้ย อยากให้แม่มีความสุข แต่โดนด่ากลับมา
ตอนนี้เราก็เลยเลือกที่จะดรอปเรียน เพราะไม่อยากใ้แม่อาละวาท และเราเองก็อยากจะซิ่วไปคณะในฝันแต่แรกอยู่แล้ว อย่างที่บอกค่ะ เราโดนแม่บังคับมาเรียนคณะนี้ แม่อยากให้เรากลับไปอยู่บ้านกลับแม่ จึงรบเร้าเราทุกวันๆ และอาละวาทผ่านโทรศัพท์
เราไม่อยากกลับไปอยู่บ้านเลยค่ะ เพราะไม่ใช่ว่าหลงกทมนะคะ เราไม่อยากให้แม่เจ้าอารมณ์อีก ไม่อยากรองรับอารมณ์ของแม่ เรารักแม่นะคะ เราพยายามปรับแล้ว เราเรียนดีมาตลอด สอบในคณะที่แม่ชอบได้ เราพยายามพูดให้น้อยลงเพราะกลัวแม่อาละวาท เพราะเราอยู่บ้านแล้วอึดอัดไม่สบายใจเลยค่ะ
พยายามพูดเปิดใจกับแม่แล้วนะคะ แม่เราบอกว่าแม่คลอดเรามายังไงต้องรับอารมณ์แม่ให้ได้ เราเองพยายามปรับๆแล้ว ทั้งพบจิตแพทย์แต่ไม่ช่วยเลยค่ะ แม่เราเขาแบบไม่แก้ไข( ตามที่หมอบอกนะคะ)ตอนนี้ไม่ได้ไปพบแล้ว เพราะแม่เราไม่พอใจ แม่เราเข้าวัดปฏิบัติธรรมนะคะ แต่ไม่ได้ช่วยเรื่องอารมณ์ของแม่เลยค่ะ
ตอนนี้เราคิดว่าจะไปแอบหางานพิเศษทำค่ะ เพราะเหมือนกับที่พี่ในpantipเคยแนะนํา เราไม่อยากขอเงินแม่ใช้แล้ว ไม่อยากให้แม่เจ้าอารมณ์
เราควรกลับบ้านไปอ่ยู่กับแม่ดีมั้ยคะ ขอคำำปรึกษาด้วยค่ะ