สังคมการใช้จ่ายในชีวิต และ การวางแผนทางการเงิน ในยุคนี้มันควรเป็นอย่างไร ในมุมมองของ บุคคลทั่วไป และ มนุษย์เงินเดือน

กินหรู อยู่แพง นิยามยอดนิยมในหมู่พนักงานoffice กับสังคมการใช้จ่ายในชีวิต และ การวางแผนทางการเงิน ในยุคนี้มันควรเป็นอย่างไร ในมุมมองของ บุคคลทั่วไป และ มนุษย์เงินเดือน ของแต่ละคน

มาแชร์เรื่องเล่าและแบ่งปันข้อคิดร่วมกันได้
นะครับ

คนรอบตัวที่ทำงานของผมจะแบ่งเป็น3กลุ่ม

กลุ่ม คนรุ่นใหม่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้80%พักคอนโดหรู ขับรถหรูมาทำงาน พักกลางวันโทรสังอาหารในห้างมาส่ง พักเบรคต้อง กาแฟ-ติดแบรน เรื่องหลักของกลุ่มนี้คือ พูดคุยเรื่องการเที่ยวต่างประเทศ ของแบรนเนม สิ่งของที่ใช้ บางคนต้นทุนทางบ้านอยู่ในระดับดี แต่บางคนต้นทุนทางบ้านก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่ เรื่องอนาคตของกลุ่มนี้ก็มีความต้องการเหมือนคนปกติ แต่ยังไม่เริ่มทำ

กลุ่ม คนพื้นที่และอยู่ตัว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ กลุ่มนี้จะถือปิ่นโต/ข้าวกล่อง มาทำงาน ก็จะอยู่รวมกันเป็นกลุ่มที่10%
โดยกลุ่ม10%นี้จะใช้บริการรถรับส่งพนักงานของทางบริษัท เป็นคนในพื้นที่ และ ไม่เปิดตัวในที่ทำงานเลยนะครับว่าเป็นคนร่ำรวย  พักเบรค กาแฟฟรี ที่ทำงานมีแจก เวลาว่างก็เห็นนั่งคุยกันเรื่องงาน และ เรื่องหลักของกลุ่ม10%คือ บ่นถึงลูกหนี้ กลุ่ม80% ไม่จ่ายต้น ไม่จ่ายดอก เบี้ยวหนี้จ่ายช้า และ ขอกู้เพิ่ม

กลุ่ม ปกติชีวิตทั่วไป
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อีก10% กลุ่มนี้ มีภาระ ผ่อนบ้าน ผ่อนรถ มีครอบครัว มีค่าใช้จ่ายเรื่องลูกๆ การเป็นอยู่ก็ปกติ และ ดูเหมือนจะมีการวางแผนการเงินเป็นอย่างดี และ มักจะถูกกลุ่ม80% แอนตี้อยู่เสมอเพราะขอยืมเงินและถูกตอบว่า "ไม่มี" ซึ่งผมก็มองว่าเรื่องจริงนะครับ เขามีแค่ใช้ของเขา เขาคงไม่มีเผื่อให้ใคร ยืม แน่นอน เรื่องหลักของกลุ่มนี่คุยกันคือ การแก้ปัญหาการเงินและวางแผนการเงิน รวมถึงพูดคุยข้อมูลพวกเงินลงทุนและดอกเบี้ยเงินฝาก

