เมื่อเรามีสติหรือสมาธิที่สร้างขึ้นแล้วเราจะคงสิ่งนี้ไว้อย่างไรในสถานการณ์ปัจจุบัน

รักษาไว้ให้เป็นสาย ไม่ขาดตอนในขณะใช้ชีวิตประจำวันทำได้ยากสักหน่อย แต่รู้สึกมั้ย สักแป็บจะมีสติตัวรู้ ไปตามตัวเรากลับ ให้กลับเข้ามาตั้งอยู่ที่กายและใจของตนเอง  คือเกิดเป็นความระลึกรู้ว่า ตนกำลังเพลินอยู่กับเพลง กำลังจะโกรธ กำลังอิจฉา กำลังพูดเพ้อเจ้อ กำลังมอง กำลังได้กลิ่น ฯลฯ

เมื่อรู้ก็กลับเข้ามา ออกไปอีกเราไม่รู้ทัน แต่สติรู้ และตามไปทัน ก็ไปดึงกลับเข้ามาอีก นี่คืออัตโนมัติ ของคนฝึก ฝึกมากอัตโนมัติก็เร็วตามความเพียร อัตโนมัติแบบนี้มีประโยชน์มาก สิ่งหนึ่งคือแยกดีชั่วในใจเราได้ ชั่วเกิดรู้ เห็นว่ามิใช้ตัวตนเรา  ดีเกิดรู้ เห็นว่ามิใช้ตัวตนเรา แยกดีชั่วในตัวขาดไม่ปะปนกัน  จะดำเนินชีวิตแบบใช้สติมากกว่าใช้อารมณ์ เรียกได้ว่ามีปัญญาในการดำเนินชีวิตมากขึ้น รักษาไว้ได้ก็ด้วย ความเพียรของตัวเราเอง