คือเมื่อก่อนเราก็มีคนคุยเป็นผู้ชายเยอะนะ เเต่ช่วงหลังๆมาตอนขึ้นม.ปลาย ก็ไม่รู้สึกชอบใครนะ เเต่มันมีวันนึงเราได้เจอน้องคนนึงย้ายเข้ามาใหม่
เเรกๆเราก็ไม่ได้สนใจนะ เอาเป็นว่าเราเป็นพวกโรคส่วนตัวสูงมาก ไม่ค่อยคุยกับคนไม่สนิทนะ เเต่พอวันนึงเราได้เจอน้องเรารู้สึกว่าน้องเป็นคนมีเสน่ห์มากกก
วันนั้นเราจำได้เลยว่าเราหันไปเห็นน้องยิ้มมันเป็นอะไรที่ทำให้เราจำน้องได้เเม่นมาก จากปกติเราเเทบจะไม่ได้เจอ เเละสังเกตน้องเลย เเต่ตอนนี้ทุกอย่างมันกับกันหมดเลย กลายเป็นว่าเราจะคอยเเอบมองเเอบส่องน้องตลอดเลย
จนบางครั้งน้องก็หันมาเจอเราเเล้วก็มองเรานะ เเต่เราก็ตีเนียนมองผ่านๆไปหายครั้งมาก เราเเอบมองน้องอยู่นานมากจนปิดเทอม
เราก็มานั่งทบทวนกันตัวเองนะว่าเราชอบน้องเค้าจริงหรอ หรือบางทีมันอาจจะเป็นเเค่ปลื้มหรือป่าว
เราเลยตั้งใจไว้ว่าปิดเทอมจะลืมจะไม่ยุ่งไม่รู้สึกอะไรกับน้องเลยเราทำมาเป็นเดือนเลยจนเรามั่นใจเเล้ว ว่าเราคงไม่ชอบน้องจริงๆ เเต่วันนั้นเราไปตลาดเราเจอน้อง ทุกอย่างที่ทำไว้มันกลับมาหมดเลยความรู้สึกดีๆที่ได้เเอบมองน้อง
ตอนเราเจอเราก็พยายามทำเนียนๆนะไม่ให้น้องสงสัยในตัวเรา เเต่เหมือนเปิดเทอมนี้เราจะมองน้องเยอะไปรึป่าวไม่รู้จนบางทีเราก็รู้สึกนะว่าน้องก็มองเราเเต่เราก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองมากหรอก
พอนานวันเราเริ่มรู้สึกมากขึ้นๆ เราเป็นคนที่ไม่กล้าที่จะเข้าหาใครก่อน เลยได้เเค่เเอบมองน้องเค้า ถ้าจำไม่ผิดก็ราวๆ3เดือนได้มั้ง ที่เราเเอบมองน้องตลอด จนช่วงปัจจุบันนี้เรารู้สึกว่าไม่ว่าเราจะเดินไปตรงไหนเราจะเจอน้องตลอดเลย บ้างครั้งเราก็ตกใจนะอยู่ๆน้องก็มาอยู่ข้างหลังเรานี่เกรงทำอะไรไม่ถูกเลย เเถมบางครั้งที่เราหันไปคุยกับเพื่อนเเล้วเห็นน้องยิ้มมาทางเรา เราเเอบใจเต้นเเรงมากนะเเต่ต้องเก็บอาการ ไม่ให้คนอื่นรู้ทั้งเพื่อนเเล้วก็น้องด้วย
ด้วยเหตุผลหลายๆอย่างนะที่เราไม่กล้าบอกใครไม่กล้าปรึกษาเพื่อนว่าเรารู้สึกยังไงกับน้อง.....ด้วยเหตุผลพวกนี่
... อยากให้ช่วยตอบหน่อยว่าเราชอบผู้หญิงจริงๆใช่มั้ย
...เเล้วเราควรทำยังไงดีถ้าเราชอบน้องเค้าจริงๆ
ช่วยตอบหน่อยนะคะ มันจะยาวๆหน่อยนะ
ช่วยตอบหน่อย!เราชอบ"ผญ"จริงหรอ?
