คือรู้สึกเเปลกๆๆกับเพื่อนสนิทของตัวเองตามหัวข้อเลย คืออยากรู้ที่ตัวเองเป็นอยู่ใช่ความอิจฉาหรือเปล่า
คือเรารู้สึกเเบบ ทำไมเพื่อนคนนี้ของเรา ดูเว่อๆๆไปหน่อย เเบบเเค่นางไม่ได้เกรด 4 นางก็เล่นใหญ่มาก (ในสายตาเรานะ) ในความคิดของเราก็เเบบทำไมต้องจริงจังขนาดนี้เเค่เกรด 4 ตอนเวลาทำงานก็เห็นนางจริงจังมาก (เราอาจเป็นคนไม่จริงจังหรือเปล่า) บ่นมากก ทุกอย่างต้องเเปะ คือที่สังเกตนางขี้บ่นมากกอ่ะ เรายอมรับนะว่าเราขี้บ่น เเต่จะมากขนาดนั้นหรือเปล่า ขี้โว้ยวายมากเเบบ อะไรไม่ถูกใจก็จะโว้ยวาย บ่น ที่นี้เรามีเรื่องมาเล่าก็จะคิดบวกเว่อเกินไปอะ นี่เราขี้อิจฉาเปล่าวะ555 เขียนไปเหมือนโคตรขี้อิจฉา ในหัวตอนนี้คิดดีไม่ได้เลย เราเเบบเม้าๆตามภาษาเพื่อน นางก้จะขัด เเบบรุ่นพี่คนนั้นดูเเรงนะ นางก็จะบอกไม่นะ น่ารักมากนางเคยคุยด้วย (ในหัวเรา what เเต่เมื่อกี้นางพึ่งจิกตาใส่เรานะ เเบบก็พยายามคิดตามนางอะ) เเบบทุกอย่าเเปะเว่อไปหมด สำหรับเราก็เด็กป้ะ คิดไรมาก ขำๆๆไหมวัยรุ่น เเบบลืมทำการบ้านก็นั่งลอกกัน ปั่นงานที่ตี1 ตี2 เเบบเราค่อยข้างหน้านิ่งนะ ส่วนมากมีคนไม่ชอบเยอะ 5555 เราชอบเพ้อลงเฟสบุ๊คงี้บ่อย ชอบเพ้อฝันหน่อยๆๆ เเต่นางก็จะว่าเราทำไม่ได้ ไม่เก่ง คือเราเริ่มทำตัววไม่ถูกอ่ะ เเบบเข้าใจนางเก่งเเต่ไม่จำเป็นจ้องมั่นหน้าขนาดนี้นะ เเบบเราทำไม่ถูกก็บอกดีๆ เเต่อันนี้ว่าเเบบมันผิดเเบบเถียงเเบบจริงจังอะ จริงจังจนเราไม่กล้าพูดต่ออะ เราเลยเงียบปล่อยให้เพื่อนเคลีย เเต่อย่าถามเลยว่าถ้านางทำถูกจะเป็นไง หัวเราะไม่หยุดเลยจ้า เราเเบบงงในใจ เเค่นี้ต้องจริงจังขนาดนั้น เราไม่ไปรร ก็ว่าเเบบไม่ผ่าน ไร้งี้นะ งงจ้า ทำไมไม่ช่วยลา ก็อยู่เฉยๆก็ได้ ชอบดูถูกความคิดเรานะ เราก็คิดเเละบอกตัวเองตลอดว่าเราไม่เก่งปล่อยคนเก่งทำไป ไม่เถียงอะ เราก็นั่งเก็บสิ่งที่ตกค้าง เราบางทีน้อยใจนะ ว่าทำไมต้องมาว่าเราด้วยอะ เเบบอะไร เราจำได้คือนางไม่มองเราว่าทำอะไรอยู่ อยู่ๆก็ต่อว่าเราอย่างเดียว เราเเบบมาร้องไห้ให้เเม่ฟังอะ ตลกดี เราเริ่มมารู้สึกเเปลกๆกับเพื่อนคนนี้อ่ะ เเบบเริ่มปลีกตัว ทุกทีลงปกินข้าวด้วยกัน เราเหมือนไม่อยากไปอะ เลยลงไปทีหลัง เรารู้สึกเราก็มองข้อดีของเขาเเต่ทำไม (เหมือนนางร้ายในร่างของนางเอกหริอเปล่านะตัวเรา) หรือที่ทำอยู่เเค่หลอกตัวเองว่าเป็นคนดีที่จริงไม่ใช่เเค่คนอิจฉาคนหนึ่ง หลังๆเราเริ่มรู้สึกหาข้อดีไม่เจออะ เเบบยิ้มให้เเบบไม่เต็มใจหรือเเสเเสร้งเอา มีเรื่องอะไรก็คุยกับเพื่อนอีกคน ทั้งๆที่มีกลุ่มยัย รู้สึกอึดอัดอะ555 เเบบตอนเวลานางพูดในหัวเราก็จะคิดเเย้งทันที
