สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผมนะครับ อยากจะเขียนระบายความรู้สึก จะพยายามเขียนให้สั้นที่สุดพออ่านเข้าใจนะครับ แต่ก็ยังยาวอยู่ดี 555+
บอกก่อนนะครับว่าผมเป็นเกย์ ผมรู้จักกับแฟนได้ประมาณ8 เดือนแล้ว ตอนแรกก็ไม่เคยคิดว่าจะมารักเขาได้ เพราะด้วยหน้าที่การงาน ฐานะและทุกอย่าง เราไม่เหมือนกันเลยสักอย่าง ผมไม่ควรที่จะรักเขา แต่พอได้รู้จักไปสักพักก็รักไปแล้ว รู้จักกันมา8เดือน เรามีปัญหากันบ่อยมากครับ เช่น
- เขาเป็นคนใจร้อน
อะไรนิดหน่อยที่ทำให้เขาโกรธ เขาก็แสดงออกมาตรงๆ แม้บางทีเขาอาจจะเป็นฝ่ายถูก แต่ผมก็อยากให้เขาระงับอารมณ์บ้าง
- พูดถึงแต่เรื่องของตัวเอง
เช่น เรื่องงาน หมาที่บ้าน บลาๆ ฯลฯ ตอนรู้จักกันแรกๆผมก็ไม่ค่อยอยากคุยหรอก คุยกันทีไรก็ชอบพูดแต่เรื่องของตัวเอง ยอมรับว่าแรกๆผมรู้สึกอึดอัดและคิดว่าคงไปต่อไม่ได้ เพราะคุยแต่เรื่องของตัวเอง พอเขาคุยจบไม่มีเรื่องคุยก็วางสาย ถามเรื่องผมนิดเดียว ไม่ได้สนใจเรื่องของผมบ้างเลย ตอนแรกงงๆว่า จะโทรมาคุยเรื่องตัวเอง คุยจบก็ไปงี้เหรอ แรกๆผมกะว่าจะค่อยๆถอยห่างออกมา แต่พอคบกันไปสัก3เดือน อ้าวววววว เมิงคุยกับเขาได้ไงนานเป็นชั่วโมง 5555+ หลังๆมากลายเป็นว่าอยากให้เขาโทรมาคุยตลอดซะงั้น อยากได้ยินเสียงเขา จะคุยเรื่องอะไรผมก็อยากฟัง คุยได้ทุกเรื่อง เขาเป็นผู้พูดที่ดี ผมก็เป็นผู้ฟังที่ดีไป จะมาง้องแง้งน้อยใจใส่เรา เราก็รับได้หมด (คือ กรูเปลี่ยนไปตอนไหนวะเนี่ย งงกับตัวเอง) แต่พอรู้จักกันมากขึ้น เขาก็เริ่มถามไถ่เรื่องของผมบ้างครับ ก็ดีกว่าแต่ก่อน
-เอาแต่ใจตัวเอง ทำผิดก็ไม่เคยขอโทษ
เราเคยนัดเจอกัน18:00 ผมกำลังขับมอไซค์ไป เขาไปถึงก่อนผม 17:40 แล้วโทรหาผม แต่ผมขับมอไซค์จึงไม่ได้รับสาย พอผมไปถึง17.55 โทรกลับไป เขาบอกว่ากลับบ้านแล้วนึกว่าผมไม่มา และเขาก็ไม่ขอโทษผมสักคำ แต่พอนัดเจอกันครั้งต่อมา ผมก็รีบไปให้ถึงก่อนเขา เขาจะได้ไม่หนีกลับก่อน ผมไปถึงก่อนเขา แล้วไปเดินรอในห้าง เขามาถึงทีหลังและรออยู่ในรถ ผมเดินไปที่รถช้า เขาก็บ่นว่าผมมาช้า (มาตรงเวลา ผมก็ผิด มาก่อนแต่เดินไปหาเขาช้า ผมก็ผิด ) บางครั้งฝนตกรถติด ผมรอเขาเป็นชั่วโมง ผมยังรอได้ ไม่มีบ่นเลยสักคำ
-ยกเลิกข้อความ
ผมเคยแกล้งเขาด้วยการส่งไลน์ไปหา แล้วกด "ยกเลิกข้อความ" พอเขาเข้ามาข้อความก็หายไป เขาก็โกรธ บอกว่าถ้าส่งมาแล้วกดยกเลิก ก็ไม่ต้องส่งมา (แต่เจตนาผมก็แค่อยากจะแหย่เล่นๆ มุ๊งมื๊งอะไรแบบนี้ไง) ไม่คิดว่าเขาจะจริงจังจนเป็นเรื่องใหญ่ เขาไม่พอใจเลยบล็อคไลน์ผม (ผมก็ผิดด้วยแหละ เพราะผมก็แกล้งเขาบ่อย เขาบอกแล้วยังจะทำ) ผมต้องสมัครไลน์ใหม่และไลน์ไปขอโทษเขา เขาก็ให้อภัยนะครับ (แต่หลังจากนั้นผมก็ไม่ทำอีก กลัวเขาจะโกรธ) แต่ผมก็ไม่คิดว่าเขาจะโกรธกับเรื่องแบบนี้
- บ้างาน
