บางคนอาจบอกว่าเค้าไม่ได้มีผญ.อื่น และไปบวชควรดีใจและอนุโมทนาด้วย
เราไม่ได้เสียใจที่เค้าไปบวช แต่ทำใจไม่ได้กับการไม่มีเค้า
แฟนเราดีกับเราเสมอมาตลอด 9 ปี มันจึงตัดใจยากมากๆ ไม่เคยมีเรื่องผญ. ไม่กินเหล้า สูบบุหรี่
เป้นคนออกแนวธรรมมะธรรมโม แต่หลังๆมากลับหนักขึ้น เช่นกาแฟที่เคยติดมากก็เลิกจนได้ กินข้าววองมื้อ เราคิดว่าเค้าจะเตรียมบวช
ทดแทนคุณพ่อแม่ เพราะมีการไปดูฤกษ์มาแล้ว จะแต่งกันอีกไม่นาน ที่ไหนได้ เค้าตั้งใจบวชไม่สึก
ก่อนไปมีการชวนเราไปบวชด้วยหลายครั้ง และพูดอะไรก็เป็นธรรมมะไปหมด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องปล่อยวาง เรื่องดูจิต เรื่องไตรลักษณ์
เค้าบอกว่าพระพุทธเจ้ามีสามห่วง เค้ามีห่วงเราแค่ห่วงเดียว และทางนี้ต้องเดินเพียงลำพัง เค้าจึงต้องตัดห่วงเราทิ้ง และสัญญาว่าถ้าสำเร็จเมื่อไหร่ จะมาเพทศน์และพาเราไปด้วย คือเราช็อคมาก เราไม่รู้แผนในใจเค้า เค้าตั้งใจจะไปปีหน้า หลังจากสอบแข่งขันผ่านเพื่อให้พ่อแม่ภูมิใจ (ขอไม่เอ่ยว่าสอบอะไรนะคะ) แต่พอแม่เรารู้ ก็โกรธมากว่าทำไมเค้าทำกับเราแบบนี้ วันนั้นเค้าจึงตัดสินใจทุกอย่างแล้วไปเลย ไปอยู่วัดป่า กินข้าวมื้อเดียว ทำงาน และนอนน้อย ไม่สามารถติดต่อเค้าได้เลย แม้แต่พ่อแม่เค้าก็ได้เจอกันน้อยมาก
ตอนนี้ความรักที่เค้าเคยมีให้แบบชู้สาวมันไม่เหลือแล้ว คงเหลือแต่ความสงสารมั้งคะ
แต่ก่อนเคยอยู่ด้วยกันทุกวัน ทุกวันเค้าจะต้องกลับมาหา คอนลาย คอยโทรมาตลอด ดูแลเราเหมือนพ่อที่เราไม่เคยมี
คนที่เคยสัญญาว่าจะดูแลกันตลอดชีวิต ตอนนี้ไปแล้ว มันเจ็บปวดมาก
ทุกอย่างในชีวิตที่เคยดี กลับตาลปัตรไปหมด หายไปในข้ามคืน
เราเคยอยู่หอพักดีๆ มีงานดีๆที่มั่นคง มีแฟนที่ดี ตอนนี้สลายหายไปหมด
พอเค้าไปเราก็ป่วย ป่วยทั้งกายและใจ เราติดเชื้อในกระแสเลือด เกือบเสียชีวิต ต้องไปนอนร.พ. 10 วัน ต้องออกจากงาน ออกจากที่พักกลับมาอยู่กับที่บ้าน ขาบวม ตัวบวมน้ำเกลือ ขึ้นมา 11. โล ใน 10 วัน เดินไม่ได้ ต้องให้แม่พยุง มันเจ็บปวดมากๆเลย เหมือนเรื่องร้ายๆมันรุมเร้าไปหมด
ตอนนี้น้ำเริ่มระบายออก เรากินยาฆ่าเชื้อเพื่อรักษาตัว ลองสมัครงานใหม่ (ยังไม่เรียก) แต่ใจเราที่ควรจะดีขึ้น กลับไม่ดีขึ้นซักที
จากวันที่โดนทิ้ง ผ่านมา 1 เดือน เราไปอยู่ร.พ. บวกกับเวลารักาาตัวเหมือนหายไปครึ่งเดือน หรือเรากำลังเร่งรัดตัวเองเกินไปคะ
เค้าเป้นแฟนคนแรกของเรา คือความฝันของเรา 9 ปีที่ผ่านมา คือ 9 ปีที่ดีที่สุดในชีวิต ตอนนี้หมือนความสุขของเราถูกแย่งชิงไป
