ตอนนี้เรามีอาการ เวลาอยู่คนเดียวจะชอบร้องไห้ ไม่มีสาเหตุ ไม่ได้เครียดอะไร แต่ก็ร้อง จริงๆในชีวิตเรามีเรื่องให้เครียดเยอะนะ
-พ่อแม่เราเลิกกัน แต่แม่รักเรามากนะก็ไม่ได้รู้สึกขาดความรัก แค่ปัญหาขาดครอบครัวอบอุ่น เราก็ค่อนข้างเซนซิทิฟเรื่องครอบครัวนิดนึง
-ตอนนี้ที่บ้านมีปัญหาเรื่องเงิน แต่แม่เราส่งเรียนภาคอินเตอร์ได้อยู่ แต่ค่ากินคือต้องใช้แบบระวัง
-เราเข้ากับน้องสาวได้ดีนะ แต่น้องเป็นคนขี้บ่น ซึ่งมันน่ารำคาญมาก หลายๆครั้งก็เครียดเพราะต้องอยู่กับมันเหมือนกัน(รูมเมทกัน)
-เราเป็นคนเรียนพอได้ถึงเรียนดี มีเทอมนึงที่เราขี้เกียจแล้วมีวิชาที่ตอนสอบเราทำไม่ได้เลยจนต้องดรอปซึ่งเสียใจมากแต่โดนแม่ด่าซ้ำจนเป็นอาการซึมเศร้าไปสามวันได้ ร้องไห้ก่อนนอนทุกคืนช่วงนั้น แต่เราบอกแม่นะ แม่ก็ห่วงเรามาก
-แต่ตอนนี้การเรียนเริ่มเข้าขั้นน่าเป็นห่วง เราก็เครียดอยู่
-ช่วงนี้อยู่คนเดียวบ่อยเพราะเพื่อนๆแยกย้ายไปตามชมรมกันหมด เราไม่ได้อยู่ชมรมแล้วเพราะเคยอยู่แล้วกิจกรรมรุ่งแต่เรียนร่วงมาก
-ไม่กล้ามองหน้าคนที่ไม่สนิทแบบจ้องตา มักจะหลบตาตลอด
-นอนดึกตลอด ไม่แน่ใจอันนี้อาจจะนิสัยติดนอนดึก นอนตี2ตลอด ไม่ได้หลับยากนะ จริงๆหัวถึงหมอน หลับตาก็หลับแล้ว แต่ไม่อยากนอน ก็เล่นโทรศัพท์ไป
มีอยู่วันนึงประมาณสองอาทิตย์ที่แล้ว นั่งรถเมล์แล้วก็จะร้องไห้ เราเลยพยามฟังเพลงรักแบบน่ารักๆ ก็ยังเศร้าร้องไห้ ช่วงนี้เราทำอะไรก็ช้าไปหมด ขี้ลืม จิตใจอ่อนไหวง่ายมาก โดนแซวโดนตินิดหน่อยเราก็เริ่มสะเทือน เรียนไม่ค่อยรู้เรื่องด้วย เหมือนต้องตั้งสมาธิให้มากสุดแต่สุดท้ายใจจะลอยไปเองเหมือนเดิม อ่านหนังสือสมองก็ไม่ปรู๊ดปร๊าดเหมือนปี1 แต่หัวข้อนึงต้องอ่านซ้ำประมาณ5รอบถึงจะเข้าใจ การเรียนตกลงเพราะอ่านหนังสือช้าลง ความจำแย่ลง
เมื่อวานก็โดนแม่ด่าที่เก็บผ้าที่ตากแล้วไม่เก็บไม้แขวนเสื้อ เรากะจะเก็บจริงๆนะ แต่ลืมอะ แถมรู้สึกสะเทือนด้วย ทั้งๆที่แม่ไม่ได้ดุจริงจังขนาดนั้น
ก็ไม่รู้จะปรึกษาเรื่องอะไรเหมือนกัน รู้ว่าควรไปหาหมอแต่ไม่อยากบอกแม่ ซึ่งไปหาหมอก็ต้องใช้เงินแต่เราก็ต้องขอแม่ รู้ว่าไม่ควรอยู่คนเดียวแต่เพื่อนไม่อยู่นิ ทำไงได้
