เพื่อนเป็นทุกอย่างในชีวิตของเราจริงๆมั้ยคะ?

สวัสดีค่ะ เราอายุ14ปี เป็นวัยที่ค่อนข้างที่จะติดเพื่อน และเราก็พึ่งโดดเพื่อนเทมาค่ะ แต่ก็ไม่เชิงว่าเท แต่ก็ไม่เคยสนใจเราเลย มีแค่เราคนเดียวที่พยายามอยู่รวมกลุ่มกับเค้า แต่เวลาเค้าถามไถ่กันก็มีแต่พวกเค้าไม่ถามถึงเราทั้งๆที่เรายืนอยู่ตรงนั้น เรารู้สึกโดดเดี่ยวมากๆ เวลาเดินไปบางที่ก็โดนแซะโดนแขวะทางอ้อมบ้าง แบบจะโดนเทยังไม่รู้ตัวอีกหรอ ประมาณนี้ คือตอนนี้เรากังวลมาก เพราะอีกตั้ง1ปีครึ่งเราถึงจะได้จากกับพวกนี้ เราเครียดมาก กินอะไรไม่ลง บางทีเราก็ปลงแล้วนะ แต่ก็ทำไม่ได้กลับมาคิดอีก ถ้าให้เราเปลี่ยนกลุ่มก็ไม่เข้ากับกลุ่มเพื่อนคนอื่นๆอยู่ดี เราควรทำยังไงดีคะ? เราไม่อยากไปรร.ทุกๆเช้าที่ตื่นมาเลย ตอนจะนอนเราหวังว่าคืนที่เรานอนจะเป็นคืนที่ยาวนานที่สุด เราแทบไม่อยากตื่นมาเจอว่าพรุ่งนี้เราต้องไปรร. ไม่รู้สิ เราก็อยากเรียนนะ อยากมีอนาคตที่สดใส อยากทำงาน แต่เราพะวงกับเรื่องนี้จนจะไม่มีเวลาไปตั้งใจเรียนไปทำอย่างอื่นแล้ว บางทีเราก็อยากข้ามเวลาไปตอนที่เราทำงาน โตมากกว่านี้ เราอยากหนีจากเรื่องนี้มากๆ เราควรทำยังไงดีคะ เราไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรเลย