เรื่องนี้อาจจะยาวซักหน่อย คิดซะว่าอ่านนิยายก็ได้นะคะ
เราจะขอปรับเปลี่ยนรายละเอียดเล็กน้อย เพื่อความเป็นส่วนตัว หลักๆ เราแค่อยากมาระบายค่ะ

เราเจอกับรุ่นน้องคนนึง ในชุมชนออนไลน์ที่นึงค่ะ แรกเริ่มเดิมทีเราก็คุยกันอยู่ในกรุ๊ปใหญ่ๆ ค่ะ
มีคนอื่นๆ คุยอยู่ด้วยเยอะแยะ น้องเขาเป็นคนพูดน้อยค่ะ
ในช่วงนั้นเขาก็จะทักส่วนตัวเรามาเรื่อยๆ ค่ะ เราคุยกันในแชทส่วนตัวเรื่องที่เราสนใจร่วมกัน
ช่วงแรกๆ ก็เป็นการคุยกันปกติธรรมดาค่ะ ไม่มีหัวข้ออะไรหวือหวาหรือดูเป็นพิเศษ

จนเวลาผ่านไป จากที่แค่คุยกันบ้าง มันก็กลายเป็นทุกเช้าเราต่างจะส่งข้อความมอร์นิ่งให้กัน
ก่อนนอนก็บอกฝันดี หรือถ้าอีกคนกำลังทำอะไรก็มักจะรอไปนอนพร้อมกัน หรืออยู่เป็นเพื่อนกันบ่อยๆ ค่ะ
เราคุยกันเรียกได้ว่าเช้ายันดึกค่ะ มีช่วงเวลาที่หาย แยกย้ายกันไปทำเรื่องส่วนตัวบ้าง

เราทำงานอยู่บ้าน นั่งหน้าคอม ก็เลยทำให้ได้คุยกันตลอดค่ะ ส่วนน้องเขาก็อยู่ในช่วงหางานใหม่ค่ะ
ทุกอย่างมันก็ดูแปลกๆ แต่ว่ามันก็ดีมากเลยค่ะในช่วงแรก
จนกระทั่งมันเป็นวันนึงที่อยู่ๆ เขาก็หายไป หายไปทั้งวัน หายไปแบบที่ไม่ตอบข้อความเราเลยค่ะ
แต่ว่าเขายังมา active ในคอมมูอยู่ แปลกใช่มั้ยคะ? เราก็คิดว่ามันแปลกค่ะ
เราพยายามทักไปทางอื่น เพราะเราก็ไม่แน่ใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า เราทำอะไรผิดไปรึเปล่า
เช้าวันถัดมาเราถึงได้คำตอบค่ะ เขาบอกว่า เขาไม่สบาย
และใช่ค่ะ หลังจากคำตอบนั้นเขาก็เงียบไปอีกทั้งวัน จนผ่านไป 3-4 วัน เราก็พยายามที่จะเคลึยร์
เขาก็ยังยืนยันว่าเขาแค่ไม่สบาย โอเค เราเชื่อ เรื่องนั้นจบลงตรงนั้น เรากลับมาคุยกันเหมือนเดิมค่ะ

เวลาผ่านไปเราก็ยังคงคุยกันเรื่อยๆ ค่ะ แล้วมันก็จะมีเหตุการณ์หลายๆ อย่าง
ที่เขาบอกแค่เรา เล่าให้ฟังแค่เรา แต่ไม่ได้เล่าให้คนอื่นๆ ในคอมมูฟัง
จนวันนึงมันก็มีเหตุการณ์ที่เขามีปัญหาไม่พอใจคนอื่นในคอมมูค่ะ เขาหนีออกไป
แต่ไม่ใช่แค่หนี เขายังเงียบใส่เรา ไม่ตอบเรา ทิ้งให้เรางงกับคำถามมากมายในหัวว่า เราผิดอะไรวะ
เราก็ไม่รู้จะทำยังไง ไอ้ความ anxious มันก็กำเริบค่ะ เราส่งข้อความยาวๆ รัวๆ เยอะๆ ไปหาเขา
เพราะเราคิดอะไรไม่ออกจริงๆ เราไม่รู้จะติดต่อยังไง เขาไม่บอกไม่ตอบอะไรเราเลย
จนกระทั่งเขากลับมาค่ะ แล้วเขาก็กลับมาแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
มาบอกว่ามัน ‘ไม่เกี่ยวกับเรา‘ ในครั้งนี้เรางอแงมาก เราบอกเขาไปแล้วว่า
สำหรับเรา เขาไม่ใช่แค่เพื่อนพี่นัองธรรมดาแล้ว เขาพิเศษกว่านั้น
แล้วเราก็ยังคงคุยกันต่อมาเรื่อยๆ ค่ะ
แต่มันก็มีเหตุการณ์คล้ายๆ แบบนี้เกิดขึ้นอีกหลายครั้ง เป็นเหตุการณ์ที่เขาไม่พอใจ “อย่างอื่น“
แต่เลือกที่จะเงียบใส่เราด้วย และไม่เคยอธิบายหรือให้เหตุผลจริงๆ เลยว่าเขาไม่พอใจใครหรืออะไร
เราต้องคอยหาคำตอบเองทุกอย่าง

