ครั้งที่1มีแฟนคนแรก เรากันมา5 ปี ในความ5ปีนี้ เรารักกันตลอด แต่เขาไม่ยอมให้เราไปไหนกับเพื่อน จะไปไหนทำอะไรรายงานตลอด เราไม่อึดอัดนะ ด้วยไม่อยากทะเลาะจึงยอมไปไหนคนเดียวเพื่อไม่อยากมีปัญหากับเขา จนนานวันไปด้วยเวลา เขาไปฝึกงานเราก็มีเวลาคุยกันน้อยลงแต่เขาไม่นอกใจเรานะ ทุกอย่างมันน้อยลงหมดความสนใจใส่ใจทุกอย่าง เราเหนื่อยที่ต้องพยามอะไรอยู่คนเดียว เราเคยบอกสิ่งเรารู้สึกแล้วจบลงด้วยการทะเลาะกัน เราเลยไม่พูดอะไรอีกเลย เราอยู่มหาลัยเขามากกว่ามหาลัยเรา เราใช่ชีวิตกับเพื่อนเขามากกว่าเพื่อนเรา แต่ช่วงเวลาหนึ่งเขาทำงานจนไม่มีเวลาให้เรา เราไม่ว่านะเพราะเราเป็นฝ่ายไปหาตลอด แต่เราต้องการแค่การกอดกันก่อนจะนอน ต้องการสกินชิพกันแค่นั้น เขาบอกเราเขาเหนื่อยเค้าไม่อยากทำมันแค่เวลา5นาที... เราเริ่มไม่ไหวกับสิ่งที่เป็น วันนึงเรานั่งรถไปหาเค้าเค้าบอกเราว่ามาทำไมมาก็มาเซ้าซี้อีก เราไม่เคยขออะไรเขาเลย เราคบกันมา5ปี เขามาหาเราที่หอไม่ถึง 10 ครั้ง ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากขี่รถไม่อยากนั่งรถหอเราแคบ จนเหมือนเขาเหนื่อยกับงานเขา แล้วบอกเราว่าเลิกกันไหม เขาเหนื่อยมาจากงานแล้วยังต้องเจอเรางี่เง่าอีก (เราขอแค่เค้านอนกอดเราแค่5นาทีแล้วค่อยไปทำงานต่อ) เรารู้สึกแย่ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ จนเราอยากหยุดความสัมพันธ์นี้จริงๆ เวลาผ่านไป1อาทิตย์เราจมอยู่กับความรู้สึกหดหู่เสียใจ เขากลับตอบมาคุยกับเราเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เรารู้สึกแย่ลงกว่าเดิม สุดท้ายเราบอกเขา เราเลิกกันแบบที่เขาต้องการตลอดแรกเถอะนะ เราไม่ไหวแล้ว จนเหมือนเขารู้ว่าเราเอาจริง เค้าพยายามทำทุกอย่างให้เรากลับมา มีคนเข้ามาคุยกับเราเราก็โอเคนะ ตอนแรกก็เฉยๆ ผ่านไป เรารู้สึกดี เรารู้ว่าแฟนเราพยายามเข้ามาทำให้เรารู้สึกว่าเขาต้องการเรา แต่ในเวลานั้นที่เราอยู่กับความพยายามมาตลอด เขาไม่เคยเห็นค่าเราเลย เค้ามาหาเราแล้วบอกเราว่าอย่าพึ่งมีใครใหม่นะ เราเค้าก่อน เราไม่รู้จะตอบยังไงแค่ตอบว่าอือ แต่จริงๆเราโกหกเขา เรารู้ว่าเราผิด ในช่วงนั้นเราใจอ่อนกับแฟนเราอยู่นะแต่มีหลายเหตุการณ์ทำให้เรารู่สึกแย่กับสิางที่เขาทำ สรุปเลย เราเปิดใจให้กับคนใหม่ เวลาผ่านไป2 เดือนเราตกลงคบกับคนใหม่ แฟนเก่าเราเสียใจมากเรารู้และรู้สึกผิดเสมอมา *เราไม่ให้โอกาสเขาเพราะเรารู้จักเค้าดีพอว่าถึงต่อให้เราคบกันต่อเราจะเลิกกัน*
มีความรักแล้วจบด้วยการนอกใจตลอด เหนื่อยและท้อใจมาก