-เราจะเล่าเหตุการ์ณให้ฟังก่อนนะ-
คือเราเป็นคนกรุงเทพย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดตอนอายุ 6 ปีแล้วจังหวัดนั้นมันไม่ใช่ภาษาของเราเราก็ฟังไม่รู้เรื่องพูดไม่ได้จนพัฒนามาพูดได้แต่เรายังไม่ค่อยรู้ความหมายและเราต้องเรียนสระอักษรวรรณยุกต์ต่างๆตอนขึ้น ป.1 ด้วยและมีลุงของเราที่เป็นญาติลุงเขามาสอนที่โรงเรียนเราและเราก็ชอบภาษาอังกฤษมากและเวลาที่เราเรียนภาษาไทยเราถูกครูดุตลอดและครูโหดมากเลยทำให้เราไม่ชอบเรียนไทยเราเลยสนใจภาษาอังกฤษตลอดมาชอบฟังเพลงภาษาอังกฤษ ดูหนังฝรั่งซื้อหนังสือมาอ่านหรือไปบ้านลุงไปยืมหนังสือมาอ่านและต่อมาเราเป็นคนที่มีความฝันอยากเป็นศิลปินและเราชอบฟังเพลงที่มีท่อนแร๊ปทั้งไทยและอังกฤษ และกลายเป็นคนที่พูดเร็วไปเลยจนจบป.6 ขึ้นม.1ตอนปิดเทอมเราจะไปอยู่กรุงเทพ เราไม่ค่อยพูดเราไม่มีเพื่อนพ่อแม่ก็ออกไปทำงานแต่ ตี4
กลับมา 21:00 เราเลยต้องอยู่คนเดียวตลอด
กลับมาเราก็เจอกลุ่มศิลปิน K-pop ที่เป็นศิลปินเกาหลีขึ้นมาหน้ายูทูปเราเลยกดไปดู และตามฟังเพลงดูรายการของเขาจนติดและเป็นแฟนคลับวงนั้นมาตลอดและเราเริ่มเรียนอักษรเกาหลีต่างๆจนเริ่มเข้าใจและกลับไปกรุงเทพอีกเราไม่ค่อยพูดอะไรอีกฟังแต่เพลงเกาหลีทุกวันดูนั้นดูนี้ไปเรื่อยๆจนกลับมาต่างจังหวัดมาเรียนเราก็พูดไทยไม่ค่อยชัดเป็นเร็วๆรัวๆรวนๆ พูดกลับคำไปๆมา และคิดคำไม่ออก จนเหมือนคนฟังไม่อยากฟังเราเราพยายามตั้งใจคิดและพูดช้าๆแต่แปปเดียวกับไปเหมือนเก่า
*คืออยากรู้ว่าวัยที่กำลังโตตอนนั้นเราไม่สนใจภาษาไทยและเราเป็นเด็กใหม่ถูกย้ายมาไม่รู้จักใครและภาษาต่างถิ่นเราฟังไม่รู้เรื่องและตอนนั้นยังเด็กเลยต้องฝึกพูดภาษาถิ่นของเขาและยังมาเจอครูที่ดุจนทำให้ไม่สนใจเรียนไทยแต่กลับมาสนใจภาษาอังกฤษของลุงมากกว่ายังมาติดเกาหลีอีกเราเป็นคนที่สำเนียงอังกฤษก็ได้เกาหลีก็ชัดจนวิชานั้นได้เกรด 4 แต่ไทยกับได้น้อยกว่า
ปล. คือเด็กตอนนั้นที่กำลังเรียนรู้เพราะกำลังโตมันจะมีผลกระทบมั้ยกับการพูดเหมือนมันสับสนเพราะแต่ละภาษามันเรียงคำไม่เหมือนกันแต่เราพูดไทยได้และควรทำยังไงดีควรกลับไปเรียนภาษาไทยใหม่หรือไปฝึกการพูดเราไม่ชอบที่เราเป็นแบบนี้เลยพูดอะไรออกไปเพื่อนก็ฟังไม่รู้เรื่อง ทั้งครู ทั้งครอบครัว ตอนนี้ก็โตแล้ว เห้อออออ~
พูดภาษาไทยไม่รู้เรื่อง ทำยังไงดี?