สังคมที่ทำงานทุกวันนี้ จะะมีใครบ้างที่ใช้จ่าย ให้อยู่ในต้นทุนของตนเอง

เกี่ยวกับ จขกท และเหตุผลที่เกิดคำถาม
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ส่วนตัวผมการใช้จ่ายอยู่ในขั้นประยัด  ซึ่งในอดีดผมไม่ได้มีปัญหาอะไรด้านการเงินแต่ผมรู้สึกดีมากขึ้นเมื่อผมเริ่มประยัด เคยมีเดินผิดบ้างในเรื่องกู้เงิน กว่าจะผ่านมาได้ก็ต้องอยู่กับคำว่าประยัดมาโดยตลอด ซึ่งมันทำให้ค่าใช้จ่ายของผมคงที่และมีลดลงบ้าง ผมติดนิสัยนี้จากช่วงที่เริ่มเข้าวัยทำงานและตัดสินใจชื้อรถสักคันและแน่นอนผมต้องผ่อนส่งค่างวดและ ถ้าไม่ประยัดคงไปไม่รอด ส่วนเรื่องการออมผมถอยมาตั่งหลักใว้ที่ฝากประจำระยะยาว และ ในส่วนเงินเก็บ ผมเก็บเป็นทรัพย์สิน แทนการเก็บสะสมเงินเพราะมีปัญหาหลายครั้งกับการถูกยืมเงินจากบรรดาญาติพี่น้อง แต่เป้าหมายของชีวิตก็ยังเติบโตได้ช้ามากถึงแม้ในด้านความมั่นคงจะมีอยู่บ้างแต่มันก็ครอบคลุมแค่
ชีวิตตัวเอง คงไม่ไหวถึงขั้นการสร้างครอบครัว ผมจึงเกิดคำถามและความอยากรู้ว่าคนอื่นๆเขาเดินไปข้างหน้ากันอย่างไรบ้าง

คุณมีเรื่องเล่าแบบไหนกันบ้างมีข้อคิดแบบไหนกันบ้าง เอามาพูดคุยแบ่งปันกันได้ เพื่อเป็นแนวทางแก่น้องๆและเด็กรุ่นใหม่ๆในสังคมวัยทำงานและการก้าวไปข้างหน้าที่มั่นคงและผิดพลาดน้อยลง ขอบคุณครับ

อธิบายเพิ่มเติมเพื่อไม่ให้เป็นการเข้าใจผิด
ควรอ่านก่อนเริ่มลงไปอ่าน คห อื่นๆครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ผมยิบยกมาจากการตอบกลับ คห ที่26 เพราะอาจมีคนเข้าใจเนื้อหาผิดเพิ่มขึ้น ผมไม่ได้ อิจฉา หรือ วิจารณ์ ให้เกิดความเสียหาย เพราะผมก็เคยทำ เคยเป็น แต่ ณ วันหนึ่งชีวิตเด็กคนหนึ่งก็ใช้ชีวิตเกินตัว โดยไม่รู้ตัว ในย่อหน้าเปิดกระทู้ ผมเริ่มเป็นจากย่อหน้าที่1 ลงมาเป็นลูกหนี้ ย่อหน้าที่2 รวมถึงช่วงหนึ่งของชีวิต ก็เคยพยามทำแบบย่อหน้าที่3 แต่ชีวิตมันจะตก มันก็ตกลงแบบไม่เหลืออะไร นะพี่ แทบจะไม่เหลืออะไร กลายเป็นภาระสังคมผมก็เป็นมาแล้ว พี่น้อง ครอบครัว ก็ต้องมาฉุดมาดึง มาช่วยเหลือ พอมาทุกวันนี้ชีวืตดีขึ้นบ้างกลับมามีงานทำ โตขึ้นบ้างมีความคิดบ้าง แต่ผมก็ยังเห็นสภาพสังคมเดิมๆที่ผมเคยเป็นมา มันก็ยังคงอยู่ ผมจึงเปิดเป็นกระทู้นี้ขึ้นมาครับ โดยยิบเอา 3 ประเภทหลักในสังคมรอบตัวในที่ทำงาน เล่าเป็นตัวอย่างโดยย่อ เพื่อให้ พี่ๆที่เข้ามาอ่าน แปลเป็น เนื้อหา มุมมอง แนวคิดในแบบที่เขาเจอ เขาเป็น แล้วโพสตอบกลับมา ได้อ่านทั้งผม ทั้งคนอื่นๆ มันเป็นได้ทั้งแนวทาง เรื่องเตือนสติ แชร์ ประสบการณ์ชีวิต จะตอบทั้งหมด หรือ ตอบแค่แนวทางที่อยากตอบก็ได้ครับ

ถ้าเนื้อหาทำให้เข้าใจผิดผมต้องขอโทษด้วยครับ
แต่ผมก็ตั่งใจใว้แล้วว่า ผมใช้เนื้อหากระทู้ที่จะถาม ใช้เรื่องจริงน่าจะดีที่สุดแล้วครับ. ขอบคุณครับ