เรามีอาการหดหู่ จะเศร้าก็ไม่เชิง ส่วนตัวเราเป็นคนชอบคิดมากอยู่แล้ว คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องที่เคยทำผิดไป นำกลับมาคิดมาย้ำถึงความผิดพลาดของตัวเองอยู่เสมอ เราพยายามห้ามใจไม่ให้คิดถึงแต่เราก็ทำไม่ได้เรายังย้ำคิดอยู่แบบนั้นจนเกิดเป็นความเครียด ความกดดันตัวเองประกอบกับเรามีปัญหากับครอบครัวอย่างหนักอยู่บ้านด้วยกันแต่ไม่เคยคุยกันสักคำ ไม่มองหน้าไม่ทักกัน วันๆทุกคนเอาแต่ด่าแต่แช่งเราให้ตายไม่ดีให้ตายโหงบ้าง ด้วยความที่เราเป็นคนย้ำคิดอยู่แล้วเราก็เก็บเอามาใส่ใจเอามาทำให้ตัวเองรู้สึกไม่มีค่า จนบางครั้งรู้สึกอยากตาย เคยทำร้ายตัวเองโดยการต่อยกำแพง ต่อยพื้นที่เป็นกระเบื้อง แต่ให้ฆ่าตัวตายจริงๆก็ไม่กล้า ตากที่เคยคิดว่ายังมีคนเข้าใจแต่ตอนนี้กลับไม่มีใครเข้าใจเรา รู้สึกราวกับอยู่คนเดียวในกล่องแคบๆ อยากออกไปข้างนอกแต่พอลองออกไปก็เหมือนเดิมเราไม่มีความสนใจในสิ่งรอบข้าง เบื่อที่จะมองอะไรเดิมๆแต่พอลองมองอะไรใหม่ๆกลับคิดว่ามันไม่น่ามองเรารู้สึกไม่ดี มันหดหู่แต่ก็ใข่ว่าจะยิ้มจะหัวเราะไม่ได้มันเพียงแค่เกิดน้อยลง เรายังรู้ตัวเองว่าทำอะไรอยู่ แต่เพียงแค่ไม่อยากรับรู้อะไรที่เกี่ยวกับครอยครัวแล้ว จะหนีก็ไม่ได้จะอยู่ก็ไม่ไหว เราคิดว่าตัวเองอาจเข้าข่ายโรคซึมเศร้าเลยลองค้นหาในเน็ตดู พบว่าบางข้อก็ตรงบางข้อก็ไม่เคยเป็นเลยคิดว่าตกลงตัวเองเป็นอะไรกันแน่ คนสองบุคลิกหรืออะไรกันแน่หรือเป็นบ้าไปแล้วก็ไม่รู้ อย่าถามถึงเรื่องไปพบหมอเลยค่ะทุกวันนี้เรายังเรียนอยู่เราไม่เคยได้เงินจากทางครอบครัวเลยสักบาท ย้ำว่าสักบาทมีให้แค่ที่อยู่ที่กินก็บุญโขมากแล้วค่ะเราไม่มีปัญญาไปหาหมอหรอกค่ะ รถก็ไม่มีเงินก็ไม่มีจะทำอะไรได้ล่ะคะ
ใครทราบรบกวนคอมเม้นต์บอกเราหน่อยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