ยอมนอนดึกสักคืน เพื่อตามหาคนที่ไม่ได้อาศัยอยู่บนโลกใบนี้

เราเป็นใคร?
เรามีอวัยวะเหมือนมนุษย์ แต่ทำไมเราไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองเป็นมนุษย์
ร่างกายนี้ใช่ของเราคนเดียวจริงๆหรอ เราคือเจ้าของมันหรอ?
มือที่เราใช้พิมพ์อยู่ มันใช่มือของเราจริงๆหรอ?
ทำไมเราไม่เห็นรู้สึกผูกพันธ์กับทุกๆสิ่งที่อยู่บนโลกใบนี้เลย
ทำไมเราต้องทำตามกิจวัตรประจำวันตามชาวโลกที่ใครก็ไม่รู้สร้างใว้ด้วย
แล้วการเป็นคนดี มันดี(ต่อความรู้สึกตัวเอง)จริงๆหรอ
กลัวการผูกมัด ความคาดหวังจากมนุษย์ที่สร้างกันขึ้นมาจัง
ความรู้สึกของมนุษย์มันเป็นมวลสารที่น่ากลัวนะ ว่าไหม

เรามักจะคิดแบบนี้ตลอดตั้งแต่เด็กๆ เราแค่ไม่เข้าใจ ว่าทำไม..

บางทีการที่เราคิดต่างเกินไป ก็ยิ่งทำให้หาเพื่อนประเภทเดียวกันได้ยากมากเท่านั้น
หวังว่าคนที่อ่าน คงจะมีสักคนที่คิดเหมือนเรา และอยากเป็นเพื่อนกันนะ..