เขาจะอยู่กับงานทั้งที่บ้านและที่ทำงาน เคยส่งไลน์กู๊ดไนท์ไป แล้วเขากู๊ดไนท์กลับมา ตอนที่รู้จักกันแรกๆ ผมไม่รู้ว่าเขาจะเป็นคนโกรธง่ายกับทุกเรื่องขนาดนี้ไง ผมก็อยากคุยต่อเลยถามว่า " ฝนตกไหมครับ ทำอะไรอยู่" ตอนนั้นเขาคงยุ่งกับงาน เลยตอบกลับมาว่า ถ้าจะคุยก็คุยหรือโทรมาเลย ไม่ต้องส่งกู๊ดไนท์ ถ้าส่งกู๊ดไนท์แล้วก็ไม่ต้องคุยต่อ รบกวนเวลางานเขา จะนอนก็นอนไป ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องแค่นี้เขาต้องโกรธด้วย พูดกันดีๆก็ได้นี่ มันเรื่องใหญ่ถึงกับต้องใส่อารมณ์ขนาดนั้นเลยเหรอ เขาคิดแค่มุมเดียว คิดว่าเราไปรบกวนวุ่นวายเวลางานเขา แต่ถ้าเขามองอีกมุมนึง เขาก็คงรู้ว่าที่ผมถามไป มีความรักความห่วงใยอยู่ในนั้น แต่เขาก็คงมองไม่เห็น ผมก็เรียนรู้นิสัยเขาไปเรื่อยๆ และปรับปรุงตัวเองตลอด ส่งกู๊ดไนท์ไปแล้ว ผมก็จะไม่ค่อยคุยต่อแล้ว กลัวรบกวนเวลางานเขา แต่หลายครั้งเขาก็ถามกลับมาว่า ไม่ชวนเขาคุยเลย จะส่งนอนอย่างเดียวเลย (อืมมม งงมั๊ย)
-นัดเจอ
เวลาเราไม่เจอกันหลายวัน เขาชอบบอกว่าวันนี้ว่างไม่นัดเจอเลย คงเบื่อเขาแล้ว แต่พอผมไลน์ไปนัดก็ไม่ค่อยว่าง ไลน์ไปถามบ่อยๆ ก็ตอบกลับมาว่าไม่ว่าง พอไม่ว่างเราก็เลยไม่อยากถามบ่อย พอไม่ถาม ก็หาว่าเราไม่สนใจ ไม่สำคัญ ลืมเขาแล้วแน่ๆ แต่พอเขาว่างก็ไม่ยอมบอกผม ขับรถขึ้นทางด่วนค่อยไลน์มาบอก หาว่าผมไม่นัด กำลังจะกลับบ้านแล้วอยู่บนทางด่วน อืมมมมมม (ตั้งแต่รู้จักเขามา ทำให้ผมใจเย็นขึ้นเยอะจริงๆครับ)
-บล็อคไลน์
เคยโทรคุยกันอยู่ดีๆ แล้วเราก็คุยเรื่องบล็อคไลน์ (เขาเคยบล็อคผม3-4รอบ เพราะเขาโกรธง่าย เขาบอกว่าถ้าทะเลาะกันอีกก็จะบล็อคๆๆ จังหวะนั้นแม่ผมโทรมาพอดี ทำให้ผมกดรับสายไปโดยที่ไม่ได้บอกเขาว่ามีสายซ้อน ทำให้สายของเขาหลุดไป พอผมคุยกับแม่เสร็จ ไลน์ไปหาเขาก็ไม่อ่าน เพราะเขาบล็อคผมซะแล้ว เขาตีความไปเองคิดว่าผมวางสายเพราะโกรธที่เขาจะบล็อคผม แต่ความจริงผมไม่ได้โกรธไม่ได้ตัดสายทิ้ง แต่มีสายซ้อนเข้ามาจริงๆ เขาเข้าใจผิดไปเองคิดว่าผมวางสายใส่ และเขาเป็นคนไม่แคร์ใครด้วย เลยบล็อกผมซะงั้น ไม่เปิดโอกาสให้ผมได้อธิบายเล้ยยยย ว่าแม่โทรมา ครั้งนี้ที่โดนบล็อค ผมติดต่อเขาไม่ได้เลย ไลน์ใหม่ก็แอดไปไม่ได้ เบอร์โทรก็ไม่มีติดต่อไม่ได้ ผมจำได้แค่ว่า เขาเคยเล่าให้ฟังว่าวันที่2สิงหา เขาจะไปเอาเหล็กจัดฟันออก ผมรู้ว่าเขาจัดฟันอยู่ย่านนึง แต่ไม่รู้ว่าร้านไหน ผมเลยเขียนโน๊ตฝากให้เขาติดต่อกลับ ไปฝากไว้ตามร้านจัดฟันย่านนั้นหลายร้านเลย โชคดีที่เขาติดต่อกลับมาจริงๆ
แต่ในทางกลับกัน เวลาเราคุยกันอยู่ดีๆ มีสายซ้อนโทรหาเขา เขาวางสายผม และรับสายคุยกับคนอื่นเฉยเลย ถามว่า ผมโกรธไหม ผมไม่โกรธ ผมไม่ว่าอะไรเขาเลย แต่กลับเข้าใจเขาด้วยซ้ำ ว่างานเยอะ ต้องคุยงานโน่นนี่นั่นสาระพัด ไม่เคยว่าอะไรเขาเลย แต่พอผมมีสายเข้าต้องรับสาย ก็ชอบหาว่าเราไม่อยากคุย (ผมเข้าใจเขานะ แต่ก็อยากให้เขาเข้าใจผมบ้าง)
- ตอบไลน์ช้า, ไม่รับสาย
