คือตอนนี้เราม.6เตรียมที่จะไปมหาลัยเราก็พยายามสอบอะไรหลายๆอย่างแต่ที่บ้านไม่ค่อยโอเคกับการที่เราจะเรียนต่อแล้วด้วยที่ว่าเเม่เสียการตัดสินใจของชีวิตเราจึงต้องมีน้าทุกๆคนตัดสินใจชีวิตเราด้วยแต่พวกน้าแกไม่ค่อยโอเคเท่าไรที่เราจะไปเรียนที่กรุงเทพแล้วส่งตัวเองเรียน(มีพี่สาวที่อยู่กรุงเทพอยู่)ด้วยความที่เราอยู่กับยาย2คนน้าๆคนอื่นไม่ได้อยู่กับยายด้วยถ้าให้อยู่กับยายมันก็ไม่มีที่เรียนมีก็มันไม่มีงานทำด้วยความมันเป็นชนบทเราจึงคิดว่าไปหาโอกาสแต่คิดหนักมาซักพักน้าก็บอกว่าทำไมไม่อยู่กับยายอะไรอย่างนี้บอกให้เราเรียนใกล้บ้านถึงมีที่ใกล้บ้านสุดท้ายก็ต้องไปฝึกงานในเมืองไกลอีกอยู่ดีเราเลยคิดว่าน้าแกไม่คิดหาทางทีดีกว่าเราก็เป็นห่วงยายที่ต้องอยู่คนเดียวเราแอบเหนื่อยเราคิดว่าเราเป็นภาระครอบครัวน้าแกก็โทรมาคุยกับยายคำที่เราได้ยินแล้วเรารู้สึกตัวเองเป็นภาระยิ่งกว่าเดิมเขาบอกว่ามันไม่เคยห่วงอะไรเลยแม่มันตายมันยังไม่สนใจเราคิดว่ามันมีทางเดียวจริงๆหรอโดยการที่ต้องให้เราอยู่ที่นี้ตอนแรกน้าบอกว่าจะเอายายไปอยู่ด้วยยายแกบอกว่าไปเดี่ยวไปเป็นภาระหลานคนอื่นอีกเขาก็มีครอบครัวแล้วแกก็เลยไม่ไปอยู่กับน้า น้าแกเลยพูดประมาณว่าเราไม่อยู่กับยายทั้งที่ยายเลี้ยงเรามาแต่เด็กทั้งหมดนี้เราอยากถามว่ามันดูเนรคุณมั้ยที่เราไปหาโอกาสเผื่อที่จะให้ตัวเอง*เราอาจจะพิมงงเพราะเป็นครั้งแรกที่ถามแบบนี้
เราอยากรู้ว่ามันถือเป็นการเนรคุณมั้ย?