ตอนก่อนหน้า
https://pantip.com/topic/38072691
นักศึกษาสาวลูกครึ่งเดินเฉิดฉายฮัมเพลงไปด้วย สวนทางกับนักศึกษากลุ่มใหญ่ เหมือนตั้งใจจะอวดกระเป๋าหนังจระเข้ดีไซน์ใหม่ แอบชำเลืองสายตาพวกผู้หญิง คงได้แต่อิจฉาสินะ ของราคาแพงขนาดนี้คงไม่มีปัญญาซื้อ โดยเฉพาะเข็มกลัดคิตตี้ทำด้วยเพชรหลายกระรัดที่ป่ะป๊าสั่งทำให้โดยเฉพาะ มันมีราคาแพงมากทีเดียว
ชุดนักศึกรัดหน้าอกดูมๆจนคับ เห็นเค้ารางบราฯลายลูกไม้สีแดง กระโปรงสั้นจะเสมอหูอยู่แล้ว พวกผู้ชายเบิกตาโตเมื่อเธอมาเฉียดใกล้ จนได้กลิ่นหัวน้ำหอมชั้นดีมองจนเหลียวหลังจนเพื่อนผู้หญิงตบแผ่นหลังดังเพี้ยะเพื่อปลุกสติ สบถตามฟอดแฟด ผู้หญิงอะไรดอกจริงๆ ใจคอจะยั่วผู้ชายทั้งมหาวิทยาลัยไม่เว้นแต่ละวันหรือไง
สมแล้วที่ได้ฉายา นางโมรา กากี
โมนาริสารู้ดีถึงสายตาที่เหยียดตามมา แต่ไม่ยักสน แค่ทำตัวสวยๆ แล้วจะมีคนขนเอาเงินมาให้ใช้ อยากได้อะไรก็ต้องได้
ที่เฉลียงทางเดินเข้าตึกเรียน มีคนตัวสูงใหญ่ยืนขวางอยู่ แผ่นหลังกว้างคางเครามีไรหนวด ไม่ใช่อาจารย์แต่หน้าแก่กว่าวัย โมนาลิซ่าย่นจมูกใส่ แค่เห็นไกลๆ ก็รู้แล้วว่าเป็นใคร นายหนวดหน้าแก่ รุ่นพี่รหัสของเธอเอง ตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วยังเจ้ากี้เจ้าการกับเธอไม่เลิก สักวันจะต้องกระชากหน้ากากผู้ดีออกมาให้ได้
บรรยากาศมันกรุ่นๆ ขอถอดถอดรองเท้าส้นสูง แอบย่องเลี้ยวไปเข้าอีกประตูด้านหน้าดีกว่า พ่อนักศึกษาดีเด่นทำไมทำหน้ามึนตึงแบบนั้น เห็นทีต้องหลบไปก่อน
“โมนา ฉันเห็นนะ”
ไม่รู้จะหลบทำไม ลูกครึ่งสาวสะบัดเส้นผมสลวยโชว์ต่างหูเพชร เดินออกมาอย่างมาดมั่น แล้วเดินเลยไปทำเหมือนว่าไม่รู้จักกัน เขามือไถหน้าผาก ดูท่าเดินเข้านมมาก่อนหน้าเลย จะใส่ให้มันรัดไปถึงไหน
เขารออยู่แล้วคว้าข้อแขนไว้ทัน เธอร้องเอะอะ ออกแรงยื้อข้อมือเล็กๆนุ่มนิ่มไม่อาจต้านกำลัง นี่ถ้าเป็นพวกหัวงูละก็โดนสเปรย์พริกไทไปแล้ว โมนาลิซ่าเชิดหน้าแอ่นอกส่งสายตาท้าทาย
“ถ้านายไม่ปล่อยมือฉันละก็ ฉันร้องจริงด้วยนะ”
เขาต้องจำใจปล่อย เธอต้องรีบนวดข้อมือ คนบ้าบีบเสียแรง
“ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้เธอเจ็บ”
น้ำเสียงเขาสั่น ตนเองเป็นนักศึกษาดีเด่นนะ
“งั้นฉันไปล่ะ บาย”
“ช้าก่อน”
ชายหนุ่มรีบแซงมาดักหน้า
“ฉันขอพูดด้วย เรื่องเดียวเอง”
“เยสเซอร์!”