ก็หาว่าเราไม่สนใจ ไม่สำคัญ แต่ผมก็บอกรักและคิดถึงอยู่บ่อยๆ แต่เขากลับไม่เคยบอกรักผมเลยสักครั้ง เขาอาจจะไม่ได้รักผมก็ได้ อาจจะแค่ชอบที่ทนเขาได้ เขาอยากให้ผมสนใจ เอาใจ อยากเป็นคนสำคัญ ผมก็แคร์เขามาตลอด แต่การที่เขาบล็อคผมบ่อยๆล่ะ เขาเห็นว่าผมสำคัญบ้างไหม ถ้าผมสำคัญเขาคงไม่ทำแบบนั้น
- ตัวเองพูดได้ ทำได้ แต่คนอื่นห้ามทำ
เราเคยคุยกันว่า ถ้าจะมีแฟน มีกิ๊ก หรือไปรู้จักคนใหม่ ก็โอเค ไม่ก้าวก่ายกัน (เพศที่สามรักเดียวใจเดียวมันอาจจะหายาก มันอาจจะเป็นเรื่องปกติ เพราะบางครั้งเวลาเหงาๆไม่ว่าชายหรือหญิงก็อาจจะเผลอไปรู้จักไปชอบคนใหม่ก็ได้) ผมขอแค่เรายังรักยังรู้สึกดีๆต่อกัน ยังติดต่อกันอยู่ก็โอเคแล้ว (แต่ผมก็ไม่ได้ไปรักใครชอบใครเลย ส่วนเขาจะไปเจอหรือไปชอบคนใหม่ ผมก็โอเค เพราะตอนรู้จักกันแรกๆ ก็เคยคุยเรื่องนี้กัน ว่าโอเค)
แต่เวลาเขาโทรมาแล้วผมไม่ได้รับสาย เขาชอบหาว่าผมกำลังมีอะไรกันกับคนอื่นอยู่แน่เลย คำถามแบบนี้มันแรงไปนะครับ ถามว่าผมโกรธเขาไหม ผมไม่โกรธ ไม่ได้ว่าอะไรเลย แต่กลับรู้สึกว่าเขาหึงเราด้วยซ้ำที่เขาถามแบบนั้น ผมก็ตอบเขาไปตามจริงว่า ไม่มีครับ กำลังทำธุระ ขับมอไซค์ วิ่งออกกำลังกาย ฯลฯ แต่ในทางกลับกัน ถ้าสมมติผมถามคำถามแบบนี้กลับคืนไปบ้าง (คุณครับ รับสายช้าจัง มีอะไรกับคนอื่นอยู่เหรอ กรูโดนบล็อคแน่ๆ100%) วันนึงในวันหยุดเขาอยู่บ้านกำลังทำงานบ้าน ผมเลยถามเล่นๆว่า อยู่กับแฟนเหรอครับ เขาโกรธผม และตอบมาว่า ถ้าคิดแบบนั้นจะไลน์มาทำไม ไม่ต้องคุยล่ะ แค่นี้ แล้วเขาก็บล็อคผมไปเลย ผมต้องแอดไลน์ไปขอโทษ คือหลายๆคำถามผมก็สับสนในตัวเขา เขาสามารถถามผมได้ว่า กำลังมีอะไรกับคนอื่นอยู่เหรอ ผมไม่โกรธ แต่พอผมลองถามกลับไปแค่ว่า อยู่กับแฟนเหรอครับ? กลับโกรธผมและบล็อคไลน์ผมซะงั้น
และเรื่องล่าสุดที่ทำให้เราต้องเลิกกันก็คือ ในทามไลน์ของเขามีผู้ชายคนนึงเข้ามาสุขสันต์วันเกิดให้เขา ผมเลยถามว่าคนนั้นคือใคร หล่อน่ารักดีนะครับ เขาตอบว่าเป็นเพื่อนที่ทำงาน (แต่ผมรู้ว่าเป็นใคร) แต่ถึงเขาจะเป็นแฟนใหม่ เป็นกิ๊ก หรือเป็นอะไร ผมก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร เพราะเราเคยคุยกันแล้วว่าเรื่องแบบนี้รับได้ ต่างฝ่ายก็โอเค แต่เขาบอกว่าเป็นเพื่อนที่ทำงาน พร้อมกับอาการโกรธผมที่ไปถามเขาแบบนั้น หาว่าผมวุ่นวายก้าวก่ายเรื่องงาน และก็บล็อคผมไปเลย แต่เจตนาของผมคือ ผมรู้ว่าเขาเป็นใคร และไม่ได้ว่าอะไรเลยซักหน่อยถ้าจะมีก๊งมีกิ๊ก ไม่ได้หึงหวงหรือห้ามไม่ให้คบใครชอบใครสักหน่อย รักก็รักนะ แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะครอบครอง เพราะผมก็รู้ตัวเองดีอยู่แล้วว่าเราไม่ควรรักกันตั้งแต่แรก ก็บอกตัวเองมาตลอดว่ารับได้กับเรื่องแบบนี้ ทีตัวเองโทรมา ผมรับไม่ทัน ยังหาว่าผมกำลังเอากันกับคนอื่นเลย คำถามแบบนี้มันไม่แรงไปหน่อยเหรอ ถ้าเทียบกับคำที่ผมถามเขาว่า คนที่สุขสันต์วันเกิดให้คือใคร (ตัวเองถามแรงๆ ผมไม่เคยโกรธ ไม่เคยคิดว่าเป็นการก้าวก่าย แต่ผมถามคำถามที่ดูจะธรรมดามากๆ กลับหาว่าผมไปก้าวก่าย แล้วจะโกรธเพื่อ ?)