ข้อดีนางก้มีนะ ให้ลอกการบ้านเพราะนางเก่ง วิชาที่ลอกก็ คนิต ส่วนมากนะ เเต่ช่วงหลังๆเราก็พยายามทำเอง ไม่อยาดรบกวน เเต่เราไปเจอในกระทู้หนึ่งเขาบอกคนขี้อิจฉามักจะทำอะไรเพื่อเเข่งกับคนที่อิจฉา 5555เราคงเป็นงั้น นางตามงานเเต่ได้งานก็ต้องได้รับคำเทศก่อนนะ เรารุ้สึกทำไมต้องบ่น555 ข้อดีที่คิดได้ก็เเค่เนี้ย บางอย่างนางก็ทำให้คนอื่นนะ เเต่เราพยายามเลี่ยงอะ กลัวติดหนี้บุนคุณ ทำเองดีกว่าหรือเดือดร้อนเพื่อนอีกคน มีปันหาไรก็คุยกับอีกคนนะ เพราะอะไร ไม่อยากรู้สึกตัวเองไร้คุณค่าอะ เพื่อนอีกคนมันค่อยข้างนิสัยเหมือนกันเเบบขก เเต่มันก็จิงจังการเรียนนะ เเต่ไม่ขี้บ่นอ่ะ เลยคุยสนุก มันไม่
ไม่พูดซ้ำซาก คือจบนางก็จบ ไม่พูดต่อ
คือเเนะนำหน่อยว่าควรทำไง หรือถ้าเราขี้อิจฉาก็บอกทางเเก้ไขให้หน่อย ไม่อยากเป็นคนขี้อิจฉา555 มันบาป
รู้สึกเเปลกๆๆกับเพื่อนสนิท
คือเรารู้สึกเเบบ ทำไมเพื่อนคนนี้ของเรา ดูเว่อๆๆไปหน่อย เเบบเเค่นางไม่ได้เกรด 4 นางก็เล่นใหญ่มาก (ในสายตาเรานะ) ในความคิดของเราก็เเบบทำไมต้องจริงจังขนาดนี้เเค่เกรด 4 ตอนเวลาทำงานก็เห็นนางจริงจังมาก (เราอาจเป็นคนไม่จริงจังหรือเปล่า) บ่นมากก ทุกอย่างต้องเเปะ คือที่สังเกตนางขี้บ่นมากกอ่ะ เรายอมรับนะว่าเราขี้บ่น เเต่จะมากขนาดนั้นหรือเปล่า ขี้โว้ยวายมากเเบบ อะไรไม่ถูกใจก็จะโว้ยวาย บ่น ที่นี้เรามีเรื่องมาเล่าก็จะคิดบวกเว่อเกินไปอะ นี่เราขี้อิจฉาเปล่าวะ555 เขียนไปเหมือนโคตรขี้อิจฉา ในหัวตอนนี้คิดดีไม่ได้เลย เราเเบบเม้าๆตามภาษาเพื่อน นางก้จะขัด เเบบรุ่นพี่คนนั้นดูเเรงนะ นางก็จะบอกไม่นะ น่ารักมากนางเคยคุยด้วย (ในหัวเรา what เเต่เมื่อกี้นางพึ่งจิกตาใส่เรานะ เเบบก็พยายามคิดตามนางอะ) เเบบทุกอย่าเเปะเว่อไปหมด สำหรับเราก็เด็กป้ะ คิดไรมาก ขำๆๆไหมวัยรุ่น เเบบลืมทำการบ้านก็นั่งลอกกัน ปั่นงานที่ตี1 ตี2 เเบบเราค่อยข้างหน้านิ่งนะ ส่วนมากมีคนไม่ชอบเยอะ 5555 เราชอบเพ้อลงเฟสบุ๊คงี้บ่อย