ใครคนหนึ่งใน สยามครับ
ว่าฉันคิดถึง และยิ่งคิดถึง
เธอหายไปไหนนะวันนี้...
แม้ว่าจะมีคนคุยกับฉันเป็นสิบเป็นร้อย ก็ไม่เท่าหนึ่งเธอนั้นที่ทำให้ฉันคลายเเหงา
ใครคนหนึ่งในโลกนี้ได้กล่าวไว้ว่า
คนที่ทำให้เรา
"เหงา"...คือคนเดียวกันกับคนที่ทำให้เรา
"คิดถึง"
แว่วทำนอง..ของความเหงา…
คลอมา.เบาเบา..กับ.สายลมที่เหน็บหนาว
ในคืนมืดมิด..ไร้ซึ่ง.แสงจันทร์และแสงดาว
ต้องฝืนข่ม.ความปวดร้าว..ที่ซ่าน..จากทรวงใน
ปิดไฟ.ข่มตานอน…
เอนกาย.ก่ายหมอน..สงบจิตที่หวั่นไหว
ทำนอง.ของความเหงา..ยังดังก้อง.ทุกห้องหัวใจ
ความเหงาเอย.เหตุใด..แกล้งทรมาน.หัวใจ..ด้วยความเดียวดาย
ไม่มีอะไรครับแค่วันนี้อยากเพ้อเฉยๆ อยู่คนเดียวนานๆมันก็เหงาบ้างในบางครา
มีใครเหงาเหมือนผมบ้างไหมนะ...
ตามนั้นย์ครับ...
เครดิตกลอน:คนจร 16 พ.ย.2556
กระทู้เพ้อ(เหงา)
เธอหายไปไหนนะวันนี้...
แม้ว่าจะมีคนคุยกับฉันเป็นสิบเป็นร้อย ก็ไม่เท่าหนึ่งเธอนั้นที่ทำให้ฉันคลายเเหงา
ใครคนหนึ่งในโลกนี้ได้กล่าวไว้ว่า
คนที่ทำให้เรา"เหงา"...คือคนเดียวกันกับคนที่ทำให้เรา"คิดถึง"
แว่วทำนอง..ของความเหงา…
คลอมา.เบาเบา..กับ.สายลมที่เหน็บหนาว
ในคืนมืดมิด..ไร้ซึ่ง.แสงจันทร์และแสงดาว
ต้องฝืนข่ม.ความปวดร้าว..ที่ซ่าน..จากทรวงใน
ปิดไฟ.ข่มตานอน…
เอนกาย.ก่ายหมอน..สงบจิตที่หวั่นไหว
ทำนอง.ของความเหงา..ยังดังก้อง.ทุกห้องหัวใจ
ความเหงาเอย.เหตุใด..แกล้งทรมาน.หัวใจ..ด้วยความเดียวดาย
ไม่มีอะไรครับแค่วันนี้อยากเพ้อเฉยๆ อยู่คนเดียวนานๆมันก็เหงาบ้างในบางครา
มีใครเหงาเหมือนผมบ้างไหมนะ...
ตามนั้นย์ครับ...