เลือกตั้งนี้ขอเลือก" พรรคเพื่อเธอ "

ออกตัวก่อนว่าผมคามิแจน พอเธอทิ้งผมไปใจก็แตกสลาย ความรู้สึกตอนนั้นมันเฟ้งฟ้างพยามยามจะหาคนใหม่มาดามใจ ก็ลืมเช่ไม่ได้สักที จนเธอคนนี้เดินเข้ามาและบอกกับผมว่า "เดินด้วยกันมั้ย" พอผมเงยหน้าที่เปื้อนน้ำตาเพื่อมองเสียงที่อยู่ตรงหน้า เธอกลับยื่นมือมาให้ผมแล้วพูดว่า "ไปจากที่นี่กันเถอะ"

ผมเหมือนตกอยู่ในภวังค์กลางทุ่งลาเวนเดอร์ เธอช่างมีแรงดึงดูดเหลือเกิน ผมห้ามสายตาตัวเองไม่ให้หยุดมองหน้าเธอได้ โดยเฉพาะฟันที่เข้ากับรูปหน้าของเธอ (เธอบอกแบบนั้น)
ผมตัดสินใจเอื้อมไปจับมือเธอ และบอกว่า"อย่าทิ้งเราไปไหนนะ" เธอยิ้มเห็นเพียงฟันหน้าแบบเขิลอาย แต่ไม่กล่าวอะไรอีกเพียงแต่กุมมือผมแน่นขึ้นกว่าเดิม

มันเป็นภาษากายที่ทำให้ผมมั่นใจ มากกว่าคำพูดซะอีก ว่าต่อไปนี้ผมจะมีเธอเพียงคนเดียว และคนสุดท้าย ตลอดไป....

.
.
.

บายยยยยยย...เช่