เรามีปัญหานึงที่ทำให้เราเครียดมากๆ เเละมันบั่นทอนจิตใจเราทุกวัน
พ่อเราอายุ56 เเละก็เริ่มเข้าสู่วัยทอง อารมณ์แปรปรวนสุดๆ
คือพ่อเราเป็นคนที่เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ เผด็จการ ไม่ฟังความคิดของคนในครอบครัวเลย ขี้โมโห
บางทีแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ ก็ด่า  เช่น เรานั่งทำการบ้านอยู่ เอาดินสอวางไว้บนโต๊ะ แล้วมันกลิ้งตกลงมาเอง พ่อด่าเราแรงมาก  
เราก็งง ว่าเเค่ดินสอตก ทำไมต้องด่าอะไรขนาดนั้น เเต่ก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรไป
บางทีเราดูคลิปตลกๆ แล้วขำ เราก็โดนด่า //อันนี้เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าด่าทำไม

และช่วง6เดือนมานี้ พ่อเรามีอารมณ์แปรปรวนมากๆ จากที่โมโหร้ายอยู่เเล้ว ตอนนี้เลเวลความเกรี้ยวกราดก็พุ่งทะลุเพดาน
ด่ากราดทุกคนที่เข้าใกล้ ทำตัวไร้มารยาท อะไรที่พ่อเคยสอนเราว่าอย่าทำ พ่อเราทำเองหมดทุกอย่าง  
เอาแต่ใจ งี่เง่า โมโหร้าย มีอยู่วันนึงแม่เข้าห้องน้ำแล้วลืมปิดน้ำ พ่อโกรธจนตัวสั่นแล้วเดินมาชี้หน้าด่าแม่
แบบแรงมากกกกกกกก! ทั้งๆที่ก็แค่ลืมปิดน้ำ  เหมือนเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้

ในทุกๆวัน เรากับแม่แล้วก็น้องชาย จะนั่งดูหนังด้วยกันตอนเย็น แต่ถ้าได้ยินเสียงรถพ่อกลับบ้าน ทุกคนต้องรีบแยกย้ายเข้าไปนอน
ถ้าไม่อย่างนั้นจะโดนพ่อด่าอย่างไร้เหตุผล เช่น ทำไมไม่เปิดไฟหน้าบ้าน ทำไมกับข้าวไม่อร่อย ทำไมน้ำในตู้เย็นไม่เย็น
ตอนนี้ไม่มีใครอยากอยู่กับพ่อแล้ว เพราะพ่อจะด่ากราดทุกคนที่เข้าใกล้ แล้วสิ่งที่พ่อมันทำร้ายจิตใจของคนในครอบครัวมากๆ

ตา ยาย พ่อ แม่ ลุง ป้า ญาติๆของเราที่เขาก็วัยทองเหมือนกัน ก็ไม่เห็นจะมีใครเป็นเเบบนี้
เราก็ถามกับลุงที่สนิทกัน ว่ามีอาการของคนวัยทองบ้างไหม เขาก็บอกว่าก็มีนะ หงุดหงิดง่าย เเต่เขาก็ควบคุมมันได้
ไม่ได้ถึงขั้นที่ว่า โมโหขึ้นมาเเล้วจะควบคุมสติตัวเองไม่ได้เลย  ส่วนป้าอีกคนที่ใจดีมากๆ มีแต่ลุกหลานมาหาเต็มไปหมด
เราก็ถามป้าว่ามีอาการวัยทองบ้างไหม ป้าก็ตอบว่ามีอาการเหมือนกัน เเต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาในการดำเนินชีวิต

สรุปเเล้ว อาการวัยทองนี่เเล้วสามารถควบคุมตัวเองได้ไหม?  หรือเเล้วเเต่บุคคล?
หรือ สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด คือสิ่งที่พ่อเราเลือกที่จะทำมัน ทั้งๆที่ก็มีสติรู้ตัว ไม่ได้เกี่ยวกับอาการวัยทองเเต่อย่างใด?

เราควรทำยังไงดี?