เธอตะเบ๊ะเสียงดัง หน้าอกคู่นั้นไหว ทำเอาลูกชายนายตำรวจใหญ่ใจหายวาบลงตาตุ่ม ต้องหันหลังไปหายใจให้เต็มปอด กระดุมนั่นมันจะดีดออกมาไหมนะ บวมยังกะยัดลูกโป่งใส่ไว้ข้างใน ไม่ได้ๆ ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำลายตบะคนดีของเขาได้ ต้องรวบรวมสมาธิพูดกับเธอโดยเลี่ยงไม่มองส่วนนั้น
“ฉันอยากจะเตือนเธอ เรื่องการแต่งตัว ให้มันเรียบร้อยกว่านี้หน่อย มันสั้นเกินไป ผิดกฎมหาวิทยาลัย”
น้ำเสียงของเขาเข้มดุเหมือนอาจารย์ คนฟังเชิดคางแอ่นอกท้าทาย สะบัดปลายเส้นผมสีน้ำตาลเป็นลอนสลวย ดูสิพ่อฤาษี ฉันจะทำลายตบะนายได้ไหม
“ฉันไม่ใช่พวกบ้ากาม เธออย่ามาอ่อยเสียให้ยาก” เขาพูดห้วนเป็นการเป็นงาน คนตัวเล็กทรงโต หน้าหวานผิวขาวสุด ๆอาจทำให้อาจารย์ชายหลายคนยอมความ แต่กับเขาแล้วไม่เลย
“อะรายๆ หมายความว่าไง ใครอ่อย”
“ก็เธอแต่งตัว แบบ แบบว่า”
“ไหน ฉันแต่งตัวเป็นยังไง”
“ฟังฉันพูดนะ เธอแต่งตัวไม่ถูกระเบียบของมหาลัย”
คิ้วโก่งเลิกขึ้น ยิ้มมีเล่ห์ แล้วเอามืออุบปากขำเสียงพรืดๆ จากนั้นมือดึงชายกระโปรงที่ตัดเย็บพิเศษ ดึงออกมาชายยาวลงคลุมเข่า เขาตาโต กระโปรงดัดแปลงพิเศษ มันพับซ่อนอยู่ข้างใน ช่างทำไปได้ ส่วนเสื้อติดกระดุมแบบกด เนื้อผ้าถูกพับซ้อนพรางเอาไว้พอคลายออกมา เสื้อดูพอดีตัวไม่รัดติ้วอีกแล้ว
“ไงล่ะ ผิดกฎตรงไหน หม้ายทราบ”
แต่ก็ไม่นำพา เขาสั่นหน้ามือกุมขมับ “เธออย่ามาศรีธนญชัยนะ ฉันขอเตือนด้วยความหวังดี ปกติเธอชอบไปไหนมาไหนคนเดียวมันอันตราย พวกบ้ากามเห็นเข้ามันจะฉุดเอา โดยเฉพาะคนอย่างปีเตอร์ ฉันได้ยินว่าเธอกำลังคบกันอยู่ ขอให้เลิกคบซะ คนพวกนี้มีประวัติที่ไม่ดี เกี่ยวข้องกับขบวนการค้ามนุษย์” น้ำเสียงเขาสงบขึ้น เจือด้วยความปรานี ไม่อยากให้เด็กสาวตรงหน้าต้องตกเป็นเหยื่ออาชญากรรม
ลูกครึ่งสาวจุ๊ปาก สั้นหน้ามือเท้าสะเอวด้วยนิสัยอวดดีอยู่ไม่น้อย “อย่าถือว่าตัวเป็นประธานนักศึกษา อาจารย์เกรงใจแล้วจะมาสั่งสอนฉันนะ เรื่องนุ่งสั้น ไปไหนมาไหนคนเดียวแล้วไง ฉันก็นุ่งอย่างงี้มาจวนจะเรียนจบอยู่แล้ว จะจบพร้อมนายด้วย เพราะฉันหัวดีกว่า ขนาดเรียนบ้างไม่เรียนบ้างนะเนี่ย”
คิ้วเข้มได้รูปของเขาขมวดย่น ฟังเธอพูดแล้วช่างเหลวไหลจเสียริง “แต่ตอนปีหนึ่ง เธอเรียบร้อยมากนะ ตั้งใจเรียนดีด้วย คะแนนตอนนั้นติดท็อปทุกวิชา เป็นน้องรหัสที่ฉันภูมิใจ แต่ทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนไปมาก จนเหมือนไม่ใช่คนเดียวกัน”