ชอบเพ้อฝันหน่อยๆๆ เเต่นางก็จะว่าเราทำไม่ได้ ไม่เก่ง คือเราเริ่มทำตัววไม่ถูกอ่ะ เเบบเข้าใจนางเก่งเเต่ไม่จำเป็นจ้องมั่นหน้าขนาดนี้นะ เเบบเราทำไม่ถูกก็บอกดีๆ เเต่อันนี้ว่าเเบบมันผิดเเบบเถียงเเบบจริงจังอะ จริงจังจนเราไม่กล้าพูดต่ออะ เราเลยเงียบปล่อยให้เพื่อนเคลีย เเต่อย่าถามเลยว่าถ้านางทำถูกจะเป็นไง หัวเราะไม่หยุดเลยจ้า เราเเบบงงในใจ เเค่นี้ต้องจริงจังขนาดนั้น เราไม่ไปรร ก็ว่าเเบบไม่ผ่าน ไร้งี้นะ งงจ้า ทำไมไม่ช่วยลา ก็อยู่เฉยๆก็ได้ ชอบดูถูกความคิดเรานะ เราก็คิดเเละบอกตัวเองตลอดว่าเราไม่เก่งปล่อยคนเก่งทำไป ไม่เถียงอะ เราก็นั่งเก็บสิ่งที่ตกค้าง เราบางทีน้อยใจนะ ว่าทำไมต้องมาว่าเราด้วยอะ เเบบอะไร เราจำได้คือนางไม่มองเราว่าทำอะไรอยู่ อยู่ๆก็ต่อว่าเราอย่างเดียว เราเเบบมาร้องไห้ให้เเม่ฟังอะ ตลกดี เราเริ่มมารู้สึกเเปลกๆกับเพื่อนคนนี้อ่ะ เเบบเริ่มปลีกตัว ทุกทีลงปกินข้าวด้วยกัน เราเหมือนไม่อยากไปอะ เลยลงไปทีหลัง เรารู้สึกเราก็มองข้อดีของเขาเเต่ทำไม (เหมือนนางร้ายในร่างของนางเอกหริอเปล่านะตัวเรา) หรือที่ทำอยู่เเค่หลอกตัวเองว่าเป็นคนดีที่จริงไม่ใช่เเค่คนอิจฉาคนหนึ่ง หลังๆเราเริ่มรู้สึกหาข้อดีไม่เจออะ เเบบยิ้มให้เเบบไม่เต็มใจหรือเเสเเสร้งเอา มีเรื่องอะไรก็คุยกับเพื่อนอีกคน ทั้งๆที่มีกลุ่มยัย รู้สึกอึดอัดอะ555 เเบบตอนเวลานางพูดในหัวเราก็จะคิดเเย้งทันที
ข้อดีนางก้มีนะ ให้ลอกการบ้านเพราะนางเก่ง วิชาที่ลอกก็ คนิต ส่วนมากนะ เเต่ช่วงหลังๆเราก็พยายามทำเอง ไม่อยาดรบกวน เเต่เราไปเจอในกระทู้หนึ่งเขาบอกคนขี้อิจฉามักจะทำอะไรเพื่อเเข่งกับคนที่อิจฉา 5555เราคงเป็นงั้น นางตามงานเเต่ได้งานก็ต้องได้รับคำเทศก่อนนะ เรารุ้สึกทำไมต้องบ่น555 ข้อดีที่คิดได้ก็เเค่เนี้ย บางอย่างนางก็ทำให้คนอื่นนะ เเต่เราพยายามเลี่ยงอะ กลัวติดหนี้บุนคุณ ทำเองดีกว่าหรือเดือดร้อนเพื่อนอีกคน มีปันหาไรก็คุยกับอีกคนนะ เพราะอะไร ไม่อยากรู้สึกตัวเองไร้คุณค่าอะ เพื่อนอีกคนมันค่อยข้างนิสัยเหมือนกันเเบบขก เเต่มันก็จิงจังการเรียนนะ เเต่ไม่ขี้บ่นอ่ะ เลยคุยสนุก มันไม่
ไม่พูดซ้ำซาก คือจบนางก็จบ ไม่พูดต่อ
คือเเนะนำหน่อยว่าควรทำไง หรือถ้าเราขี้อิจฉาก็บอกทางเเก้ไขให้หน่อย ไม่อยากเป็นคนขี้อิจฉา555 มันบาป