ทุกครั้งที่เขาไม่พอใจอะไรซักอย่าง เขาจะเงียบใส่เรา หลายครั้งเขาบล็อกช่องทางติดต่อของเราด้วยค่ะ
แต่เราก็อาจจะหน้าด้านเองที่ยังคงพยายามติดต่อเขาไปเรื่อยๆ
และใช่ค่ะ เขาก็กลับมาทุกครั้ง กลับมาเป็นเหมือนเดิม ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหมือนเดิม

ชีวิตเราวนเวียนแบบนี้อยู่ 6 เดือนค่ะ
จนกระทั่งครั้งล่าสุดที่เขาบล็อกเรา เขาหายไป 10 วัน เราร้องไห้เสียใจหนักมากช่วง 5-7 วัน
จนเราคิดว่าเราโอเคแล้ว เราน่าจะไม่เป็นไรแล้ว
อยู่ๆ เขาก็กลับมาค่ะ เขามาให้เหตุผลทีหลังว่า ก็เห็นแก่มิตรภาพ เห็นว่าเป็นพี่น้องเขาถึงกลับมา
หลังจากนั้นมันก็ยังมีปัญหาค่ะ เพราะว่าพอเราเริ่มเข้าใกล้เขา เริ่มคุยเรื่องที่ส่วนตัว
หรือคุยในหัวข้อที่ไม่ใช่การหยอกล้อแบบหยอดๆ หรือเรื่องที่สนใจทั่วๆ ไป เขาก็เริ่มตีตัวออกห่างค่ะ
เริ่มตอบน้อยลง ตอบสั้นลง ไม่คุยเล่นเหมือนเดิม
และสุดท้ายทุกอย่างมันก็จบลงค่ะ

เขาโทษว่ามันเป็นเพราะเราจู้จี้จุกจิก เราน่ารำคาญ
สิ่งที่เราขอก็คือ เราบอกเขาว่าอย่าหายไปนานๆ แบบทั้งวันได้มั้ย
ทั้งวันก็คือ 8-10 ชั่วโมง หายไปโดยไม่ตอบซักข้อความ ไม่ทักทายกันบ้างเลยซักนิด
พอเราบอก เขาก็ดูเหมือนพยายามแวะมาทักทาย มาบอกนั่นนี่ได้อยู่ 2-3 วัน แล้วก็เหมือนเดิมค่ะ
หรือเวลาที่เขาไม่สบาย เขาหายไปข้ามวันข้ามคืน เขาโมโห เขาถามว่า ไม่สบายยังจะให้มาตอบอีกหรอ
เราไม่รู้เลยว่าเราควรรู้สึกยังไง เราเป็นห่วง เราถามไปแค่ว่าเป็นอะไร มีเรื่องอะไรรึเปล่า
หรือว่าไม่สบาย ขอให้ช่วยแวะมาบอกกันบ้าง แค่นั้นเองค่ะ

ตลอดเวลาที่คุยกัน แชทไม่ได้หนักขวาค่ะ เขาเองก็คุยเยอะเวลาคุยกับเราค่ะ
สุดท้ายเขาบอกว่า เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรา ที่ผ่านมามันก็เคยดี แต่มันไม่ใช่แล้ว
เขาอ้างว่าเขามีคนคุยอยู่แล้ว คุยกันก่อนที่จะมาเจอเรา
เราถามเขาว่าแล้วทำไมไม่บอกเราให้เร็วกว่านี้
เขาบอกว่า ก็ไม่คิดว่ามันจะเลยเถิดมาถึงขนาดนี้
เขามักจะชอบพูดว่า ไปหาคนที่ดีกว่าผมเถอะ / กลับไปหาคนเก่าเถอะ / อย่ามาเสียเวลากับผมเลย /
ผมมันไม่ได้สำคัญอะไร
แล้วก็มักชอบพูดจาแรงๆ ให้เราเสียใจ เช่นบอกว่ารำคาญ อยากอยู่คนเดียว อยากอยู่เงียบๆ
พอแล้ว หยุดได้มั้ย อย่ามายุ่งกันอีก
ทั้งๆ ที่เรามักจะใจเย็นเสมอ ไม่เคยพูดแรงๆ ใส่เขาเลย

ตลอดเวลาที่คุยกัน เราไม่เคยเห็นหน้าตาเขาค่ะ เคยได้ยินแค่เสียง แต่เขาเคยเห็นหน้าเราค่ะ
เราแค่ไม่เข้าใจว่า ทำไมเขาถึงไม่คิดจะรับผิดชอบความรู้สึกของเราบ้างเลย
ทั้งๆ ที่ถ้าถามว่าใครผิด เราว่ามันก็ผิดด้วยกันทั้งคู่
ทำไมเขาไม่แค่พูดจาดีๆ หรือบอกกันดีๆ
เราถามอะไรเขาก็เอาแต่บ่นว่าเราจะสงสัยอะไรนักหนา ถามอะไรนักหนา

เราแค่อยากรู้ว่าทั้งหมดนี่ เราคิดไปเอง รู้สึกไปเองฝ่ายเดียวมาตลอดหรอคะ