ต้องการคำปรึกษาค่ะ
-พ่อแม่เราเลิกกัน แต่แม่รักเรามากนะก็ไม่ได้รู้สึกขาดความรัก แค่ปัญหาขาดครอบครัวอบอุ่น เราก็ค่อนข้างเซนซิทิฟเรื่องครอบครัวนิดนึง
-ตอนนี้ที่บ้านมีปัญหาเรื่องเงิน แต่แม่เราส่งเรียนภาคอินเตอร์ได้อยู่ แต่ค่ากินคือต้องใช้แบบระวัง
-เราเข้ากับน้องสาวได้ดีนะ แต่น้องเป็นคนขี้บ่น ซึ่งมันน่ารำคาญมาก หลายๆครั้งก็เครียดเพราะต้องอยู่กับมันเหมือนกัน(รูมเมทกัน)
-เราเป็นคนเรียนพอได้ถึงเรียนดี มีเทอมนึงที่เราขี้เกียจแล้วมีวิชาที่ตอนสอบเราทำไม่ได้เลยจนต้องดรอปซึ่งเสียใจมากแต่โดนแม่ด่าซ้ำจนเป็นอาการซึมเศร้าไปสามวันได้ ร้องไห้ก่อนนอนทุกคืนช่วงนั้น แต่เราบอกแม่นะ แม่ก็ห่วงเรามาก
-แต่ตอนนี้การเรียนเริ่มเข้าขั้นน่าเป็นห่วง เราก็เครียดอยู่
-ช่วงนี้อยู่คนเดียวบ่อยเพราะเพื่อนๆแยกย้ายไปตามชมรมกันหมด เราไม่ได้อยู่ชมรมแล้วเพราะเคยอยู่แล้วกิจกรรมรุ่งแต่เรียนร่วงมาก
-ไม่กล้ามองหน้าคนที่ไม่สนิทแบบจ้องตา มักจะหลบตาตลอด
-นอนดึกตลอด ไม่แน่ใจอันนี้อาจจะนิสัยติดนอนดึก นอนตี2ตลอด ไม่ได้หลับยากนะ จริงๆหัวถึงหมอน หลับตาก็หลับแล้ว แต่ไม่อยากนอน ก็เล่นโทรศัพท์ไป
มีอยู่วันนึงประมาณสองอาทิตย์ที่แล้ว นั่งรถเมล์แล้วก็จะร้องไห้ เราเลยพยามฟังเพลงรักแบบน่ารักๆ ก็ยังเศร้าร้องไห้ ช่วงนี้เราทำอะไรก็ช้าไปหมด ขี้ลืม จิตใจอ่อนไหวง่ายมาก โดนแซวโดนตินิดหน่อยเราก็เริ่มสะเทือน เรียนไม่ค่อยรู้เรื่องด้วย เหมือนต้องตั้งสมาธิให้มากสุดแต่สุดท้ายใจจะลอยไปเองเหมือนเดิม อ่านหนังสือสมองก็ไม่ปรู๊ดปร๊าดเหมือนปี1 แต่หัวข้อนึงต้องอ่านซ้ำประมาณ5รอบถึงจะเข้าใจ การเรียนตกลงเพราะอ่านหนังสือช้าลง ความจำแย่ลง
เมื่อวานก็โดนแม่ด่าที่เก็บผ้าที่ตากแล้วไม่เก็บไม้แขวนเสื้อ เรากะจะเก็บจริงๆนะ แต่ลืมอะ แถมรู้สึกสะเทือนด้วย ทั้งๆที่แม่ไม่ได้ดุจริงจังขนาดนั้น
ก็ไม่รู้จะปรึกษาเรื่องอะไรเหมือนกัน รู้ว่าควรไปหาหมอแต่ไม่อยากบอกแม่ ซึ่งไปหาหมอก็ต้องใช้เงินแต่เราก็ต้องขอแม่ รู้ว่าไม่ควรอยู่คนเดียวแต่เพื่อนไม่อยู่นิ ทำไงได้