ดวงตาโตมองขุ่นมาที่เขา มันแฝงความปวดร้าวลึก ปีหนึ่งคือช่วงเวลาที่ดีที่สุด สำหรับเธอ หลังจากนั้นมันคือนรก คนเดียวที่เธอหวังพึ่งพาก็คือเขา สุดท้ายก็รู้ว่าเป็นคนดีแค่เปลือก พวกสร้างภาพเป็นคนดี เธอเกลียดเป็นที่สุด
ตุ๊กตาเจ้าสาว....บทที่2
https://pantip.com/topic/38072691
นักศึกษาสาวลูกครึ่งเดินเฉิดฉายฮัมเพลงไปด้วย สวนทางกับนักศึกษากลุ่มใหญ่ เหมือนตั้งใจจะอวดกระเป๋าหนังจระเข้ดีไซน์ใหม่ แอบชำเลืองสายตาพวกผู้หญิง คงได้แต่อิจฉาสินะ ของราคาแพงขนาดนี้คงไม่มีปัญญาซื้อ โดยเฉพาะเข็มกลัดคิตตี้ทำด้วยเพชรหลายกระรัดที่ป่ะป๊าสั่งทำให้โดยเฉพาะ มันมีราคาแพงมากทีเดียว
ชุดนักศึกรัดหน้าอกดูมๆจนคับ เห็นเค้ารางบราฯลายลูกไม้สีแดง กระโปรงสั้นจะเสมอหูอยู่แล้ว พวกผู้ชายเบิกตาโตเมื่อเธอมาเฉียดใกล้ จนได้กลิ่นหัวน้ำหอมชั้นดีมองจนเหลียวหลังจนเพื่อนผู้หญิงตบแผ่นหลังดังเพี้ยะเพื่อปลุกสติ สบถตามฟอดแฟด ผู้หญิงอะไรดอกจริงๆ ใจคอจะยั่วผู้ชายทั้งมหาวิทยาลัยไม่เว้นแต่ละวันหรือไง
สมแล้วที่ได้ฉายา นางโมรา กากี
โมนาริสารู้ดีถึงสายตาที่เหยียดตามมา แต่ไม่ยักสน แค่ทำตัวสวยๆ แล้วจะมีคนขนเอาเงินมาให้ใช้ อยากได้อะไรก็ต้องได้
ที่เฉลียงทางเดินเข้าตึกเรียน มีคนตัวสูงใหญ่ยืนขวางอยู่ แผ่นหลังกว้างคางเครามีไรหนวด ไม่ใช่อาจารย์แต่หน้าแก่กว่าวัย โมนาลิซ่าย่นจมูกใส่ แค่เห็นไกลๆ ก็รู้แล้วว่าเป็นใคร นายหนวดหน้าแก่ รุ่นพี่รหัสของเธอเอง ตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วยังเจ้ากี้เจ้าการกับเธอไม่เลิก สักวันจะต้องกระชากหน้ากากผู้ดีออกมาให้ได้
บรรยากาศมันกรุ่นๆ ขอถอดถอดรองเท้าส้นสูง แอบย่องเลี้ยวไปเข้าอีกประตูด้านหน้าดีกว่า พ่อนักศึกษาดีเด่นทำไมทำหน้ามึนตึงแบบนั้น เห็นทีต้องหลบไปก่อน
“โมนา ฉันเห็นนะ”
ไม่รู้จะหลบทำไม ลูกครึ่งสาวสะบัดเส้นผมสลวยโชว์ต่างหูเพชร เดินออกมาอย่างมาดมั่น แล้วเดินเลยไปทำเหมือนว่าไม่รู้จักกัน เขามือไถหน้าผาก ดูท่าเดินเข้านมมาก่อนหน้าเลย จะใส่ให้มันรัดไปถึงไหน
เขารออยู่แล้วคว้าข้อแขนไว้ทัน เธอร้องเอะอะ ออกแรงยื้อข้อมือเล็กๆนุ่มนิ่มไม่อาจต้านกำลัง นี่ถ้าเป็นพวกหัวงูละก็โดนสเปรย์พริกไทไปแล้ว โมนาลิซ่าเชิดหน้าแอ่นอกส่งสายตาท้าทาย
“ถ้านายไม่ปล่อยมือฉันละก็ ฉันร้องจริงด้วยนะ”
เขาต้องจำใจปล่อย เธอต้องรีบนวดข้อมือ คนบ้าบีบเสียแรง
“ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้เธอเจ็บ”
น้ำเสียงเขาสั่น ตนเองเป็นนักศึกษาดีเด่นนะ
“งั้นฉันไปล่ะ บาย”
“ช้าก่อน”
ชายหนุ่มรีบแซงมาดักหน้า
“ฉันขอพูดด้วย เรื่องเดียวเอง”
“เยสเซอร์!”
