สวัสดีค่ะ

เรารู้สึกแย่กับตัวเอง รู้สึกเหนื่อย ท้อแท้กับชีวิต ไม่มีความสุขกับงาน พยายามที่จะทนทำไปจนเมื่อต้นเดือนก.ย. เรารู้สึกว่าตัวเราแปลกไปมากๆ อยากจะหลับแล้วไม่ตื่นมาอีกเลย ไม่อยากจะรับรู้อะไรทั้งนั้น แต่ก็ยังเป็นห่วงแม่ อยากเห็นน้องชายประสบความสำเร็จ เราเลยตัดสินใจไปพบแพทย์ ปรากฏว่าคุณหมอวินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้า พอรู้ว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า เราก็พยายามเปลี่ยนความคิดของตัวเอง พยายามคิดบวก แต่ก็ทำไม่ได้เลยค่ะ ทุกวันนี้เครียดมาก ท้อแท้ยิ่งกว่าเดิม อยากลาออกจากงาน เราพยายามที่จะสื่อสารความคิดของเราให้ครอบครัวฟังว่าเรารู้สึกยังไง เค้าก็ให้เราสวดมนต์ บอกตรงๆว่ามันไม่ช่วยอะไรเลย ครอบครัวว่าเรา ไม่เข้าใจเราเลย เค้าบอกทุกคนก็มีปัญหา เราเข้าใจว่าทุกคนบนโลกมีปัญหา มีเรื่องที่ต้องอดทน แต่ตอนนี้เรากำลังจะทนไม่ไหวแล้ว เราพยายามทำตัวให้มีความสุขที่สุด พูดเล่นกับทุกคนแต่ในใจมันสวนทางกันไปหมด อยากพูดสิ่งที่คิดแต่ก็ไม่กล้า เพราะรู้ว่าไม่มีคนรับฟัง ไม่รู้ว่าจัจัดการกับอาการแบบนี้ ความคิดแบบนี้ได้ยังไง บางทีเราไม่ได้กิน ไม่ได้นอนเลย2วัน เพราะในหัวมันมีภาพอะไรไม่รู้เต็มไปหมด กลัวครอบครัวจะผิดหวัง กลัวเค้ารับไม่ได้ เราเกลียดเวลาที่บ่นว่าเหนื่อย แล้วมีคนพูดว่าคนอื่นก็เหนื่อย หรือมีคนเหนื่อยกว่าตั้งเยอะ เรารู้ว่าคนอื่นเหนื่อย แม่คงเหนื่อยกว่าเรา เค้าเลี้ยงเรามา แต่เราแค่อยากระบายว่าวันนี้เราเหนื่อย ไม่ได้อยากเปรียบเทียบกับใครทั้งนั้น เราควรจะทำยังไงดีคะ ถึงจะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ มันทรมานกับความคิดที่อยู่ในหัวมากเลย