อันที่จริงจะว่าเหมือนทั้งหมดก็เชิงครับเพราะไม่มีคนจ้างผมไปสร้างเรื่องว่ามีไรกันและสุดท้ายผมไม่มีผช.มาบอกรักเหมือนจนจบของหนัง และใช่ครับ ผมเป็นเกย์ ชีวิตผมก็เหมือนเด็กม.ปลายทั่วไปครับ มีเพื่อนเยอะ เป็นเด็กหลังห้อง คนรู้จักค่อนข้างเยอะ เข้าสังคมบ่อย ภาพลักษณ์ภายนอกผมอาจจะดูแรงพริก10เม็ด แต่จริงๆผมเป็นคนขี้อาย เรื่องมันเกิดขึ้นตรงที่ผมไปร้านเหล้ากับเพื่อนและรุ่นพี่ครับ ผมก็กินจนเมาแอ๋จนพี่ที่สาวๆกรี๊ดกร๊าดอาสาไปส่งผมบ้าน ผมก็โอเคและเรื่องก็จบตรงนั้นครับ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเว้นเสียแต่เพื่อนๆและรุ่นพี่ที่เหลือจะพากันฮือฮาและคิดกันไปไกลว่าผมกับพี่เค้าไปมีไรกันบวกกับพี่เค้าชอบผมด้วยแต่ผมไม่ได้อะไรกับพี่เค้านะ วันต่อมาเพื่อนที่ไปกินเหล้าด้วยกันมาถามว่าเมื่อวานไปมีไรกับพี่เค้ามาใช่มั้ย ผมก็งงๆ และปฏิเสธไปหลายครั้งรู้ตัวอีกข่าวก็สะพัดไปทั่วครับจนผมเป็นที่พูดถึงเป็นอย่างมากในช่วงนั้น และใช่ครับ มีรุ่นเดียวกันทักมาหาผมให้ไปมีไรด้วยโดยจะให้เงินเป็นค่าตอบแทน ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ ผมกลายเป็นslutในทันที ผมตอบปฏิเสธทันทีที่เค้าเสนอมา ผ่านไป2-3วันมีคนทักมาอีก เรื่องเดียวกันแต่เป็นรุ่นพี่ ผมค่อนข้างกลัวและไม่รู้จะทำยังไงเลยไปบอกเพื่อนว่านี่มันจะมากเกินไปแล้วที่แย่กว่านั้นคือคุณครูรู้ครับ ผมโดนเข้าห้องปกครองและผมได้บอกไปตามความจริงและไม่มีไรเกิดขึ้นครับ ทุกอย่างยังแย่เหมือนเดิม ไม่มีใครสามารถช่วยผมจากการโดนมองแปลกๆจากผู้คนได้ตั้งแต่เดินเข้ารร. จนตอนปิดเทอมผมตัดสินใจทำให้ทุกอย่างที่ทุกคนพูดเป็นไปอย่างที่เห็น ผมเริ่มจากการโพสในเฟสในเชิงยั่วๆ รีทวิตคลิปโป๊เยอะๆ ไปกินเหล้าจนหัวราน้ำ เปิดเทอมมาผมกลายเป็นเจ้าแม่แห่งวงการslutและเรื่องของคนที่ทักมาหาผมเรื่องมีเซ็กซ์มีเข้ามาเรื่อยๆ(แต่ผมก็ปฏิเสธทุกครั้ง) จนบางคนคิดว่าผมเป็นโรคไปแล้วซะด้วยซ้ำ และผมจากเป็นคนธรรมดากลายเป็นคนติดเที่ยว บางครั้งเที่ยวจนถึงตี4-5 ละกลับมาบ้านอาบน้ำแต่งตัวไปรร.ต่อ จะบอกว่าชีวิตผมตอนนั้นย่ำแย่มากๆเลยก็ได้ การเรียนตกลง เรื่องมันบานปลายไปจนกระทั่งเพื่อนของผมเริ่มหายไปจากผมทีละคนๆ เพื่อนในห้องเริ่มรังเกียจผม ผมกลายเป็นคนไม่มีเพื่อนเลยครับ กินข้าวกลางวันคนเดียว ทำอะไรคนเดียว บางวันผมนั่งร้องไห้ในห้องคิดว่าทั้งหมดเกิดขึ้นเป็นผมหรอที่ผิด ถ้าวันนั้นพี่เค้าไม่ไปส่งผมที่บ้านเรื่องนี้ก็คงไม่เกิดใช่มั้ย ในความเป็นจริง ผมเคยมีเซ้กซ์ครั้งเดียวกับแฟนเก่าสมัยม.4 และแค่นั้น แค่นั้นจริงๆ จนกระทั่งมีผช.เข้ามาคุยกับผมครับ เค้าพูดจาค่อนข้างดี แถมหน้าตาดีมาก ผมคุยกับเค้าประมาณอาทิตย์กว่าละตัดสินใจไปดูหนังด้วยกัน มันราบรื่นมากครับจนกระทั่งเค้าชวนผมไปห้องผมก็ปฏิเสธว่ายังไม่อยากไป เค้าบอกว่ามีความต้องการมาก เค้าจะให้ผม1000บาทถ้าผมไปกับเค้า ผมหน้าซีดเลย จากที่จะหาคำโกหกมาบอก ผมกลับพูดความจริงไปว่าผมไม่ไปด้วยหรอกทำแบบนี้มันไม่ให้เกียรติกันเลยทำไมถึงได้มองผมแบบนั้น ผมตัดสินใจกลับบ้านทันที นอนร้องไห้เป็นบ้าเป็นผี ผมเริ่มไปปรึกษากับแม่และบอกความจริงกับแม่ทั้งหมด แม่ผมทำได้แค่พูดให้กำลังใจและปลอบผม จนผมจบม.6เรื่องมันก็อาจจะดีขึ้นใช่มั้ยครับ แต่ผมไม่มีดอกไม้ ไม่มีคำอวยพร ผมกลายเป็นคนแปลกประหลาดในสายตาคนรอบข้าง ตอนนี้ถ้าให้เปรียบเทียบก็เหมือนสิวที่หายแล้วแต่ยังทิ้งรอยไว้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ตอนนี้ผมเข้ามหาลัยและมีเพื่อนใหม่แล้วครับ ผมไม่เคยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่รร.ให้ฟังแต่นั้นแหละครับ พอผมมองย้อนกลับไปมันไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย ชีวิตผมเกือบพังเพราะเรื่องอะไรแบบนั้ ขอบคุณที่ทนอ่านเรื่องที่ผมอยากจะระบายนะครับขอบคุณจริงๆหลังนี้ก็คงไม่มีเรื่องอะไรแบบนี้อีกแล้ว เรื่องแบบนี้ไม่รู้คนอื่นเคยเจอหรือเปล่าแต่ถ้าเจอแล้วแนะนำให้อย่าไปเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่แย่เหมือนผมเลยครับ ใจเย็นๆคิดให้เยอะๆ ความจริงเป็นสิ่งไม่ตายครับ