เธอตะเบ๊ะเสียงดัง หน้าอกคู่นั้นไหว ทำเอาลูกชายนายตำรวจใหญ่ใจหายวาบลงตาตุ่ม ต้องหันหลังไปหายใจให้เต็มปอด กระดุมนั่นมันจะดีดออกมาไหมนะ บวมยังกะยัดลูกโป่งใส่ไว้ข้างใน ไม่ได้ๆ ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำลายตบะคนดีของเขาได้ ต้องรวบรวมสมาธิพูดกับเธอโดยเลี่ยงไม่มองส่วนนั้น
“ฉันอยากจะเตือนเธอ เรื่องการแต่งตัว ให้มันเรียบร้อยกว่านี้หน่อย มันสั้นเกินไป ผิดกฎมหาวิทยาลัย”
น้ำเสียงของเขาเข้มดุเหมือนอาจารย์ คนฟังเชิดคางแอ่นอกท้าทาย สะบัดปลายเส้นผมสีน้ำตาลเป็นลอนสลวย ดูสิพ่อฤาษี ฉันจะทำลายตบะนายได้ไหม
“ฉันไม่ใช่พวกบ้ากาม เธออย่ามาอ่อยเสียให้ยาก” เขาพูดห้วนเป็นการเป็นงาน คนตัวเล็กทรงโต หน้าหวานผิวขาวสุด ๆอาจทำให้อาจารย์ชายหลายคนยอมความ แต่กับเขาแล้วไม่เลย
“อะรายๆ หมายความว่าไง ใครอ่อย”
“ก็เธอแต่งตัว แบบ แบบว่า”
“ไหน ฉันแต่งตัวเป็นยังไง”
“ฟังฉันพูดนะ เธอแต่งตัวไม่ถูกระเบียบของมหาลัย”
คิ้วโก่งเลิกขึ้น ยิ้มมีเล่ห์ แล้วเอามืออุบปากขำเสียงพรืดๆ จากนั้นมือดึงชายกระโปรงที่ตัดเย็บพิเศษ ดึงออกมาชายยาวลงคลุมเข่า เขาตาโต กระโปรงดัดแปลงพิเศษ มันพับซ่อนอยู่ข้างใน ช่างทำไปได้ ส่วนเสื้อติดกระดุมแบบกด เนื้อผ้าถูกพับซ้อนพรางเอาไว้พอคลายออกมา เสื้อดูพอดีตัวไม่รัดติ้วอีกแล้ว
“ไงล่ะ ผิดกฎตรงไหน หม้ายทราบ”
แต่ก็ไม่นำพา เขาสั่นหน้ามือกุมขมับ “เธออย่ามาศรีธนญชัยนะ ฉันขอเตือนด้วยความหวังดี ปกติเธอชอบไปไหนมาไหนคนเดียวมันอันตราย พวกบ้ากามเห็นเข้ามันจะฉุดเอา โดยเฉพาะคนอย่างปีเตอร์ ฉันได้ยินว่าเธอกำลังคบกันอยู่ ขอให้เลิกคบซะ คนพวกนี้มีประวัติที่ไม่ดี เกี่ยวข้องกับขบวนการค้ามนุษย์” น้ำเสียงเขาสงบขึ้น เจือด้วยความปรานี ไม่อยากให้เด็กสาวตรงหน้าต้องตกเป็นเหยื่ออาชญากรรม
ลูกครึ่งสาวจุ๊ปาก สั้นหน้ามือเท้าสะเอวด้วยนิสัยอวดดีอยู่ไม่น้อย “อย่าถือว่าตัวเป็นประธานนักศึกษา อาจารย์เกรงใจแล้วจะมาสั่งสอนฉันนะ เรื่องนุ่งสั้น ไปไหนมาไหนคนเดียวแล้วไง ฉันก็นุ่งอย่างงี้มาจวนจะเรียนจบอยู่แล้ว จะจบพร้อมนายด้วย เพราะฉันหัวดีกว่า ขนาดเรียนบ้างไม่เรียนบ้างนะเนี่ย”
คิ้วเข้มได้รูปของเขาขมวดย่น ฟังเธอพูดแล้วช่างเหลวไหลจเสียริง “แต่ตอนปีหนึ่ง เธอเรียบร้อยมากนะ ตั้งใจเรียนดีด้วย คะแนนตอนนั้นติดท็อปทุกวิชา เป็นน้องรหัสที่ฉันภูมิใจ แต่ทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนไปมาก จนเหมือนไม่ใช่คนเดียวกัน”
ดวงตาโตมองขุ่นมาที่เขา มันแฝงความปวดร้าวลึก ปีหนึ่งคือช่วงเวลาที่ดีที่สุด สำหรับเธอ หลังจากนั้นมันคือนรก คนเดียวที่เธอหวังพึ่งพาก็คือเขา สุดท้ายก็รู้ว่าเป็นคนดีแค่เปลือก พวกสร้างภาพเป็นคนดี เธอเกลียดเป็นที่สุด