" ธรรม ที่ เป็น ส่วน แห่ง วิชชา "

ธรรมที่เป็นส่วนแห่งวิชชา

ภิกษุ ท. !

ธรรม ๒ อย่างเล่านี้ เป็นไปในส่วนแห่ง วิชชา
ธรรม ๒ อย่าง อะไรเล่า ? คือ สมถะ และ วิปัสสนา.

ภิกษุ ท. !

สมถะ ที่อบรมแล้ว ย่อมได้ประโยชน์อะไร ?
( สมถะที่อบรมแล้ว ) ย่อมอบรมจิต

จิตที่อบรมแล้วได้ประโยชน์อะไร ?
( จิตที่อบรมแล้ว ) ย่อมละราคะได้.

ภิกษุ ท. !

วิปัสสนาที่อบรมแล้ว ย่อมได้ประโยชน์อะไร ?
( วิปัสสนาที่อบรมแล้ว ) ย่อมอบรมปัญญา

ปัญญาที่อบรมแล้ว ได้ประโยชน์อะไร ?
( ปัญญาที่อบรมแล้ว ) ย่อมละอวิชชาได้.

ภิกษุ ท. !

จิตที่เศร้าหมองด้วยราคะ ย่อมไม่หลุดพ้น หรือ
ปัญญาที่เศร้าหมองด้วยอวิชชา ย่อมไม่เจริญ.

ภิกษุ ท. !

เพราะสำรอก ราคะ ได้ จึงชื่อว่า เจโตวิมุตติ
เพราะสำรอก อวิชชา ได้ จึงชื่อว่า ปัญญาวิมุตติ.


บาลี ทุก. อํ. ๒๐/๗๗-๗๘/๒๗๕-๒๗๖.