เรากลัวว่าเราจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้งไม่ได้ กลัวว่าต้องโหยหาเค้าตลอดชีวิต คนอกหักเค้าต้องใช้เวลาแค่ไหนกว่าจะทำใจได้
คนส่วนใหญ่ล้วนเคยอกหักมา แต่ส่วนใหญ่คือคู่ไม่ดี ดดนทำมาเยอะ แล้วเลิกกัน ถ้าแฟนเราทำกับเราไม่ดี เราคงตัดเค้าได้ไม่ยาก
แต่นี่แฟนเราดีมาก มองกลับไปเจอแต่ความทรงจำที่ดี มันทำให้เราเสียดายอดีต อยากกลับไปช่วงเวลานั้นเรื่อยๆ
มีเพื่อนๆคนไหนเป้นแบบเราไหม มีแฟนดีแต่ต้องเลิกกัน แล้วมีวิธีอะไรในการตัดใจ
ก่อนหน้านี้เรามีโรคซึมเศร้าด้วย มาคบกับเค้าถึงดีขึ้น ตอนนี้มันเหมือนจะกลับมาอีกแล้ว โดยเฉพาะช่วงหัวค่ำที่พระอาทิตย์ตกดินถึงราวๆสามทุ่ม อาการเราจะหนักมาก ต้องร้องไห้ ร้องจนปวดหัว บางทีเราก็มีอาการแพนิค เหมือนคนที่ตกใจว่าโดนทิ้ง ทั้งๆที่เค้าทิ้งไปเป้นเดือนแล้ว เรากลัวมันจะกลายเป้น routine เป็นกิจวัตรที่เราต้องมานั่งร้องไห้ช่วงเวลานี้ทุกวัน แม่เราเป้นผญ.เข้มแข็ง โดนพ่อทิ้งมาเหมือนกัน และเลี้ยงลูกสามคนมาได้ แม่เลยไม่ชอบให้เราอ่อนแอ แต่เราหยุดปรุง หยุดภาพในหัวไม่ได้ เราเหมือนคนโง่เลย เค้าตัดเราได้ อยู่โดยไม่มีเราได้ ทำกับเราขนาดนี้ แต่เราก็ยังโง่รักเค้า
ขอกำลังใจและคำแนะนำให้เราหน่อยค่ะ เราทรมานมากจริงๆ
แฟนที่คบมา 9 ปี ขอเลิกไปบวช ตอนนี้ทรมานใจมาก ขอกำลังใจหน่อยค่ะ
เราไม่ได้เสียใจที่เค้าไปบวช แต่ทำใจไม่ได้กับการไม่มีเค้า
แฟนเราดีกับเราเสมอมาตลอด 9 ปี มันจึงตัดใจยากมากๆ ไม่เคยมีเรื่องผญ. ไม่กินเหล้า สูบบุหรี่
เป้นคนออกแนวธรรมมะธรรมโม แต่หลังๆมากลับหนักขึ้น เช่นกาแฟที่เคยติดมากก็เลิกจนได้ กินข้าววองมื้อ เราคิดว่าเค้าจะเตรียมบวช
ทดแทนคุณพ่อแม่ เพราะมีการไปดูฤกษ์มาแล้ว จะแต่งกันอีกไม่นาน ที่ไหนได้ เค้าตั้งใจบวชไม่สึก
ก่อนไปมีการชวนเราไปบวชด้วยหลายครั้ง และพูดอะไรก็เป็นธรรมมะไปหมด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องปล่อยวาง เรื่องดูจิต เรื่องไตรลักษณ์
เค้าบอกว่าพระพุทธเจ้ามีสามห่วง เค้ามีห่วงเราแค่ห่วงเดียว และทางนี้ต้องเดินเพียงลำพัง เค้าจึงต้องตัดห่วงเราทิ้ง และสัญญาว่าถ้าสำเร็จเมื่อไหร่ จะมาเพทศน์และพาเราไปด้วย คือเราช็อคมาก เราไม่รู้แผนในใจเค้า เค้าตั้งใจจะไปปีหน้า หลังจากสอบแข่งขันผ่านเพื่อให้พ่อแม่ภูมิใจ (ขอไม่เอ่ยว่าสอบอะไรนะคะ) แต่พอแม่เรารู้ ก็โกรธมากว่าทำไมเค้าทำกับเราแบบนี้ วันนั้นเค้าจึงตัดสินใจทุกอย่างแล้วไปเลย ไปอยู่วัดป่า กินข้าวมื้อเดียว ทำงาน และนอนน้อย ไม่สามารถติดต่อเค้าได้เลย แม้แต่พ่อแม่เค้าก็ได้เจอกันน้อยมาก
ตอนนี้ความรักที่เค้าเคยมีให้แบบชู้สาวมันไม่เหลือแล้ว คงเหลือแต่ความสงสารมั้งคะ
แต่ก่อนเคยอยู่ด้วยกันทุกวัน ทุกวันเค้าจะต้องกลับมาหา คอนลาย คอยโทรมาตลอด ดูแลเราเหมือนพ่อที่เราไม่เคยมี
คนที่เคยสัญญาว่าจะดูแลกันตลอดชีวิต ตอนนี้ไปแล้ว มันเจ็บปวดมาก
ทุกอย่างในชีวิตที่เคยดี กลับตาลปัตรไปหมด หายไปในข้ามคืน
เราเคยอยู่หอพักดีๆ มีงานดีๆที่มั่นคง มีแฟนที่ดี ตอนนี้สลายหายไปหมด
พอเค้าไปเราก็ป่วย ป่วยทั้งกายและใจ เราติดเชื้อในกระแสเลือด เกือบเสียชีวิต ต้องไปนอนร.พ. 10 วัน ต้องออกจากงาน ออกจากที่พักกลับมาอยู่กับที่บ้าน ขาบวม ตัวบวมน้ำเกลือ ขึ้นมา 11. โล ใน 10 วัน เดินไม่ได้ ต้องให้แม่พยุง มันเจ็บปวดมากๆเลย เหมือนเรื่องร้ายๆมันรุมเร้าไปหมด
ตอนนี้น้ำเริ่มระบายออก เรากินยาฆ่าเชื้อเพื่อรักษาตัว ลองสมัครงานใหม่ (ยังไม่เรียก) แต่ใจเราที่ควรจะดีขึ้น กลับไม่ดีขึ้นซักที
จากวันที่โดนทิ้ง ผ่านมา 1 เดือน เราไปอยู่ร.พ. บวกกับเวลารักาาตัวเหมือนหายไปครึ่งเดือน หรือเรากำลังเร่งรัดตัวเองเกินไปคะ
เค้าเป้นแฟนคนแรกของเรา คือความฝันของเรา 9 ปีที่ผ่านมา คือ 9 ปีที่ดีที่สุดในชีวิต ตอนนี้หมือนความสุขของเราถูกแย่งชิงไป
เรากลัวว่าเราจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้งไม่ได้ กลัวว่าต้องโหยหาเค้าตลอดชีวิต คนอกหักเค้าต้องใช้เวลาแค่ไหนกว่าจะทำใจได้
คนส่วนใหญ่ล้วนเคยอกหักมา แต่ส่วนใหญ่คือคู่ไม่ดี ดดนทำมาเยอะ แล้วเลิกกัน ถ้าแฟนเราทำกับเราไม่ดี เราคงตัดเค้าได้ไม่ยาก
แต่นี่แฟนเราดีมาก มองกลับไปเจอแต่ความทรงจำที่ดี มันทำให้เราเสียดายอดีต อยากกลับไปช่วงเวลานั้นเรื่อยๆ
มีเพื่อนๆคนไหนเป้นแบบเราไหม มีแฟนดีแต่ต้องเลิกกัน แล้วมีวิธีอะไรในการตัดใจ
ก่อนหน้านี้เรามีโรคซึมเศร้าด้วย มาคบกับเค้าถึงดีขึ้น ตอนนี้มันเหมือนจะกลับมาอีกแล้ว โดยเฉพาะช่วงหัวค่ำที่พระอาทิตย์ตกดินถึงราวๆสามทุ่ม อาการเราจะหนักมาก ต้องร้องไห้ ร้องจนปวดหัว บางทีเราก็มีอาการแพนิค เหมือนคนที่ตกใจว่าโดนทิ้ง ทั้งๆที่เค้าทิ้งไปเป้นเดือนแล้ว เรากลัวมันจะกลายเป้น routine เป็นกิจวัตรที่เราต้องมานั่งร้องไห้ช่วงเวลานี้ทุกวัน แม่เราเป้นผญ.เข้มแข็ง โดนพ่อทิ้งมาเหมือนกัน และเลี้ยงลูกสามคนมาได้ แม่เลยไม่ชอบให้เราอ่อนแอ แต่เราหยุดปรุง หยุดภาพในหัวไม่ได้ เราเหมือนคนโง่เลย เค้าตัดเราได้ อยู่โดยไม่มีเราได้ ทำกับเราขนาดนี้ แต่เราก็ยังโง่รักเค้า
ขอกำลังใจและคำแนะนำให้เราหน่อยค่ะ เราทรมานมากจริงๆ