อายุ 23 ว่างงาน จะห่วงอนาคตตัวเองหรือห่วงอนาคตหลาน?

สวัสดีค่ะ คือเรามีเรื่องกลุ้มใจคิดเเล้วคิดอีก คือเราเรียนจบมาได้จะเกือบปีแล้วแต่เรายังไม่ได้ทำงานเลยค่ะ แล้วเลี้ยงหลาน 3 คน (ลูกของน้า) คือก่อนที่เราจะได้เลี้ยงหลาน เราเรียนปีสุดท้ายแล้วมาฝึกงานแถวบ้านค่ะ ก่อนหน้านี้หลานอยู่กับแม่ พอเรามาอยู่บ้านได้ประมาณ 3 เดือน พ่อแม่ของหลานก็แยกทางกัน ด้วยความที่บ้านก็จะไม่ค่อยมีฐานะ น้าเราเลยต้องไปทำงานไกลบ้าน เราต้องฝึกงาน1ปีเลยให้เราเลี้ยง เราก็โอเค ก็อยู่กันมาเรื่อยๆ
    ปัญหาคือเราฝึกงานเสร็จตั้งแต่มีนา เราควรจะหางานทำตั้งแต่เรียนจบ แต่เราก็ไม่ได้ทำเพราะเราเป็นห่วงหลาน ตอนแรกก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร หลังๆมาค่าใช้จ่ายมันเยอะ แล้วแม่เราก็หาเงินไม่ทัน (ปกติเราก็ไม่ได้ขอเงินแม่ใช้) แล้วแต่แม่จะให้ น้าเราก็ส่งมาเฉพาะค่าใช้จ่ายในบ้านและหลาน เราไม่มีรายได้อะไร แต่เราก็มีค่าใช้จ่ายส่วนตัวของเราเหมือนกัน แม่เลยอยากให้เราไปทำงาน เราก็อยากไปทำนะ แต่หลานเรา 3 คน คือยังเล็กๆกันอยู่เลย คนเล็กพึ่ง 6 ขวบ แล้วอยู่กับตา คือตาเราก็แก่แล้ว 60 กว่า ทำสวนทำนา แกก็จะชอบไปสวนไปนาของแกกลับทีก็ค่ำๆ เราบอกน้าเราไปว่าเราจะไปทำงาน น้าเราก็ว่าจะไปก็ไป เราก็เลยถามว่าแล้วเด็กๆจะอยู่ยังไง น้าเราก็บอกว่า "อยู่ไม่ได้ก็ต้องอยู่จะให้ทำยัง" คือ?ลูกตัวเองไม่ห่วงเลยรึไง คือเราก็เลี้ยงของเรามาเราก็เป็นห่วงเนาะ จะให้เราทิ้งให้เขาอยู่กับตาได้มั้ย หรือเราต้องไปทำงานสร้างอนาคตตัวเองได้แล้ว คือหลานนะอยู่กับตาอยู่ได้แต่จะได้อยู่ในสภาพไหนแค่นั้นแหละ
    เฮ้อออ!! รักแม่ก็รัก รักหลานก็รัก