ตามหัวข้อเลยค่ะ หนูอายุ14 คือเรื่องมันเริ่มจากแม่เข้าใจเราผิดหลายอย่างมากๆ ทั้งเรื่องเราให้เพื่อนผู้ชายมารับแม่ก็คิดว่าเราให้แฟนมารับหนีออกจากบ้าน
แม่ไปอ่านเจอแชทเราคุยหยอกกับเพื่อนผู้ชาย แม่ก็เข้าใจว่าเราท้อง แล้วแม่เราก็ไปหาเรื่องเพื่อนเราคนนั้น ไปวุ่นวาย ทั้งๆที่เรากับเพื่อนผู้ชายคนนั้นไม่เคยมีอะไรกันเลย เป็นเพื่อนกันด้วยซ้ำ แต่เรื่องมันผ่านมาแล้วแม่ก็ยังพูดกรอกหูซ้ำๆ เรื่องที่ไม่ดีก็ยังพูดซ้ำๆ ที่บ้านมีธุรกิจส่วนตัวด้วย แล้วทำนองว่าหมุนเงินไม่ทันแม่ก็พูดกรอกหูอยู่ทุกวันว่าจะเจ๊ง พูดเรื่องพวกนี้วนไปวนมา จนตอนนี้แม่ยึดโทรศัพท์เราเพราะคิดว่าที่เราเป็นแบบนี้เกิดจากโทรศัพท์ เหนื่อยใจมากๆ
เพราะแต่ก่อนแม่ไม่เคยพูดกูกับเรา ทุกวันนี้แม่พูดใส่ทุกวัน จนท้อใจ แล้วแม่ก็ชอบพูดกระแทกด้วยคำพูดแรงๆ เหมือนแม่กดดันจากเรื่องธุรกิจกับอะไรหลายๆอย่างแล้วมาลงที่เราคนเดียว ตอนนี้เหมือนอะไรๆก็แย่ไปหมด ทำยังไงให้ตัวเองมีกำลังใจในการอยากใช้ชีวิตอยู่ต่อ เหนื่อยใจมากๆ ช่วยทีค่ะ จะเป็นประสาทตายแล้ว
เด็กอายุ14 ควรมีเรื่องให้เครียดขนาดนี้มั้ย
แม่ไปอ่านเจอแชทเราคุยหยอกกับเพื่อนผู้ชาย แม่ก็เข้าใจว่าเราท้อง แล้วแม่เราก็ไปหาเรื่องเพื่อนเราคนนั้น ไปวุ่นวาย ทั้งๆที่เรากับเพื่อนผู้ชายคนนั้นไม่เคยมีอะไรกันเลย เป็นเพื่อนกันด้วยซ้ำ แต่เรื่องมันผ่านมาแล้วแม่ก็ยังพูดกรอกหูซ้ำๆ เรื่องที่ไม่ดีก็ยังพูดซ้ำๆ ที่บ้านมีธุรกิจส่วนตัวด้วย แล้วทำนองว่าหมุนเงินไม่ทันแม่ก็พูดกรอกหูอยู่ทุกวันว่าจะเจ๊ง พูดเรื่องพวกนี้วนไปวนมา จนตอนนี้แม่ยึดโทรศัพท์เราเพราะคิดว่าที่เราเป็นแบบนี้เกิดจากโทรศัพท์ เหนื่อยใจมากๆ
เพราะแต่ก่อนแม่ไม่เคยพูดกูกับเรา ทุกวันนี้แม่พูดใส่ทุกวัน จนท้อใจ แล้วแม่ก็ชอบพูดกระแทกด้วยคำพูดแรงๆ เหมือนแม่กดดันจากเรื่องธุรกิจกับอะไรหลายๆอย่างแล้วมาลงที่เราคนเดียว ตอนนี้เหมือนอะไรๆก็แย่ไปหมด ทำยังไงให้ตัวเองมีกำลังใจในการอยากใช้ชีวิตอยู่ต่อ เหนื่อยใจมากๆ ช่วยทีค่ะ จะเป็นประสาทตายแล้ว