ส่วนเรื่องดีๆของเขาก็มีครับ เช่น
- เป็นคนมีน้ำใจ
ชอบเลี้ยงข้าว ซื้อของให้ ไม่ชอบให้ผมจ่าย (เพราะเขามีเงินเดือนเยอะกว่าผม) ผมเคยซื้อของฝากให้เขา (บ๊อกเซอร์ ยาบำรุงร่างกาย ยาปลูกผม หมอนปลาทู ฯลฯ ) เขาก็เอาเงินคืนให้ผม แต่ผมก็ไม่รับ ผมก็อยากตอบแทนบ้างเล็กๆน้อยๆ ที่เขาเคยเลี้ยงข้าวิเคยซื้อของให้ ผมไม่ชอบให้เลี้ยง ผมชอบเอาเงินไปใส่ในถุงคืนเขา เขาค่อยมารู้ทีหลัง
-เป็นคนที่ขยันมากๆ
เขาเคยเล่าให้ฟังว่าเคยลำบากมาก่อน จากคนที่ไม่มีอะไร กลายเป็นคนประสบความสำเร็จ มีหน้าที่การงานที่ดี เปลี่ยนจากคนที่คิดจะอยู่เฉยๆกลายเป็นคนที่พัฒนาตัวเองจนเก่งและรวยขึ้น ผมก็ชอบนะ คนที่พัฒนาตัวเองจนชีวิตเปลี่ยน ก็ถือว่าเป็นคนที่เก่งคนนึง ก็อยากแลกเปลี่ยนแนวคิดทัศนคติจากเขาเหมือนกัน
-เป็นคนอารมณ์ดี (ในบางครั้ง)
เวลาเขาดีๆ ก็คุยสนุกดี เฟรนลี่ ชอบร้องเพลงให้ฟัง เพราะบ้างไม่เพราะบ้าง แต่ก็รู้สึกดีที่ได้คุยครับ บางครั้งก็ดูตลก โก๊ะๆ เปิ่นๆ เวลาเดินด้วยกันก็ชอบแกล้ง ชอบเกาะแข้งเกาะขา กอดคอ เหมือนเพื่อนผู้ชายทั่วไป
แต่วันนี้ผมกับเขาคงไม่ได้กลับมาเจอกันแล้วครับ อย่างที่บอกไปเรื่องนิสัยที่เราเข้ากันไม่ได้ ตอนนี้เขาบล็อคไลน์ บล็อคเบอร์ ทุกอย่าง ผมยังรักและคิดถึงเขา แต่ก็คงไม่ยื้อให้เหนื่อยอีกแล้ว สงสารตัวเองและก็สงสารเขาด้วยที่ผมไปทำให้เขารำคาญ ทำให้รถเขาเป็นรอย ทำให้เขาไม่พอใจหลายอย่าง เราคงมาด้วยกันได้เพียงเท่านี้แหละ ใจนึงผมก็อยากเปลี่ยนเป็นเพื่อนกับเขานะครับ ยังอยากที่จะติดต่อได้รู้จักกันต่อไป ผมอาจจะเป็นแฟนที่ดีไม่ได้ แต่อาจจะเหมาะที่จะเป็นเพื่อนที่ดีก็ได้ แต่ตอนนี้เขาคงคิดว่าผมเป็นศัตรูไปแล้ว เคยทำดีให้เขาเห็นค่า แต่คนมันไม่ได้รัก มันก็ไม่มีค่าอยู่ดี เขาอาจจะหาว่าผมวุ่นวาย น่ารำคาญ อยากคบก็คบ ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็ไม่ต้องทน มีปัญหานิดหน่อยก็บล็อค ทำไมเขาเอาแต่ใจเกินไป เวลาโกรธก็ไม่ยอมให้เราอธิบายเลย บล็อคอย่างเดียว อยากให้เราสนใจ ใส่ใจ เทคแคร์ ผมก็ทำได้ แต่พอเราสนใจมาก ใส่ใจมาก ก็หาว่าเรารู้มากและไปวุ่นวายก้าวก่ายซะงั้น อยากให้เราให้ความสำคัญ ซึ่งผมก็เห็นเขาสำคัญเสมอ แต่เขากลับบล็อคผมเหมือนคนไม่สำคัญซะงั้น ในเมื่อบล็อคผมเหมือนคนไม่สำคัญ แล้วที่ผ่านมาจะเรียกร้องความสนใจ ความสำคัญ ความใส่ใจ ความห่วงใยจากผมไปทำไมกัน ในเมื่อคุณได้ไปแล้วคุณก็ไม่เคยเห็นว่าผมสำคัญอยู่แล้ว ผมหายไปนานๆ ตอบไลน์ช้า รับสายช้า ก็มาต่อว่าผม ว่าไม่สนใจ ไม่เอาใจ ไม่สำคัญ เราก็ปรับตัวดูแลพูดจาให้ดีขึ้น พูดเอาใจ เป็นห่วงเป็นใย ทำดีกับเขามากขึ้น แต่พอคุณได้รับความสำคัญและความรู้สึกดีๆจากผมไปแล้ว เวลาที่คุณอยากจะบล็อคผม ผมมีโอกาสเรียกร้องความสำคัญ ไม่ให้บล็อค ได้บ้างไหมล่ะ
ผมไม่เคยมีแฟนนิสัยแบบนี้เลยครับ จึงทำตัวไม่ถูกและไม่เข้าใจตัวเองว่าที่ผ่านมารักเขาเพราะอะไร ? แล้วเขาชอบผมเพราะอะไร ? เงินก็ไม่ใช่ รูปร่างหน้าตาก็ไม่เชิง นิสัยก็เข้ากันไม่ได้ ไม่มีอะไรที่จะไปด้วยกันได้เลย มีความสุขดีเหรอ ? ผมกับเขาคงเข้ากันไม่ได้จริงๆครับ ขอบคุณเวลา8เดือนที่ได้รู้จักกันมานะครับ และขอบคุณทุกอย่างที่ผ่านมาด้วยกันครับ
ถ้าคุณมีแฟนที่ขี้น้อยใจ โกรธง่าย ไม่แคร์ใคร ตัวเองถูกเสมอ ขอโทษไม่เป็น ฯลฯ คุณจะคบได้นานไหมครับ ?
บอกก่อนนะครับว่าผมเป็นเกย์ ผมรู้จักกับแฟนได้ประมาณ8 เดือนแล้ว ตอนแรกก็ไม่เคยคิดว่าจะมารักเขาได้ เพราะด้วยหน้าที่การงาน ฐานะและทุกอย่าง เราไม่เหมือนกันเลยสักอย่าง ผมไม่ควรที่จะรักเขา แต่พอได้รู้จักไปสักพักก็รักไปแล้ว รู้จักกันมา8เดือน เรามีปัญหากันบ่อยมากครับ เช่น
- เขาเป็นคนใจร้อน
อะไรนิดหน่อยที่ทำให้เขาโกรธ เขาก็แสดงออกมาตรงๆ แม้บางทีเขาอาจจะเป็นฝ่ายถูก แต่ผมก็อยากให้เขาระงับอารมณ์บ้าง
- พูดถึงแต่เรื่องของตัวเอง
เช่น เรื่องงาน หมาที่บ้าน บลาๆ ฯลฯ ตอนรู้จักกันแรกๆผมก็ไม่ค่อยอยากคุยหรอก คุยกันทีไรก็ชอบพูดแต่เรื่องของตัวเอง ยอมรับว่าแรกๆผมรู้สึกอึดอัดและคิดว่าคงไปต่อไม่ได้ เพราะคุยแต่เรื่องของตัวเอง พอเขาคุยจบไม่มีเรื่องคุยก็วางสาย ถามเรื่องผมนิดเดียว ไม่ได้สนใจเรื่องของผมบ้างเลย ตอนแรกงงๆว่า จะโทรมาคุยเรื่องตัวเอง คุยจบก็ไปงี้เหรอ แรกๆผมกะว่าจะค่อยๆถอยห่างออกมา แต่พอคบกันไปสัก3เดือน อ้าวววววว เมิงคุยกับเขาได้ไงนานเป็นชั่วโมง 5555+ หลังๆมากลายเป็นว่าอยากให้เขาโทรมาคุยตลอดซะงั้น อยากได้ยินเสียงเขา จะคุยเรื่องอะไรผมก็อยากฟัง คุยได้ทุกเรื่อง เขาเป็นผู้พูดที่ดี ผมก็เป็นผู้ฟังที่ดีไป จะมาง้องแง้งน้อยใจใส่เรา เราก็รับได้หมด (คือ กรูเปลี่ยนไปตอนไหนวะเนี่ย งงกับตัวเอง) แต่พอรู้จักกันมากขึ้น เขาก็เริ่มถามไถ่เรื่องของผมบ้างครับ ก็ดีกว่าแต่ก่อน
-เอาแต่ใจตัวเอง ทำผิดก็ไม่เคยขอโทษ
เราเคยนัดเจอกัน18:00 ผมกำลังขับมอไซค์ไป เขาไปถึงก่อนผม 17:40 แล้วโทรหาผม แต่ผมขับมอไซค์จึงไม่ได้รับสาย พอผมไปถึง17.55 โทรกลับไป เขาบอกว่ากลับบ้านแล้วนึกว่าผมไม่มา และเขาก็ไม่ขอโทษผมสักคำ แต่พอนัดเจอกันครั้งต่อมา ผมก็รีบไปให้ถึงก่อนเขา เขาจะได้ไม่หนีกลับก่อน ผมไปถึงก่อนเขา แล้วไปเดินรอในห้าง เขามาถึงทีหลังและรออยู่ในรถ ผมเดินไปที่รถช้า เขาก็บ่นว่าผมมาช้า (มาตรงเวลา ผมก็ผิด มาก่อนแต่เดินไปหาเขาช้า ผมก็ผิด ) บางครั้งฝนตกรถติด ผมรอเขาเป็นชั่วโมง ผมยังรอได้ ไม่มีบ่นเลยสักคำ
-ยกเลิกข้อความ
ผมเคยแกล้งเขาด้วยการส่งไลน์ไปหา แล้วกด "ยกเลิกข้อความ" พอเขาเข้ามาข้อความก็หายไป เขาก็โกรธ บอกว่าถ้าส่งมาแล้วกดยกเลิก ก็ไม่ต้องส่งมา (แต่เจตนาผมก็แค่อยากจะแหย่เล่นๆ มุ๊งมื๊งอะไรแบบนี้ไง) ไม่คิดว่าเขาจะจริงจังจนเป็นเรื่องใหญ่ เขาไม่พอใจเลยบล็อคไลน์ผม (ผมก็ผิดด้วยแหละ เพราะผมก็แกล้งเขาบ่อย เขาบอกแล้วยังจะทำ) ผมต้องสมัครไลน์ใหม่และไลน์ไปขอโทษเขา เขาก็ให้อภัยนะครับ (แต่หลังจากนั้นผมก็ไม่ทำอีก กลัวเขาจะโกรธ) แต่ผมก็ไม่คิดว่าเขาจะโกรธกับเรื่องแบบนี้
- บ้างาน
เขาจะอยู่กับงานทั้งที่บ้านและที่ทำงาน เคยส่งไลน์กู๊ดไนท์ไป แล้วเขากู๊ดไนท์กลับมา ตอนที่รู้จักกันแรกๆ ผมไม่รู้ว่าเขาจะเป็นคนโกรธง่ายกับทุกเรื่องขนาดนี้ไง ผมก็อยากคุยต่อเลยถามว่า " ฝนตกไหมครับ ทำอะไรอยู่" ตอนนั้นเขาคงยุ่งกับงาน เลยตอบกลับมาว่า ถ้าจะคุยก็คุยหรือโทรมาเลย ไม่ต้องส่งกู๊ดไนท์ ถ้าส่งกู๊ดไนท์แล้วก็ไม่ต้องคุยต่อ รบกวนเวลางานเขา จะนอนก็นอนไป ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องแค่นี้เขาต้องโกรธด้วย พูดกันดีๆก็ได้นี่ มันเรื่องใหญ่ถึงกับต้องใส่อารมณ์ขนาดนั้นเลยเหรอ เขาคิดแค่มุมเดียว คิดว่าเราไปรบกวนวุ่นวายเวลางานเขา แต่ถ้าเขามองอีกมุมนึง เขาก็คงรู้ว่าที่ผมถามไป มีความรักความห่วงใยอยู่ในนั้น แต่เขาก็คงมองไม่เห็น ผมก็เรียนรู้นิสัยเขาไปเรื่อยๆ และปรับปรุงตัวเองตลอด ส่งกู๊ดไนท์ไปแล้ว ผมก็จะไม่ค่อยคุยต่อแล้ว กลัวรบกวนเวลางานเขา แต่หลายครั้งเขาก็ถามกลับมาว่า ไม่ชวนเขาคุยเลย จะส่งนอนอย่างเดียวเลย (อืมมม งงมั๊ย)
-นัดเจอ
เวลาเราไม่เจอกันหลายวัน เขาชอบบอกว่าวันนี้ว่างไม่นัดเจอเลย คงเบื่อเขาแล้ว แต่พอผมไลน์ไปนัดก็ไม่ค่อยว่าง ไลน์ไปถามบ่อยๆ ก็ตอบกลับมาว่าไม่ว่าง พอไม่ว่างเราก็เลยไม่อยากถามบ่อย พอไม่ถาม ก็หาว่าเราไม่สนใจ ไม่สำคัญ ลืมเขาแล้วแน่ๆ แต่พอเขาว่างก็ไม่ยอมบอกผม ขับรถขึ้นทางด่วนค่อยไลน์มาบอก หาว่าผมไม่นัด กำลังจะกลับบ้านแล้วอยู่บนทางด่วน อืมมมมมม (ตั้งแต่รู้จักเขามา ทำให้ผมใจเย็นขึ้นเยอะจริงๆครับ)
-บล็อคไลน์
เคยโทรคุยกันอยู่ดีๆ แล้วเราก็คุยเรื่องบล็อคไลน์ (เขาเคยบล็อคผม3-4รอบ เพราะเขาโกรธง่าย เขาบอกว่าถ้าทะเลาะกันอีกก็จะบล็อคๆๆ จังหวะนั้นแม่ผมโทรมาพอดี ทำให้ผมกดรับสายไปโดยที่ไม่ได้บอกเขาว่ามีสายซ้อน ทำให้สายของเขาหลุดไป พอผมคุยกับแม่เสร็จ ไลน์ไปหาเขาก็ไม่อ่าน เพราะเขาบล็อคผมซะแล้ว เขาตีความไปเองคิดว่าผมวางสายเพราะโกรธที่เขาจะบล็อคผม แต่ความจริงผมไม่ได้โกรธไม่ได้ตัดสายทิ้ง แต่มีสายซ้อนเข้ามาจริงๆ เขาเข้าใจผิดไปเองคิดว่าผมวางสายใส่ และเขาเป็นคนไม่แคร์ใครด้วย เลยบล็อกผมซะงั้น ไม่เปิดโอกาสให้ผมได้อธิบายเล้ยยยย ว่าแม่โทรมา ครั้งนี้ที่โดนบล็อค ผมติดต่อเขาไม่ได้เลย ไลน์ใหม่ก็แอดไปไม่ได้ เบอร์โทรก็ไม่มีติดต่อไม่ได้ ผมจำได้แค่ว่า เขาเคยเล่าให้ฟังว่าวันที่2สิงหา เขาจะไปเอาเหล็กจัดฟันออก ผมรู้ว่าเขาจัดฟันอยู่ย่านนึง แต่ไม่รู้ว่าร้านไหน ผมเลยเขียนโน๊ตฝากให้เขาติดต่อกลับ ไปฝากไว้ตามร้านจัดฟันย่านนั้นหลายร้านเลย โชคดีที่เขาติดต่อกลับมาจริงๆ
แต่ในทางกลับกัน เวลาเราคุยกันอยู่ดีๆ มีสายซ้อนโทรหาเขา เขาวางสายผม และรับสายคุยกับคนอื่นเฉยเลย ถามว่า ผมโกรธไหม ผมไม่โกรธ ผมไม่ว่าอะไรเขาเลย แต่กลับเข้าใจเขาด้วยซ้ำ ว่างานเยอะ ต้องคุยงานโน่นนี่นั่นสาระพัด ไม่เคยว่าอะไรเขาเลย แต่พอผมมีสายเข้าต้องรับสาย ก็ชอบหาว่าเราไม่อยากคุย (ผมเข้าใจเขานะ แต่ก็อยากให้เขาเข้าใจผมบ้าง)
- ตอบไลน์ช้า, ไม่รับสาย
ก็หาว่าเราไม่สนใจ ไม่สำคัญ แต่ผมก็บอกรักและคิดถึงอยู่บ่อยๆ แต่เขากลับไม่เคยบอกรักผมเลยสักครั้ง เขาอาจจะไม่ได้รักผมก็ได้ อาจจะแค่ชอบที่ทนเขาได้ เขาอยากให้ผมสนใจ เอาใจ อยากเป็นคนสำคัญ ผมก็แคร์เขามาตลอด แต่การที่เขาบล็อคผมบ่อยๆล่ะ เขาเห็นว่าผมสำคัญบ้างไหม ถ้าผมสำคัญเขาคงไม่ทำแบบนั้น
