ขอคำปรึกษาคะ •พ่อ ที่ไม่ใช่พ่อ •

เรื่องยาวหน่อยนะคะ หนูไม่รู้จะทำไง กับครอบครัวหนูเองก็ไม่กล้าที่จะถาม สวัสดีคะ ! เหมือนละครนะ แต่สาบานได้คะว่าเรื่องจริง
หนูมีพ่อคนหนึ่งที่เห็นมาแต่เกิด จนอายุ หกขวบอยู่กับครอบครัวทางปู่ย่า พ่อแม่แยกทางกัน จนมาถึงจะขึ้นปอสองแม่ให้ย้ายไปอยู่กับทางยายอีก อ.หนึ่ง
ในขณะเดียวกัน ตอนที่พ่อแม่แยกทางกัน หนูก็เจอพ่อเลี้ยงอีกคนที่แม่ไปใช้ชีวิตกับเค้า แล้วก็ย้อนตอนที่อายุหกขวบที่ยังอยู่กับทางย่า ทุกเสาอาทิต พี่จะพาหนูไปเที่ยวห้างเพื่อไปเจอ ผช ของแม่อีกคนหนึ่ง พอไปถึงเค้าก็พาไปซื้อของ เลี้ยงอาหาร เราต้องเรียกเค้าว่าพ่อ (( งงมั้ยคะ ))
พอหนูได้ย้ายมาอยู่กับทางยายคือครอบครัวแม่ ผช ของแม่ที่พี่เคยพาไปหาที่ห้าง ก็มาหาหนูพร้อมของฝากทุกอาทิต ตอนนั้นหนูไม่รู้ว่าเค้าคือใคร กลัว เพราะเขาคือคนแปลกหน้า จนหนูอยู่ประถม ก็ยังติดต่อพ่อคนที่หนูอยู่กับย่า คนนั้นคือพ่อที่เห็นมาแต่เกิด ก็เข้าใจว่าคนนั้นคือพ่อ
แต่ในขณะนั้นแม่ก็อยู่กับพ่อเลี้ยงอีกคน พอหนูขึ้นมอสองแม่ก็พาไปอยู่ด้วย คืออยู่กับแม่พ่อเลี้ยง ส่วนคนที่ไปหาที่ห้างบ่อย ๆ ก็ไม่เจอเขาอีกเลยตั้งแต่เข้า รร มา จนหนูขึ้นมอห้าก็ยังติดต่อพ่อที่ยังคิดว่าเค้าคือพ่อ เพราะเราเห็นเขามาแต่เกิด เราก็เคยน้อยใจว่าทำไมเค้าไม่ดูแลเอาใจใส่เราเลย ตังก็ไม่ให้ ไป รร ก็ไม่เคยไปรับ พอย้ายมาอยู่กับแม่และพ่อเลี้ยงก็ไม่เคยสนใจ บางครั้งก็คิด เราหน้าเหมือนใคร จนขึ้นมอหก ปีนี้ เราเค้นถามแม่ ใครคือพ่อ สรุปคนที่เราเคยไปหาที่ห้างเมื่อตอนหกขวบ คนนั้นคือพ่อ หนูตกใจมาก อะไรที่คิดมาคือกระจ่าง ยังดีที่แม่จำเบอคนนั้นได้ ถึงแม่ผ่านมาสิบกว่าปีเราก็เลยหาในใลน์ ก็เจอ เลบแปลกใจ ทำไมยังใช้เบอเดิม เลยลองทักไป เราไม่กล้าเรียกพ่อ เพราะกลัวเมียพ่อมาเห็น เราเลยเรียกว่าลุง ถามว่าจำหนูด้มั้ย พ่อบอกจำได้ เราก็ถามใช้ลุง....มั้ยคะ พ่อก็ตอบครับ เราก็รอเผื่อเค้าจะนึกถึงเราบ้างมั้ย จะถามไรเราปาว แกก็เงียบ เราเลบคิด อ่อ เค้าไม่อยากคุยหรอก เค้าจะรู้หรือปาวว่าเราคือลูกเค้า  หนูไม่รู้จะทำไง อยากให้เค้ารู้ว่าเราลูกเค้า แต่เค้าเองก็มีครอบครัวใหม่ ควรทำไงดีคะ