คือเราเป็นคนกรุงเทพย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดตอนอายุ 6 ปีแล้วจังหวัดนั้นมันไม่ใช่ภาษาของเราเราก็ฟังไม่รู้เรื่องพูดไม่ได้จนพัฒนามาพูดได้แต่เรายังไม่ค่อยรู้ความหมายและเราต้องเรียนสระอักษรวรรณยุกต์ต่างๆตอนขึ้น ป.1 ด้วยและมีลุงของเราที่เป็นญาติลุงเขามาสอนที่โรงเรียนเราและเราก็ชอบภาษาอังกฤษมากและเวลาที่เราเรียนภาษาไทยเราถูกครูดุตลอดและครูโหดมากเลยทำให้เราไม่ชอบเรียนไทยเราเลยสนใจภาษาอังกฤษตลอดมาชอบฟังเพลงภาษาอังกฤษ ดูหนังฝรั่งซื้อหนังสือมาอ่านหรือไปบ้านลุงไปยืมหนังสือมาอ่านและต่อมาเราเป็นคนที่มีความฝันอยากเป็นศิลปินและเราชอบฟังเพลงที่มีท่อนแร๊ปทั้งไทยและอังกฤษ และกลายเป็นคนที่พูดเร็วไปเลยจนจบป.6 ขึ้นม.1ตอนปิดเทอมเราจะไปอยู่กรุงเทพ เราไม่ค่อยพูดเราไม่มีเพื่อนพ่อแม่ก็ออกไปทำงานแต่ ตี4
กลับมา 21:00 เราเลยต้องอยู่คนเดียวตลอด
กลับมาเราก็เจอกลุ่มศิลปิน K-pop ที่เป็นศิลปินเกาหลีขึ้นมาหน้ายูทูปเราเลยกดไปดู และตามฟังเพลงดูรายการของเขาจนติดและเป็นแฟนคลับวงนั้นมาตลอดและเราเริ่มเรียนอักษรเกาหลีต่างๆจนเริ่มเข้าใจและกลับไปกรุงเทพอีกเราไม่ค่อยพูดอะไรอีกฟังแต่เพลงเกาหลีทุกวันดูนั้นดูนี้ไปเรื่อยๆจนกลับมาต่างจังหวัดมาเรียนเราก็พูดไทยไม่ค่อยชัดเป็นเร็วๆรัวๆรวนๆ พูดกลับคำไปๆมา และคิดคำไม่ออก จนเหมือนคนฟังไม่อยากฟังเราเราพยายามตั้งใจคิดและพูดช้าๆแต่แปปเดียวกับไปเหมือนเก่า
*คืออยากรู้ว่าวัยที่กำลังโตตอนนั้นเราไม่สนใจภาษาไทยและเราเป็นเด็กใหม่ถูกย้ายมาไม่รู้จักใครและภาษาต่างถิ่นเราฟังไม่รู้เรื่องและตอนนั้นยังเด็กเลยต้องฝึกพูดภาษาถิ่นของเขาและยังมาเจอครูที่ดุจนทำให้ไม่สนใจเรียนไทยแต่กลับมาสนใจภาษาอังกฤษของลุงมากกว่ายังมาติดเกาหลีอีกเราเป็นคนที่สำเนียงอังกฤษก็ได้เกาหลีก็ชัดจนวิชานั้นได้เกรด 4 แต่ไทยกับได้น้อยกว่า
ปล. คือเด็กตอนนั้นที่กำลังเรียนรู้เพราะกำลังโตมันจะมีผลกระทบมั้ยกับการพูดเหมือนมันสับสนเพราะแต่ละภาษามันเรียงคำไม่เหมือนกันแต่เราพูดไทยได้และควรทำยังไงดีควรกลับไปเรียนภาษาไทยใหม่หรือไปฝึกการพูดเราไม่ชอบที่เราเป็นแบบนี้เลยพูดอะไรออกไปเพื่อนก็ฟังไม่รู้เรื่อง ทั้งครู ทั้งครอบครัว ตอนนี้ก็โตแล้ว เห้อออออ~