- ตัวเองพูดได้ ทำได้ แต่คนอื่นห้ามทำ
เราเคยคุยกันว่า ถ้าจะมีแฟน มีกิ๊ก หรือไปรู้จักคนใหม่ ก็โอเค ไม่ก้าวก่ายกัน (เพศที่สามรักเดียวใจเดียวมันอาจจะหายาก มันอาจจะเป็นเรื่องปกติ เพราะบางครั้งเวลาเหงาๆไม่ว่าชายหรือหญิงก็อาจจะเผลอไปรู้จักไปชอบคนใหม่ก็ได้) ผมขอแค่เรายังรักยังรู้สึกดีๆต่อกัน ยังติดต่อกันอยู่ก็โอเคแล้ว (แต่ผมก็ไม่ได้ไปรักใครชอบใครเลย ส่วนเขาจะไปเจอหรือไปชอบคนใหม่ ผมก็โอเค เพราะตอนรู้จักกันแรกๆ ก็เคยคุยเรื่องนี้กัน ว่าโอเค)
แต่เวลาเขาโทรมาแล้วผมไม่ได้รับสาย เขาชอบหาว่าผมกำลังมีอะไรกันกับคนอื่นอยู่แน่เลย คำถามแบบนี้มันแรงไปนะครับ ถามว่าผมโกรธเขาไหม ผมไม่โกรธ ไม่ได้ว่าอะไรเลย แต่กลับรู้สึกว่าเขาหึงเราด้วยซ้ำที่เขาถามแบบนั้น ผมก็ตอบเขาไปตามจริงว่า ไม่มีครับ กำลังทำธุระ ขับมอไซค์ วิ่งออกกำลังกาย ฯลฯ แต่ในทางกลับกัน ถ้าสมมติผมถามคำถามแบบนี้กลับคืนไปบ้าง (คุณครับ รับสายช้าจัง มีอะไรกับคนอื่นอยู่เหรอ กรูโดนบล็อคแน่ๆ100%) วันนึงในวันหยุดเขาอยู่บ้านกำลังทำงานบ้าน ผมเลยถามเล่นๆว่า อยู่กับแฟนเหรอครับ เขาโกรธผม และตอบมาว่า ถ้าคิดแบบนั้นจะไลน์มาทำไม ไม่ต้องคุยล่ะ แค่นี้ แล้วเขาก็บล็อคผมไปเลย ผมต้องแอดไลน์ไปขอโทษ คือหลายๆคำถามผมก็สับสนในตัวเขา เขาสามารถถามผมได้ว่า กำลังมีอะไรกับคนอื่นอยู่เหรอ ผมไม่โกรธ แต่พอผมลองถามกลับไปแค่ว่า อยู่กับแฟนเหรอครับ? กลับโกรธผมและบล็อคไลน์ผมซะงั้น
และเรื่องล่าสุดที่ทำให้เราต้องเลิกกันก็คือ ในทามไลน์ของเขามีผู้ชายคนนึงเข้ามาสุขสันต์วันเกิดให้เขา ผมเลยถามว่าคนนั้นคือใคร หล่อน่ารักดีนะครับ เขาตอบว่าเป็นเพื่อนที่ทำงาน (แต่ผมรู้ว่าเป็นใคร) แต่ถึงเขาจะเป็นแฟนใหม่ เป็นกิ๊ก หรือเป็นอะไร ผมก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร เพราะเราเคยคุยกันแล้วว่าเรื่องแบบนี้รับได้ ต่างฝ่ายก็โอเค แต่เขาบอกว่าเป็นเพื่อนที่ทำงาน พร้อมกับอาการโกรธผมที่ไปถามเขาแบบนั้น หาว่าผมวุ่นวายก้าวก่ายเรื่องงาน และก็บล็อคผมไปเลย แต่เจตนาของผมคือ ผมรู้ว่าเขาเป็นใคร และไม่ได้ว่าอะไรเลยซักหน่อยถ้าจะมีก๊งมีกิ๊ก ไม่ได้หึงหวงหรือห้ามไม่ให้คบใครชอบใครสักหน่อย รักก็รักนะ แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะครอบครอง เพราะผมก็รู้ตัวเองดีอยู่แล้วว่าเราไม่ควรรักกันตั้งแต่แรก ก็บอกตัวเองมาตลอดว่ารับได้กับเรื่องแบบนี้ ทีตัวเองโทรมา ผมรับไม่ทัน ยังหาว่าผมกำลังเอากันกับคนอื่นเลย คำถามแบบนี้มันไม่แรงไปหน่อยเหรอ ถ้าเทียบกับคำที่ผมถามเขาว่า คนที่สุขสันต์วันเกิดให้คือใคร (ตัวเองถามแรงๆ ผมไม่เคยโกรธ ไม่เคยคิดว่าเป็นการก้าวก่าย แต่ผมถามคำถามที่ดูจะธรรมดามากๆ กลับหาว่าผมไปก้าวก่าย แล้วจะโกรธเพื่อ ?)
