มีปัญหากับเพื่อนที่สนิทกันมานานรักกันมากค่ะ เราเป็นฝ่ายผิด สาเหตุคือเรากลัวตัวเราจะไม่สำคัญสำหรับเขาเลยคาดคั้นให้เขาเลือกเรามากเกินไป เขาเลยเครียดค่ะ แต่ได้คุยและขอโทษเขาแล้ว ปัญหานี้เราได้เคลียกับตัวเองว่าสาเหตุมาจากเราเอาคุณค่าของตัวเองไปผูกไว้กับสังคมรอบข้างมากเกินไป ตั้งใจว่าจะแก้ไขตัวเอง แต่เขาตัดสินใจรักษาระยะห่างจากเรา บอกว่าไม่ได้เกลียด แต่เขากลัวจะเกิดเรื่องซ้ำอีกถ้ายังสนิทกับเรา เขากลัวเราจะขาดเขาไม่ได้แล้วทำร้ายตัวเอง กลัวว่าจะอารมร้อนทำให้ครอบครัวเสียใจที่เขาโมโหทำร้ายข้าวของ เราเลยเว้นระยะห่างตามที่เขาบอก พอเริ่มห่างแล้วก็เศร้าเสียใจมากค่ะ อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม ท่าทีที่เขาพยายามหลีกเลี่ยงเราอยู่ทุกวันมันทำให้เราเสียใจมาก เราพยายามไปอยู่กับเพื่อนใหม่ๆ คิดว่าตัวเองจะดีขึ้นได้ แต่นับวันก็ยิ่งแย่ลงๆ แต่ละวันทำงานไม่ได้เลยค่ะ มันจะคิดขึ้นมาจะดาวน์มากๆแล้วพอร้องให้ก็ดีขึ้นสักพักก็ร้องอีกเป็นแบบนี้ทั้งวันค่ะพอเช้ามาก็เริ่มลูปเดิมๆ มีครอบครัวและรักครอบครัวค่ะ พยายามจะแคร์คนที่แคร์เรา แต่เราไม่ไหวจริงๆมีอาการอยากตายมาสักพักแล้วค่ะเพราะอยากหนีจากปัญหา แต่เราไม่อยากให้ครอบครัวเราเสียใจและเราต้องเลี้ยงดูเขาด้วย ตอนแรกๆเลยยังไหวเราคงไม่ตายง่ายๆ แต่ก็รู้ตัวค่ะว่าแบบนี้เริ่มไม่เวิค เลยไปพยายามขอให้เขากลับมาสนิทกับเราเหมือนเดิมแต่ไม่ต้องตัวติดกันเหมือนเดิมก็ได้ แค่อย่าพยายามหลีกเลี่ยงเราเหมือนทุกวันนี้ ไปกินข้าวกับกลุ่มเราบ้างไรบ้างก็ได้เพราะปกติเขาก็สนิทกับคนในกลุ่มอยู่แล้วแต่ไม่มาอีกเลยหลังจากเราเข้ามาในกลุ่มนี้ค่ะ เราบอกเขาไปแล้วค่ะว่าเราไม่ไหวอย่างไรบ้าง เราขอให้เขาให้โอกาสเราสักครั้งและมันก็เป็นครั้งแรกด้วย แต่เขาต้องการจะห่างต่อไปค่ะ บอกว่ามันเป็นเหมือนเดิมไม่ได้เขาจะไม่เชื่อว่าเราจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ถ้าเรายังต้องการเขาแบบนี้ และต่อให้เปลี่ยนได้เขาก็ไม่คิดว่ามันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ ให้เราปลงซะ คนรอบตัวเราบอกให้ลืมเขาซะเขาอาจไม่ใช่เพื่อนแท้ เพราะเขาไม่ให้โอกาสเราไม่อยู่ข้างเพื่อนยามลำบาก แต่เราไม่ได้โกรธเขาเลยนะคะทุกวันนี้ก็ยังขอให้เขาให้โอกาสอยู่ แต่ก็ไม่ได้ผล ในขณะที่ตัวเราแย่ลงเรื่อยๆค่ะ ตอนนี้ที่อยากตายมันเริ่มรุนแรงขึ้น พอรู้ตัวขึ้นมาว่าครอบครัวก็เริ่มรั้งเราไว้ไม่ได้ก็คิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว เลยมาขอคำปรึกษาค่ะว่าจะทำยังไงดี จะเลิกเสียใจได้ยังไง เพราะเพื่อนคนนี้ความรักความผูกพันมันมากค่ะตัดยาก ง้อให้เขากลับมาก็ไม่ได้ สาเหตุหลักที่เสียใจคือ ไม่เข้าใจค่ะว่าทำไมเขาให้โอกาศเราไม่ได้แม้สักครั้งทั้งที่เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น บวกกับเราไม่อยากเสียเพื่อนไปค่ะเพราะกลัวว่าถ้าห่างกันไปแล้วจะห่างไปเลยต่อให้เราแก้ไขแล้วเขาก็ไม่กลับมา เราตอนที่อารมปกติไม่อยากตายจริงๆค่ะแต่พอดาวแล้วควบคุมตัวเองยากมากไม่รู้จะทำอะไรลงไปบ้าง หลายคนอาจคิดว่าเราคิดเกินเพื่อนหรือเปล่า คำตอบคือไม่ค่ะเราคิดแบบเพื่อนซึ่งถ้าใครเคยมีเหตุการณืเดียวกันจะทราบว่าเลิกกับเพื่อนสนิทเจ็บปวดพอกับเลิกกับแฟนเลยค่ะ
มีปัญหากับเพื่อนสนิท ไม่อยากมีชีวิตอยู่มากขึ้นเรื่อยๆช่วยด้วยค่ะ