สวัสดีค่ะ
ใครมียาที่สามารถบรรเทา หรือรักษามันได้
ช่วยเเนะนำเราด้วยนะคะ ตอนนี้เราเป็นหนักมาก
เริ่มที่หน้าเเข้ง ตอนนี้เหลือพื้นที่ผิวหนังน้อยมาก ที่ยังไม่ลาม
ตอนนี้ขา เเขน หลัง ตูด เต็มหมดเเล้วค่ะ
กำลังลามไปที่มือ เเละหน้าอก
ผิวเราไม่ดำนะ เเต่พอเป็นโรคนี้ มันเหมือนฝ้าอะ
ลามไปตามผิวเเละตรงไหนที่ขึ้น
ผิวจะดำคล้ำทันที
ไม่เคยเลยที่จะได้ใส่เสื้อผ้าปกติเหมือนคนอื่น
ไม่เคยเลยที่จะได้โชว์ผิวพรรณของตัวเอง
ร้อนเเค่ไหนก็ต้องใส่เสื้อเเขนยาว กางเกงขายาว (ตลอดเวลา ยกเว้นอยู่คนเดียว)
เราเริ่มเป็นตั้งเเต่ ม.5 เเต่ตอนนั้นยังไม่รู้คือโรคอะไร
มารู้อีกทีตอนอยู่ ปี1 ปี2 นี่แหละ
ตั้งเเต่เรียนมหาลัยมา ไม่เคยมีกระโปรงทรงเอใส่เลย
ใส่พีชยาวตั้งเเต่ปี 1 จนจบ ปรฺิญญาตรี
มีเพื่อนสนิทตั้ง 12 คน ทุกคนไม่เคยมีใครเห็นผิวพรรณเราจริงๆเลย
จนตอนนี้เเยกย้ายกันทำงานหมดละ ยังไม่มีเพื่อนคนไหนรู้เลยว่าเราเป็นอะไร
รับรู้ใช่ไหม ?
ว่าเป็นเเล้วรู้สึกยังไง
มันเศร้า มันร้าย มันคิดลบ มันไม่สดใส มีเเต่ขุ่นมัวในเเต่ละวันของการใช้ชีวิต
บางทีคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า (รึเป็นเเล้ว อันนี้ไม่เเน่ใจ)
ไม่กล้าเข้าสังคม พบปะกับใครๆ ถ้าเลี่ยงได้จะอยู่เเต่กับตัวเอง
เพราะจะได้ไม่ต้องใส่เสื้อผ้าปกปิดร่างกาย
รู้ไหม เวลาใส่เสื้อผ้าแบบนี้ มันร้อนมาก คันมาก ไม่มีความสุขเลย
ในใจคิด ทำไมต้องเกิดกับเรา ทำไมคนอื่นไม่เห็นเป็นอะไร เราทำอะไรผิด
บอกว่าเกิดจากกรรมพันธ์ เเต่! บ้านเราพี่น้องเรา เชื้อสายเรา >>> ไม่มีใครเป็นเลย <<<
ต้องร้องไห้อาทิตย์ละ 3-4 ครั้ง (คนที่เป็นนะ จะเข้าใจ เเละเชื่อ)
เห็นใครที่เเต่งตัวสวยๆบางครั้งชื่นชมเขา บางครั้งอิจฉาเขา
จิตใจกลายเป็นคนคิดลบไปเลย
..................................................................................
เอาไว้เเค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวมีเวลามาเล่าความในใจต่อนะ
ใครมียาที่รักษาได้ หรือบรรเทา บอกเราด้วยนะคะ ถือว่าทำบุญ
ขอบคุณค่ะ
ตอนนี้ใครเป็นโรค ไลเค่น อะไมลอยโดซิส (Lichen Amyloidosis) บ้างคะ ?
ใครมียาที่สามารถบรรเทา หรือรักษามันได้
ช่วยเเนะนำเราด้วยนะคะ ตอนนี้เราเป็นหนักมาก
เริ่มที่หน้าเเข้ง ตอนนี้เหลือพื้นที่ผิวหนังน้อยมาก ที่ยังไม่ลาม
ตอนนี้ขา เเขน หลัง ตูด เต็มหมดเเล้วค่ะ
กำลังลามไปที่มือ เเละหน้าอก
ผิวเราไม่ดำนะ เเต่พอเป็นโรคนี้ มันเหมือนฝ้าอะ
ลามไปตามผิวเเละตรงไหนที่ขึ้น
ผิวจะดำคล้ำทันที
ไม่เคยเลยที่จะได้ใส่เสื้อผ้าปกติเหมือนคนอื่น
ไม่เคยเลยที่จะได้โชว์ผิวพรรณของตัวเอง
ร้อนเเค่ไหนก็ต้องใส่เสื้อเเขนยาว กางเกงขายาว (ตลอดเวลา ยกเว้นอยู่คนเดียว)
เราเริ่มเป็นตั้งเเต่ ม.5 เเต่ตอนนั้นยังไม่รู้คือโรคอะไร
มารู้อีกทีตอนอยู่ ปี1 ปี2 นี่แหละ
ตั้งเเต่เรียนมหาลัยมา ไม่เคยมีกระโปรงทรงเอใส่เลย
ใส่พีชยาวตั้งเเต่ปี 1 จนจบ ปรฺิญญาตรี
มีเพื่อนสนิทตั้ง 12 คน ทุกคนไม่เคยมีใครเห็นผิวพรรณเราจริงๆเลย
จนตอนนี้เเยกย้ายกันทำงานหมดละ ยังไม่มีเพื่อนคนไหนรู้เลยว่าเราเป็นอะไร
รับรู้ใช่ไหม ?
ว่าเป็นเเล้วรู้สึกยังไง
มันเศร้า มันร้าย มันคิดลบ มันไม่สดใส มีเเต่ขุ่นมัวในเเต่ละวันของการใช้ชีวิต
บางทีคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า (รึเป็นเเล้ว อันนี้ไม่เเน่ใจ)
ไม่กล้าเข้าสังคม พบปะกับใครๆ ถ้าเลี่ยงได้จะอยู่เเต่กับตัวเอง
เพราะจะได้ไม่ต้องใส่เสื้อผ้าปกปิดร่างกาย
รู้ไหม เวลาใส่เสื้อผ้าแบบนี้ มันร้อนมาก คันมาก ไม่มีความสุขเลย
ในใจคิด ทำไมต้องเกิดกับเรา ทำไมคนอื่นไม่เห็นเป็นอะไร เราทำอะไรผิด
บอกว่าเกิดจากกรรมพันธ์ เเต่! บ้านเราพี่น้องเรา เชื้อสายเรา >>> ไม่มีใครเป็นเลย <<<
ต้องร้องไห้อาทิตย์ละ 3-4 ครั้ง (คนที่เป็นนะ จะเข้าใจ เเละเชื่อ)
เห็นใครที่เเต่งตัวสวยๆบางครั้งชื่นชมเขา บางครั้งอิจฉาเขา
จิตใจกลายเป็นคนคิดลบไปเลย
..................................................................................
เอาไว้เเค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวมีเวลามาเล่าความในใจต่อนะ
ใครมียาที่รักษาได้ หรือบรรเทา บอกเราด้วยนะคะ ถือว่าทำบุญ
ขอบคุณค่ะ