ส่วนเรื่องดีๆของเขาก็มีครับ เช่น
- เป็นคนมีน้ำใจ
ชอบเลี้ยงข้าว ซื้อของให้ ไม่ชอบให้ผมจ่าย (เพราะเขามีเงินเดือนเยอะกว่าผม) ผมเคยซื้อของฝากให้เขา (บ๊อกเซอร์ ยาบำรุงร่างกาย ยาปลูกผม หมอนปลาทู ฯลฯ ) เขาก็เอาเงินคืนให้ผม แต่ผมก็ไม่รับ ผมก็อยากตอบแทนบ้างเล็กๆน้อยๆ ที่เขาเคยเลี้ยงข้าวิเคยซื้อของให้ ผมไม่ชอบให้เลี้ยง ผมชอบเอาเงินไปใส่ในถุงคืนเขา เขาค่อยมารู้ทีหลัง
-เป็นคนที่ขยันมากๆ
เขาเคยเล่าให้ฟังว่าเคยลำบากมาก่อน จากคนที่ไม่มีอะไร กลายเป็นคนประสบความสำเร็จ มีหน้าที่การงานที่ดี เปลี่ยนจากคนที่คิดจะอยู่เฉยๆกลายเป็นคนที่พัฒนาตัวเองจนเก่งและรวยขึ้น ผมก็ชอบนะ คนที่พัฒนาตัวเองจนชีวิตเปลี่ยน ก็ถือว่าเป็นคนที่เก่งคนนึง ก็อยากแลกเปลี่ยนแนวคิดทัศนคติจากเขาเหมือนกัน
-เป็นคนอารมณ์ดี (ในบางครั้ง)
เวลาเขาดีๆ ก็คุยสนุกดี เฟรนลี่ ชอบร้องเพลงให้ฟัง เพราะบ้างไม่เพราะบ้าง แต่ก็รู้สึกดีที่ได้คุยครับ บางครั้งก็ดูตลก โก๊ะๆ เปิ่นๆ เวลาเดินด้วยกันก็ชอบแกล้ง ชอบเกาะแข้งเกาะขา กอดคอ เหมือนเพื่อนผู้ชายทั่วไป
แต่วันนี้ผมกับเขาคงไม่ได้กลับมาเจอกันแล้วครับ อย่างที่บอกไปเรื่องนิสัยที่เราเข้ากันไม่ได้ ตอนนี้เขาบล็อคไลน์ บล็อคเบอร์ ทุกอย่าง ผมยังรักและคิดถึงเขา แต่ก็คงไม่ยื้อให้เหนื่อยอีกแล้ว สงสารตัวเองและก็สงสารเขาด้วยที่ผมไปทำให้เขารำคาญ ทำให้รถเขาเป็นรอย ทำให้เขาไม่พอใจหลายอย่าง เราคงมาด้วยกันได้เพียงเท่านี้แหละ ใจนึงผมก็อยากเปลี่ยนเป็นเพื่อนกับเขานะครับ ยังอยากที่จะติดต่อได้รู้จักกันต่อไป ผมอาจจะเป็นแฟนที่ดีไม่ได้ แต่อาจจะเหมาะที่จะเป็นเพื่อนที่ดีก็ได้ แต่ตอนนี้เขาคงคิดว่าผมเป็นศัตรูไปแล้ว เคยทำดีให้เขาเห็นค่า แต่คนมันไม่ได้รัก มันก็ไม่มีค่าอยู่ดี เขาอาจจะหาว่าผมวุ่นวาย น่ารำคาญ อยากคบก็คบ ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็ไม่ต้องทน มีปัญหานิดหน่อยก็บล็อค ทำไมเขาเอาแต่ใจเกินไป เวลาโกรธก็ไม่ยอมให้เราอธิบายเลย บล็อคอย่างเดียว อยากให้เราสนใจ ใส่ใจ เทคแคร์ ผมก็ทำได้ แต่พอเราสนใจมาก ใส่ใจมาก ก็หาว่าเรารู้มากและไปวุ่นวายก้าวก่ายซะงั้น อยากให้เราให้ความสำคัญ ซึ่งผมก็เห็นเขาสำคัญเสมอ แต่เขากลับบล็อคผมเหมือนคนไม่สำคัญซะงั้น ในเมื่อบล็อคผมเหมือนคนไม่สำคัญ แล้วที่ผ่านมาจะเรียกร้องความสนใจ ความสำคัญ ความใส่ใจ ความห่วงใยจากผมไปทำไมกัน ในเมื่อคุณได้ไปแล้วคุณก็ไม่เคยเห็นว่าผมสำคัญอยู่แล้ว ผมหายไปนานๆ ตอบไลน์ช้า รับสายช้า ก็มาต่อว่าผม ว่าไม่สนใจ ไม่เอาใจ ไม่สำคัญ เราก็ปรับตัวดูแลพูดจาให้ดีขึ้น พูดเอาใจ เป็นห่วงเป็นใย ทำดีกับเขามากขึ้น แต่พอคุณได้รับความสำคัญและความรู้สึกดีๆจากผมไปแล้ว เวลาที่คุณอยากจะบล็อคผม ผมมีโอกาสเรียกร้องความสำคัญ ไม่ให้บล็อค ได้บ้างไหมล่ะ
ผมไม่เคยมีแฟนนิสัยแบบนี้เลยครับ จึงทำตัวไม่ถูกและไม่เข้าใจตัวเองว่าที่ผ่านมารักเขาเพราะอะไร ? แล้วเขาชอบผมเพราะอะไร ? เงินก็ไม่ใช่ รูปร่างหน้าตาก็ไม่เชิง นิสัยก็เข้ากันไม่ได้ ไม่มีอะไรที่จะไปด้วยกันได้เลย มีความสุขดีเหรอ ? ผมกับเขาคงเข้ากันไม่ได้จริงๆครับ ขอบคุณเวลา8เดือนที่ได้รู้จักกันมานะครับ และขอบคุณทุกอย่างที่ผ่านมาด้วยกันครับ