ณ เป็นช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับฉันมาก เมื่อฉันได้เจอกับ 'เขา' ..ฮึๆๆ~ มันก็เป็นเรื่องที่ตลกอย่างนึงที่เมื่อเล่าให้ใครฟังก็ต้องขำว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ แต่สำหรับฉัน.. มันไม่ใช่!
ฉันก็ไม่รู้ตัวเองว่าทำไมฉันถึงต้องจริงจังมากขนาดนี้ แค่ได้เจอเขาเพียงแค่บังเอิญเท่านั้น และก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาเป็นใคร ไม่เคยคุ้นหน้าเมื่อก่อน แต่ท่าทาง และการพูดดูเหมือนเป็นคนขี้อาย แถมเสียงหวานโคตรบาดใจ หัวใจฉันหวั่นไหวตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอ มันคืออะไร?..
ปกติฉันเป็นคนไม่ค่อยจะสนผู้ชายคนไหนเท่าไร จะคิดว่าฉันเป็นคนหยิ่งๆกับผู้ชายก็จริง ไม่มีแฟนมาหลายปีแล้ว ไม่อยากเปิดใจให้ใคร กลัวการโดนทิ้ง ผิดหวัง และเป็นคนที่ลืมยาก ฝั่งใจไรประมาณนั้น
และเมื่อได้เจอกับเขาคนนี้ ทำไมหัวใจต้องหวั่นไหวแปลกๆ ตัวสั่นนิดๆ ยืนไม่ถูกที่ ทั้งๆทีไม่เคยเป็นกับใครเมื่อก่อนนนน!~
หลังจากวันนั้นผ่านไป.. ฉันก็แทบจำหน้าเขาไม่ได้ล่ะ แต่กลับคิดถึงโดยไม่อาจยับยั้งใจตัวเองได้ ก็คิดอยู่หรอกน่ะว่าการที่เราเอาแต่คิดถึงโดยที่เขาไม่ไรกับเราเลย มันเป็นอะไรที่บ้าและไร้ประโยชน์มากๆ เพราะนั่นฉันถึงได้ภาวนาที่จะได้พบอีกครั้ง หรือแม้กระทั้งจงใจทำเป็นซื้อของเพื่อที่จะเจอ และเมื่อวันนั้นมาถึงฉันตัดสินใจแล้วว่าจะเข้าไปสารภาพกับเขาตรงๆ หรือจะแอบรักอยู่ห่างๆอย่างงี้ถึงเขาจะไม่รู้จักเราก็เหอะ😂
มีอยู่สองใจนี้ แต่เลือกไม่ถูกว่าควรทำไง ช่วยแนะนำให้เราด้วยน่ะ ว่าควรทำไงต่อไป เราอยู่ไม่เป็นสุขเลย เอาแต่คิดถึงเขาอย่างเดียว เขามีแฟนหรือป่าวอันนี้ก็ไม่รู้ ถ้าเกิดเขามีแฟนแล้วล่ะก็.. ฉันเองก็จะถอนตัวและตัดใจในทันที เป็นคนที่ไม่ชอบคนมีเจ้าของอยู่แล้วอ่าา 😅😉 ขอบคุณน่ะที่ยอมอ่านจนหมด😄
?? สารภาพรักหรือแอบรักแบบนี้เรื่อยๆ มีสองใจควรเลือกอันไหนดี??.
ฉันก็ไม่รู้ตัวเองว่าทำไมฉันถึงต้องจริงจังมากขนาดนี้ แค่ได้เจอเขาเพียงแค่บังเอิญเท่านั้น และก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาเป็นใคร ไม่เคยคุ้นหน้าเมื่อก่อน แต่ท่าทาง และการพูดดูเหมือนเป็นคนขี้อาย แถมเสียงหวานโคตรบาดใจ หัวใจฉันหวั่นไหวตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอ มันคืออะไร?..
ปกติฉันเป็นคนไม่ค่อยจะสนผู้ชายคนไหนเท่าไร จะคิดว่าฉันเป็นคนหยิ่งๆกับผู้ชายก็จริง ไม่มีแฟนมาหลายปีแล้ว ไม่อยากเปิดใจให้ใคร กลัวการโดนทิ้ง ผิดหวัง และเป็นคนที่ลืมยาก ฝั่งใจไรประมาณนั้น
และเมื่อได้เจอกับเขาคนนี้ ทำไมหัวใจต้องหวั่นไหวแปลกๆ ตัวสั่นนิดๆ ยืนไม่ถูกที่ ทั้งๆทีไม่เคยเป็นกับใครเมื่อก่อนนนน!~
หลังจากวันนั้นผ่านไป.. ฉันก็แทบจำหน้าเขาไม่ได้ล่ะ แต่กลับคิดถึงโดยไม่อาจยับยั้งใจตัวเองได้ ก็คิดอยู่หรอกน่ะว่าการที่เราเอาแต่คิดถึงโดยที่เขาไม่ไรกับเราเลย มันเป็นอะไรที่บ้าและไร้ประโยชน์มากๆ เพราะนั่นฉันถึงได้ภาวนาที่จะได้พบอีกครั้ง หรือแม้กระทั้งจงใจทำเป็นซื้อของเพื่อที่จะเจอ และเมื่อวันนั้นมาถึงฉันตัดสินใจแล้วว่าจะเข้าไปสารภาพกับเขาตรงๆ หรือจะแอบรักอยู่ห่างๆอย่างงี้ถึงเขาจะไม่รู้จักเราก็เหอะ😂
มีอยู่สองใจนี้ แต่เลือกไม่ถูกว่าควรทำไง ช่วยแนะนำให้เราด้วยน่ะ ว่าควรทำไงต่อไป เราอยู่ไม่เป็นสุขเลย เอาแต่คิดถึงเขาอย่างเดียว เขามีแฟนหรือป่าวอันนี้ก็ไม่รู้ ถ้าเกิดเขามีแฟนแล้วล่ะก็.. ฉันเองก็จะถอนตัวและตัดใจในทันที เป็นคนที่ไม่ชอบคนมีเจ้าของอยู่แล้วอ่าา 😅😉 ขอบคุณน่ะที่ยอมอ่านจนหมด😄