เเรกๆเราก็ไม่ได้สนใจนะ เอาเป็นว่าเราเป็นพวกโรคส่วนตัวสูงมาก ไม่ค่อยคุยกับคนไม่สนิทนะ เเต่พอวันนึงเราได้เจอน้องเรารู้สึกว่าน้องเป็นคนมีเสน่ห์มากกก
วันนั้นเราจำได้เลยว่าเราหันไปเห็นน้องยิ้มมันเป็นอะไรที่ทำให้เราจำน้องได้เเม่นมาก จากปกติเราเเทบจะไม่ได้เจอ เเละสังเกตน้องเลย เเต่ตอนนี้ทุกอย่างมันกับกันหมดเลย กลายเป็นว่าเราจะคอยเเอบมองเเอบส่องน้องตลอดเลย
จนบางครั้งน้องก็หันมาเจอเราเเล้วก็มองเรานะ เเต่เราก็ตีเนียนมองผ่านๆไปหายครั้งมาก เราเเอบมองน้องอยู่นานมากจนปิดเทอม
เราก็มานั่งทบทวนกันตัวเองนะว่าเราชอบน้องเค้าจริงหรอ หรือบางทีมันอาจจะเป็นเเค่ปลื้มหรือป่าว
เราเลยตั้งใจไว้ว่าปิดเทอมจะลืมจะไม่ยุ่งไม่รู้สึกอะไรกับน้องเลยเราทำมาเป็นเดือนเลยจนเรามั่นใจเเล้ว ว่าเราคงไม่ชอบน้องจริงๆ เเต่วันนั้นเราไปตลาดเราเจอน้อง ทุกอย่างที่ทำไว้มันกลับมาหมดเลยความรู้สึกดีๆที่ได้เเอบมองน้อง
ตอนเราเจอเราก็พยายามทำเนียนๆนะไม่ให้น้องสงสัยในตัวเรา เเต่เหมือนเปิดเทอมนี้เราจะมองน้องเยอะไปรึป่าวไม่รู้จนบางทีเราก็รู้สึกนะว่าน้องก็มองเราเเต่เราก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองมากหรอก
พอนานวันเราเริ่มรู้สึกมากขึ้นๆ เราเป็นคนที่ไม่กล้าที่จะเข้าหาใครก่อน เลยได้เเค่เเอบมองน้องเค้า ถ้าจำไม่ผิดก็ราวๆ3เดือนได้มั้ง ที่เราเเอบมองน้องตลอด จนช่วงปัจจุบันนี้เรารู้สึกว่าไม่ว่าเราจะเดินไปตรงไหนเราจะเจอน้องตลอดเลย บ้างครั้งเราก็ตกใจนะอยู่ๆน้องก็มาอยู่ข้างหลังเรานี่เกรงทำอะไรไม่ถูกเลย เเถมบางครั้งที่เราหันไปคุยกับเพื่อนเเล้วเห็นน้องยิ้มมาทางเรา เราเเอบใจเต้นเเรงมากนะเเต่ต้องเก็บอาการ ไม่ให้คนอื่นรู้ทั้งเพื่อนเเล้วก็น้องด้วย
ด้วยเหตุผลหลายๆอย่างนะที่เราไม่กล้าบอกใครไม่กล้าปรึกษาเพื่อนว่าเรารู้สึกยังไงกับน้อง.....ด้วยเหตุผลพวกนี่
... อยากให้ช่วยตอบหน่อยว่าเราชอบผู้หญิงจริงๆใช่มั้ย
...เเล้วเราควรทำยังไงดีถ้าเราชอบน้องเค้าจริงๆ
ช่วยตอบหน่อยนะคะ มันจะยาวๆหน่อยนะ